محققان برای اولین بارمتوجه شدند که نانوذرات میله ای شکل در مبارزه با سلول های سرطانی بسیار موثرتر از نانوذرات کروی شکل عمل می کنند.
به گزارش خبرگزاری دانا، محققان دانشگاه 'نیو ساوت ویلز' در استرالیا در جریان یک مطالعه متوجه شدند که نانوذرات میله ای و کِرمی شکل برای سفر به سلول و موانع خاص درون سلولی مانند هسته بسیار موثرتر از نانو ذرات کروی شکل هستند.
این دستاورد خبر بزرگی برای ابداع سیستم های جدید آزاد سازی دارو به شمار می رود چرا که یکی از چالش های اصلی محققان این حوزه، فرستادن نانوذرات حامل دارو به قسمت های درست سلول در مرحله اول است.
نانوذرات به ذراتی گفته می شود که قطری حدود یک و 100 نانومتر دارند و از آنها به اندازه زیادی برای انتقال داروها به مناطق خاصی از بدن به منظور کشتن سلول های سرطانی استفاده می شود.
با این حال مشکلی که در اینجا وجود دارد این است که با وجود اینکه بسیاری از فناوری های نانوذرات به نظر نوید بخش می رسند اما برخی از این نانوذرات نمی توانند به محل دقیق سلول برسند زیرا سلول ها مانع می شوند و دستیابی به آن محل دشوار می شود.
محققان در این مطالعه ابتدا با اعمال یک روش فلورسنت میکروسکوپی به روش استاندارد آزاد سازی دارو موفق شدند حرکت نانوذرات را از اشکال مختلف درون یک سلول سرطانی واحد ردیابی کنند.
محققان با استفاده از این روش همچنین موفق شدند محل آزادسازی دارو و نحوه گسترش دارو به داخل سلول را مشخص کنند.
محققان در این تحقیق چهار نوع از اشکال نانوذره، 'میسل' و 'وزیکول' که دو نوع کروی شکل هستند و نیز اشکال میله ای و کرمی نانوذرات را بررسی کردند.
محققان در این بررسی این نانوذرات را حامل یک داروی سرطان به نام 'دوکسوروبیسین' کردند و مشاهده کردند که نانوذرات میله ای و کرمی منفعلانه و بدون هیچ گونه مسئله ای وارد هسته سلول شدند. اما نانوذرات کروی در خارج هسته سلول گیر کردند.
دستیابی به غشای هسته و هسته سلول برای افزایش سمیت سلول های سرطانی به منظور از بین بردن آنها مهم است و نانوذرات میله ای و کرمی شکل در این زمینه موفق عمل کردند.
محققان با بزرگ خواندن تاثیر این دستاورد اظهار داشتند که این دستاورد به محققان اجازه می دهد تا داخل سلول و اعمال این نانوذرات را بررسی کنند و آنها را به نحوی طراحی کنند تا کاری را که می خواهند انجام دهند.
این تحقیق در مجله Nature Nanotechnology منتشر شده است.
این دستاورد خبر بزرگی برای ابداع سیستم های جدید آزاد سازی دارو به شمار می رود چرا که یکی از چالش های اصلی محققان این حوزه، فرستادن نانوذرات حامل دارو به قسمت های درست سلول در مرحله اول است.
نانوذرات به ذراتی گفته می شود که قطری حدود یک و 100 نانومتر دارند و از آنها به اندازه زیادی برای انتقال داروها به مناطق خاصی از بدن به منظور کشتن سلول های سرطانی استفاده می شود.
با این حال مشکلی که در اینجا وجود دارد این است که با وجود اینکه بسیاری از فناوری های نانوذرات به نظر نوید بخش می رسند اما برخی از این نانوذرات نمی توانند به محل دقیق سلول برسند زیرا سلول ها مانع می شوند و دستیابی به آن محل دشوار می شود.
محققان در این مطالعه ابتدا با اعمال یک روش فلورسنت میکروسکوپی به روش استاندارد آزاد سازی دارو موفق شدند حرکت نانوذرات را از اشکال مختلف درون یک سلول سرطانی واحد ردیابی کنند.
محققان با استفاده از این روش همچنین موفق شدند محل آزادسازی دارو و نحوه گسترش دارو به داخل سلول را مشخص کنند.
محققان در این تحقیق چهار نوع از اشکال نانوذره، 'میسل' و 'وزیکول' که دو نوع کروی شکل هستند و نیز اشکال میله ای و کرمی نانوذرات را بررسی کردند.
محققان در این بررسی این نانوذرات را حامل یک داروی سرطان به نام 'دوکسوروبیسین' کردند و مشاهده کردند که نانوذرات میله ای و کرمی منفعلانه و بدون هیچ گونه مسئله ای وارد هسته سلول شدند. اما نانوذرات کروی در خارج هسته سلول گیر کردند.
دستیابی به غشای هسته و هسته سلول برای افزایش سمیت سلول های سرطانی به منظور از بین بردن آنها مهم است و نانوذرات میله ای و کرمی شکل در این زمینه موفق عمل کردند.
محققان با بزرگ خواندن تاثیر این دستاورد اظهار داشتند که این دستاورد به محققان اجازه می دهد تا داخل سلول و اعمال این نانوذرات را بررسی کنند و آنها را به نحوی طراحی کنند تا کاری را که می خواهند انجام دهند.
این تحقیق در مجله Nature Nanotechnology منتشر شده است.
