محققان در مطالعه ای روی موش های مبتلا به جراحت های نخاعی متوجه شدند که بعد از دریافت چند تزریق از سلول های بنیادی انسانی، کنترل مثانه این موش ها افزایش و دردهای نوروپاتیک در آنها کاهش یافت.
به گزارش خبرگزاری دانا، محققان دانشگاه کالیفرنیا سن فرانسیسکو که این مطالعه را انجام دادند، درمان موفق عوارض جانبی جراحت نخاعی با استفاده از سلول های بنیادی را یک گام مهم رو به جلو توصیف می کنند و می گویند: این دستاورد نشان می دهد که با این روش می توان دو مورد از بدترین عوارض جانبی جراحت نخاعی را تصحیح کرد.
گرچه تحقیقات زیادی صرف راه رفتن دوباره بیماران مبتلا به جراحت نخاعی شده است اما محققان براساس نظرسنجی ها و مطالعات می گویند که بیماران مبتلا به جراحت نخاعی نبود کنترل مثانه و دردهای نوروپاتیک را بدترین بخش زندگی پس از آسیب می دانند.
دکتر 'آرنولد کریجستین' استاد بیولوژی تکاملی و سلول بنیادی در دانشگاه کالیفرنیا سن فرانسیسکو در یک بیانیه مطبوعاتی این دستاورد را گام بسیار مهمی توصیف کرد و افزود: این دستاورد نشان دهنده تاثیر سلول درمانی انسانی بر دردهای نوروپاتیک و اختلال مثانه در یک الگوی حیوانی جراحت نخاعی است.
در جراحت های نخاعی، دردهای مزمن و نبود کنترل مثانه به واسطه التهاب بلافاصله بعد از جراحت ایجاد می شود که به آسیب بیشتر مدارهای عصبی در نخاع منجر می شود و باعث از دست دادن کنترل درد و سایر احساسات می شود.
محققان در این مطالعه که در مجله Cell Stem Cell منتشر شد، سلول های بنیادی جنینی انسان را که در آزمایشگاه پرورش داده بودند، به یک نوع از پیش سازه های سلول های عصبی به نام medial ganglionic eminence متمایز کردند و آنها را دو هفته بعد از جراحت نخاعی به موش ها پیوند زدند.
سلول های عصبی medial ganglionic eminence در نخاع احساسات و سایر روندها را کنترل می کنند.
شش ماه بعد این سلول های بنیادی به نرون های بالغ تکامل یافتند که اتصالات سیناپسی مناسب در موش هایی که این پیوندها را دریافت کرده بودند، سبب می شدند.
موش هایی که این پیوندها را دریافت نکرده بودند، همچنان به لمس و تحریک دردناک حساس بودند اما موش هایی که این پیوندها را دریافت کرده بودند علائم کمتری از دردهای عصبی داشتند و عملکرد مثانه آنها بهبود یافته بود.
گرچه تحقیقات زیادی صرف راه رفتن دوباره بیماران مبتلا به جراحت نخاعی شده است اما محققان براساس نظرسنجی ها و مطالعات می گویند که بیماران مبتلا به جراحت نخاعی نبود کنترل مثانه و دردهای نوروپاتیک را بدترین بخش زندگی پس از آسیب می دانند.
دکتر 'آرنولد کریجستین' استاد بیولوژی تکاملی و سلول بنیادی در دانشگاه کالیفرنیا سن فرانسیسکو در یک بیانیه مطبوعاتی این دستاورد را گام بسیار مهمی توصیف کرد و افزود: این دستاورد نشان دهنده تاثیر سلول درمانی انسانی بر دردهای نوروپاتیک و اختلال مثانه در یک الگوی حیوانی جراحت نخاعی است.
در جراحت های نخاعی، دردهای مزمن و نبود کنترل مثانه به واسطه التهاب بلافاصله بعد از جراحت ایجاد می شود که به آسیب بیشتر مدارهای عصبی در نخاع منجر می شود و باعث از دست دادن کنترل درد و سایر احساسات می شود.
محققان در این مطالعه که در مجله Cell Stem Cell منتشر شد، سلول های بنیادی جنینی انسان را که در آزمایشگاه پرورش داده بودند، به یک نوع از پیش سازه های سلول های عصبی به نام medial ganglionic eminence متمایز کردند و آنها را دو هفته بعد از جراحت نخاعی به موش ها پیوند زدند.
سلول های عصبی medial ganglionic eminence در نخاع احساسات و سایر روندها را کنترل می کنند.
شش ماه بعد این سلول های بنیادی به نرون های بالغ تکامل یافتند که اتصالات سیناپسی مناسب در موش هایی که این پیوندها را دریافت کرده بودند، سبب می شدند.
موش هایی که این پیوندها را دریافت نکرده بودند، همچنان به لمس و تحریک دردناک حساس بودند اما موش هایی که این پیوندها را دریافت کرده بودند علائم کمتری از دردهای عصبی داشتند و عملکرد مثانه آنها بهبود یافته بود.
