این پژوهش بیان میکند که خواب همراه با حرکات سریع چشم (REM) که دیدن رویاها و خواب اغلب در این مرحله اتفاق میافتد، برای تثبیت حافظه ضروری بوده و فرایندی است که در آن اطلاعات از حافظه کوتاه مدت به حافظه بلند مدت انتقال مییابند.
افراد اغلب تمایلی به نگه داشتن خاطرات بد در ذهن ندارند این در حالی است که خاطرات بد هرگز به طور کامل ریشه کن نخواهند شد.
مطالعات نشان میدهند که ما قادر خواهیم بود تا این خاطرات را به منظور مقابله با تروما سرکوب کنیم.
عدم توانایی در سرکوب خاطرات بد و ناخواسته با برخی اختلالات روانی از جمله افسردگی و اختلال استرسی پس از ضایعه روانی (PTSD)مرتبط است.
به گفته محققان این پژوهش در طول زمان، خاطرات عاطفی به طور فزایندهای در برابر سرکوب شدن مقاوم میشوند و این امر به دلیل آن است که این خاطرات طی فرآیند خواب در حافظه تثبیت میشوند.
محققان برای انجام این پژوهش 73 دانشجوی پسر را ثبتنام کرده و از آنها خواستند تا طی دو روز در آزمایش سرکوب خاطرات بد شرکت کنند.
برای شروع این پژوهش لازم بود تا ابتدا این افراد بین چهره افراد و تصاویر بد ارتباط برقرار کنند به طوری که هر زمان که این چهرهها به آنها نشان داده شد، آن تصویر بد نیز برای آنها تداعی شود.
پس از آن 30 دقیقه و 24 ساعت پس از ایجاد ارتباط بین چهرهها و تصاویر بد، دوباره این چهرهها به شرکت کنندگان نشان داده شد و از آنها خواسته شد تا خاطرات منفی که با دیدن این چهرهها به ذهنشان میآید را سرکوب کنند.
در طول این آزمایش که "Think/No Think" نام داشت، - فعالیت مغز شرکت کنندگان با استفاده از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی کارکردی fMRI اندازهگیری شد.
محققان دریافتند افرادی که پس از 24 ساعت تصاویر به آنها نشان داده شده بود و یک خواب خوب را تجربه کرده بودند، نسبت به کسانیکه تصاویر 30 دقیقه بعد به آنها نشان داده شده بود، بیشتر توانستند تصاویر بد را به یاد آورند.
این نتایج نشان میدهد که چگونه ما پس از خواب خیلی بهتر خاطرات بد و منفی را به یاد میآوریم.
این گروه دریافتند که 30 دقیقه پس از یادگیری، مدارهای عصبی بیشتر در سرکوب حافظه در هیپوکامپ (ناحیه ای از مغز مرتبط با یادگیری و حافظه) فعال هستند. در حالی که 24 ساعت پس از آن، این فعالیت به طور گسترده ای در قشر توزیع شده و سرکوب خاطرات بد در آن دشوار میگردد.
یافتههای این پژوهش در Nature Communications به چاپ رسیده است.