محققان دانشگاه سیدنی استرالیا دریافتند نیتروژن محرک اصلی حفظ سلامت روده هاست.
به گزارش خبرگزاری دانا، محققان استرالیایی دریافتند دسترسی میکروب های روده به نیتروژن در داخل روده نقش مهمی در تنظیم تعامل بین میکروب های روده و جاندار میزبان شان ایفاء می کند.
اندرو هلمز، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می گوید: «رژیم های بسیار متفاوتی وجود دارند که ادعا می شود موجب افزایش سلامت روده می شود. اما فاکتورهای پیچیده بسیاری از جمله ترکیب غذا، الگوی تغذیه و سابقه ژنتیکی در این مورد نقش دارند.»
به گفته محققان، تعادل باکتری های روده در میکروبیوم نقش اصلی را در فعالیت های نظیر تنظیم عملکرد ایمنی و سلامت دستگاه گوارش، ایفاء می کند و با سایر پیامدهای سلامتی نظیر چاقی مرتبط هستند.
در تحقیق جدید، ۸۵۸ موش با ۲۵ رژیم غذایی متفاوت متشکل از مقادیر متفاوت پروتئین، کربوهیدرات و چربی تغذیه شدند.
علیرغم تنوع گسترده باکتری های روده، دو الگوی واکنش اصلی در مطالعه پدیدار شدند: فراوانی گونه های میکروب براساس مصرف پروتئین و کربوهیدرات توسط حیوان افزایش یا کاهش یافتند.
به گفته هلمز، «بیشترین ماده مغذی موردنیاز باکتری های روده، کربن و نیتروژن موجود در غذاهای مصرفی ماست. از آنجائیکه کربوهیدرات ها حاوی نیتروژن نبوده، اما پروتئین ها نیتروژن دارند، واکنش جامعه باکتریایی به رژیم غذایی حیوان میزبان به شدت تحت تاثیر این نسبت پروتئین-کربوهیدرات رژیم های غذایی است.»
وی در ادامه می افزاید: «این حقیقت که این الگوی مشابه در تمامی گروه باکتری های روده مشاهده شده است نشان می دهد که ساختار اکوسیستم میکروبی اساساً بواسطه نیاز به دسترسی به نیتروژن در محیط روده شکل می گیرد.»
اندرو هلمز، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می گوید: «رژیم های بسیار متفاوتی وجود دارند که ادعا می شود موجب افزایش سلامت روده می شود. اما فاکتورهای پیچیده بسیاری از جمله ترکیب غذا، الگوی تغذیه و سابقه ژنتیکی در این مورد نقش دارند.»
به گفته محققان، تعادل باکتری های روده در میکروبیوم نقش اصلی را در فعالیت های نظیر تنظیم عملکرد ایمنی و سلامت دستگاه گوارش، ایفاء می کند و با سایر پیامدهای سلامتی نظیر چاقی مرتبط هستند.
در تحقیق جدید، ۸۵۸ موش با ۲۵ رژیم غذایی متفاوت متشکل از مقادیر متفاوت پروتئین، کربوهیدرات و چربی تغذیه شدند.
علیرغم تنوع گسترده باکتری های روده، دو الگوی واکنش اصلی در مطالعه پدیدار شدند: فراوانی گونه های میکروب براساس مصرف پروتئین و کربوهیدرات توسط حیوان افزایش یا کاهش یافتند.
به گفته هلمز، «بیشترین ماده مغذی موردنیاز باکتری های روده، کربن و نیتروژن موجود در غذاهای مصرفی ماست. از آنجائیکه کربوهیدرات ها حاوی نیتروژن نبوده، اما پروتئین ها نیتروژن دارند، واکنش جامعه باکتریایی به رژیم غذایی حیوان میزبان به شدت تحت تاثیر این نسبت پروتئین-کربوهیدرات رژیم های غذایی است.»
وی در ادامه می افزاید: «این حقیقت که این الگوی مشابه در تمامی گروه باکتری های روده مشاهده شده است نشان می دهد که ساختار اکوسیستم میکروبی اساساً بواسطه نیاز به دسترسی به نیتروژن در محیط روده شکل می گیرد.»
