محققان روشی ابداع کرده اند که عضلات آسیب دیده را با استفاده از سلول های بنیادی ساختگی و بدون خطر ابتلا به سرطان ترمیم می کند.
به گزارش خبرگزاری دانا، محققان دانشگاه کارولینای شمالی با آزمایش این روش روی یک موش مبتلا به حمله قلبی، برای اولین بار موفق شدند بافت عضله قلب موش را که بر اثر حمله قلبی ضعیف شده بود، با پیوند سلول های بنیادی ساختگی قلب، ترمیم کنند.
در درمان های سنتی با سلول بنیادی، درصدی خطر ابتلا به سرطان وجود دارد زیرا محققان قادر به توقف تکثیر سلول ها و تشکیل تومورها نیستند.
براساس این گزارش، اما از آنجا که نسخه انسان ساز سلول های بنیادی تا حدودی توسط میکروذرات مقلد سلول ساخته می شود، بنابراین پس از پیوند این سلول ها به بیمار، تکثیر نمی شوند.
این سلول ها همچنین به گونه ای طراحی می شوند که سیستم ایمنی بدن را به منظور از بین بردن خطر پس زدن عضو دور بزنند و به عبارت دیگر، بیمار دیگر به اهدا از طرف یکی از بستگانش نیاز ندارد.
روش های درمانی با استفاده از سلول های بنیادی با ترمیم بافت آسیب دیده یا 'ترمیم درونی' و با ترشح پروتیین ها و مواد ژنتیکی عمل می کنند.
در حال حاضر پیوند مغز استخوان شایع ترین شکل مورد استفاده است؛ این پیوند اغلب اوقات روی بیماران مبتلا به سرطان های خون و یا مغز استخوان صورت می گیرد.
محققان همچنین تلاش می کنند که برای بیماری قلبی و وضعیت های وخیم تر شونده عصبی مانند پارکینسون، درمان های بی خطر و موثری را با استفاده از سلول های بنیادی ابداع کنند.
اما سلول های بنیادی طبیعی به اندازه زیادی شکننده هستند و قبل از استفاده به ذخیره سازی دقیق و یک فرآیند دشوار تطابق نوعی پروتیین های اهداکننده و دریافت کننده نیاز دارند.
در مقابل، نگهداری از سلول های بنیادی ساختگی راحت تر است و می توان آنها را برای استفاده در قسمت های مختلف بدن تغییر داد.
همچنین این سلول ها سیستم ایمنی بدن را دچار مشکل نمی کنند و بنا بر این زیاد اهمیتی ندارد که از سلول های خود بیمار و یا از فردی گرفته شود که با سلول های بیمار تطابق نزدیک داشته باشد.
محققان دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی امیدوارند که این روش، اولین گام رو به جلو در جهت ابداع یک محصول واقعی سلولی باشد که به مردم امکان دهد در صورت نیاز، از فواید درمان با سلول های بنیادی بهرمند شوند.
وی و همکارانش یک میکروذره مقلد سلول (CMMP) از یک پلیمر زیست تخریب پذیر و زیست سازگار ساختند؛ سپس پروتیین های عامل رشد را از سلول های کشت شده بنیادی قلب انسان استخراج کردند و در نهایت این ذره را با یک غشای سلول قلبی پوشاندند.
آزمایش این سلول ساختگی در محیط آزمایشگاه و نیز روی موش مبتلا به حمله قلبی، رشد سلول های قلبی را به گونه ای در پی داشت که با روش سلول های بنیادی سنتی قابل مقایسه است.
این مطالعه که در مجله Nature Communications منتشر شد، صراحت دارد که فناوری جدید برای سایر انواع سلول های بنیادی نیز قابل اجراست.
در درمان های سنتی با سلول بنیادی، درصدی خطر ابتلا به سرطان وجود دارد زیرا محققان قادر به توقف تکثیر سلول ها و تشکیل تومورها نیستند.
براساس این گزارش، اما از آنجا که نسخه انسان ساز سلول های بنیادی تا حدودی توسط میکروذرات مقلد سلول ساخته می شود، بنابراین پس از پیوند این سلول ها به بیمار، تکثیر نمی شوند.
این سلول ها همچنین به گونه ای طراحی می شوند که سیستم ایمنی بدن را به منظور از بین بردن خطر پس زدن عضو دور بزنند و به عبارت دیگر، بیمار دیگر به اهدا از طرف یکی از بستگانش نیاز ندارد.
روش های درمانی با استفاده از سلول های بنیادی با ترمیم بافت آسیب دیده یا 'ترمیم درونی' و با ترشح پروتیین ها و مواد ژنتیکی عمل می کنند.
در حال حاضر پیوند مغز استخوان شایع ترین شکل مورد استفاده است؛ این پیوند اغلب اوقات روی بیماران مبتلا به سرطان های خون و یا مغز استخوان صورت می گیرد.
محققان همچنین تلاش می کنند که برای بیماری قلبی و وضعیت های وخیم تر شونده عصبی مانند پارکینسون، درمان های بی خطر و موثری را با استفاده از سلول های بنیادی ابداع کنند.
اما سلول های بنیادی طبیعی به اندازه زیادی شکننده هستند و قبل از استفاده به ذخیره سازی دقیق و یک فرآیند دشوار تطابق نوعی پروتیین های اهداکننده و دریافت کننده نیاز دارند.
در مقابل، نگهداری از سلول های بنیادی ساختگی راحت تر است و می توان آنها را برای استفاده در قسمت های مختلف بدن تغییر داد.
همچنین این سلول ها سیستم ایمنی بدن را دچار مشکل نمی کنند و بنا بر این زیاد اهمیتی ندارد که از سلول های خود بیمار و یا از فردی گرفته شود که با سلول های بیمار تطابق نزدیک داشته باشد.
محققان دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی امیدوارند که این روش، اولین گام رو به جلو در جهت ابداع یک محصول واقعی سلولی باشد که به مردم امکان دهد در صورت نیاز، از فواید درمان با سلول های بنیادی بهرمند شوند.
وی و همکارانش یک میکروذره مقلد سلول (CMMP) از یک پلیمر زیست تخریب پذیر و زیست سازگار ساختند؛ سپس پروتیین های عامل رشد را از سلول های کشت شده بنیادی قلب انسان استخراج کردند و در نهایت این ذره را با یک غشای سلول قلبی پوشاندند.
آزمایش این سلول ساختگی در محیط آزمایشگاه و نیز روی موش مبتلا به حمله قلبی، رشد سلول های قلبی را به گونه ای در پی داشت که با روش سلول های بنیادی سنتی قابل مقایسه است.
این مطالعه که در مجله Nature Communications منتشر شد، صراحت دارد که فناوری جدید برای سایر انواع سلول های بنیادی نیز قابل اجراست.
