قهرکردن در بین زن و شوهر گاهی نوعی تنبیه و گاهی ابزار زورگویی و کنترل کردن است.
به گزرش خبرگزاری دانا،سیما یغمایی روان‌شناس در گفتگو با خبرنگار گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، با اشاره به قهر و دعواهایی که ممکن است بین زن و مرد پیش بیاید، اظهار داشت: در زندگی اجتماعی و زناشویی زن و مرد گاهی در موقعیت‌هایی قرار می‌گیرند که شرایط مطابق میل‌شان نیست و هر حرفی را به مثابه توهین برداشت می‌کنند و همین امر باعث قهر و دعواهایی بین آنها می‌شود.
وی در ادامه افزود: قهر گاهی نوعی تنبیه و گاهی ابزار زور گفتن و کنترل کردن است که با قطع ارتباط یا حرف‌نزدن بروز می‌کند.
این روان‌شناس گفت: ریشه این گونه برخوردها را باید در زمان کودکی افراد جستجو کرد وقتی این افراد در دوران کودکی قهر می‌کردند، والدین‌شان چیزی که آنها می‌خواستند را فراهم می‌کردند، از این‌رو در زمان بزرگسالی هنگام مواجه با ناکامی، متوسل به قهر می‌شوند.
یغمایی با اشاره به روابطی که اغلب به قهر منتهی می‌شود، اذعان کرد: قهر، در روابطی که افراد انتظارهای بیشتری از هم دارند و به هم نزدیک‌تر هستند، به مراتب بیشتر رخ می‌دهد. همچنین در میان مردان نسبت به خانم‌ها این امر کمتر است چرا که آنها قهر کردن را نشانه ضعف می‌بینند و عصبانیت خود را همان لحظه بروز می‌دهند.
وی تصریح کرد: اگر با همسر خود درباره موضوعی مشاجره کردید، حواستان باشد خانواده او را مورد توهین‌های خود قرار ندهید و هویت و شخصیت وی را لکه‌دار نکنید. مثلا اگر از دست او برای کاری ناراحت شدید هیچگاه نگویید شما خانوادگی نمی‌توانید از عهده کاری برآیید.
این روان‌شناس در پایان بیان کرد: هنگام قهر، برخی از افراد درصدد تلافی برمی‌آیند و به این عمل خود ادامه می‌دهند، در حالی که در محیط خانواده پاسخ قهر با قهر کار شایسته‌ای نیست. هر یک از زوج‌ها نقطه ضعف‌هایی دارند که دیگری آن را باید برای داشتن زندگی بهتر تحمل کند، پس هیچ اشکالی ندارد که همسران برای جلب نظر یکدیگر منت‌کشی کنند و برای آشتی پیش قدم شوند.
وی در ادامه افزود: قهر گاهی نوعی تنبیه و گاهی ابزار زور گفتن و کنترل کردن است که با قطع ارتباط یا حرف‌نزدن بروز می‌کند.
این روان‌شناس گفت: ریشه این گونه برخوردها را باید در زمان کودکی افراد جستجو کرد وقتی این افراد در دوران کودکی قهر می‌کردند، والدین‌شان چیزی که آنها می‌خواستند را فراهم می‌کردند، از این‌رو در زمان بزرگسالی هنگام مواجه با ناکامی، متوسل به قهر می‌شوند.
یغمایی با اشاره به روابطی که اغلب به قهر منتهی می‌شود، اذعان کرد: قهر، در روابطی که افراد انتظارهای بیشتری از هم دارند و به هم نزدیک‌تر هستند، به مراتب بیشتر رخ می‌دهد. همچنین در میان مردان نسبت به خانم‌ها این امر کمتر است چرا که آنها قهر کردن را نشانه ضعف می‌بینند و عصبانیت خود را همان لحظه بروز می‌دهند.
وی تصریح کرد: اگر با همسر خود درباره موضوعی مشاجره کردید، حواستان باشد خانواده او را مورد توهین‌های خود قرار ندهید و هویت و شخصیت وی را لکه‌دار نکنید. مثلا اگر از دست او برای کاری ناراحت شدید هیچگاه نگویید شما خانوادگی نمی‌توانید از عهده کاری برآیید.
این روان‌شناس در پایان بیان کرد: هنگام قهر، برخی از افراد درصدد تلافی برمی‌آیند و به این عمل خود ادامه می‌دهند، در حالی که در محیط خانواده پاسخ قهر با قهر کار شایسته‌ای نیست. هر یک از زوج‌ها نقطه ضعف‌هایی دارند که دیگری آن را باید برای داشتن زندگی بهتر تحمل کند، پس هیچ اشکالی ندارد که همسران برای جلب نظر یکدیگر منت‌کشی کنند و برای آشتی پیش قدم شوند.
