اعتیاد و مواد مخدر یک پدیده خانمانسوز است که با خود آسیب های اجتماعی مختلفی از جمله فقر، بیکاری، فساد، معضلات خانوادگی و از همه مهمتر طلاق را به همراه دارد.
به گزارش خبرگزاری دانا،معضل اعتیاد همواره به عنوان یک آسیب اجتماعی در جامعه ما مطرح بوده اما به نظر می رسد در سال های اخیر این پدیده به صورت گسترده در جامعه بویژه محافل دانشگاهی شیوع پیدا کرده، مرکزی که باید بیش از سایر کانون ها خود را در شناسایی و آسیب شناسی این پدیده پیشقدم بداند حالا خود گرفتار این آسیب اجتماعی شده است.
وزیر کشور که دبیرکل ستاد مبارزه با موادمخدر نیز هست، شامگاه شنبه 23 بهمن ماه در نخستین نشست هم‌اندیشی و اجتماعی شدن مبارزه با موادمخدر، به این نکته اشاره کرد و گفت: نمی‌توان تنها فقر را علت اعتیاد دانست چرا که بیش از 50 درصد از معتادان شاغل هستند، پس بیکاری را هم نمی‌توان به طور 100 درصد از علل اعتیاد معرفی کرد.
رحمانی فضلی به این نکته هم اشاره کرد که در محافل دانشگاهی نیز شاهد رشد اعتیاد هستیم، بدین ترتیب عدم ادامه تحصیل یا صرف تحصیلکردگی نیز نمی‌تواند از عوامل ایجادکننده یا مانع اعتیاد باشد. این در حالی است که ما حتی شاهد رشد اعتیاد در زنان نسبت به مردان هستیم.
شیوع اعتیاد و مصرف مواد مخدر بین دانشگاهیان و زنان پیامدها و عوارض جبران ناپذیری برای جامعه به همراه دارد. دانشگاهیان از این نظر که این قشر در بین مردم از وجاهت بالایی برخوردارند و رفتارها و عملکرد آنان می تواند برای سایرین الگو شود، بیش از هر قشر دیگری در معرض قضاوت، نگاه و ارزیابی مردم قرار دارند.
مجموع دانشگاهیان را می توان به رئیس دانشگاه یا دانشکده و کادر آموزشی و غیر آموزشی و همچنین دانشجویان و کارکنان تقسیم بندی کرد. لغزش هریک از اینها پیامدهای زیانباری برای جامعه خواهد داشت زیرا جامعه آنان را به عنوان مرجع و مغز متفکر می شناسند از این رو رفتار آنان می تواند سایر افراد را تحت تاثیر قرار دهد همانطور که رفتار خوب آنان الگوساز است به همین نسبت نیز رفتار نامتعارف آنان می تواند مورد پذیرش دیگران قرار گیرد.
با این نگرش باید علل گرایش و روی آوری دانشگاهیان به اعتیاد و مواد مخدر را مورد بررسی قرار داد تا این مساله در بین سایر اقشار جامعه گسترش پیدا نکند. برای این منظور ساماندهی خوابگاه های دانشجویی می تواند یکی از برنامه ها در این زمینه باشد.
بسیاری از دانشجویان در دانشگاه ها، غیربومی هستند و احتمالا همه آنان به دلایل مختلف در خوابگاه ها زندگی نمی کنند که حضور آنان در نقاط مختلف شهر و دوری از خانواده می تواند آسیب پذیری این افراد را افزایش دهد.
رسیدگی بیشتر خانواده ها به فرزندان دانشجو خود از جمله ضرورت هایی است که باید نسبت به آن توجه کرد تا این دسته از جوانان گرفتار این پدیده خانمانسوز نشوند.
مساله دیگری که در بحث مواد مخدر وجود دارد گرایش زنان به اعتیاد است. خطر روی آوری زنان به مواد مخدر اگر بیشتر از دانشگاهیان نباشد کمتر نیست. زنان به عنوان مادران آینده وظیفه تربیت فرزندان و نسل آینده را برعهده دارند بنابراین کسانی که به دنبال اعتیاد و مواد مخدر هستند هرگز وظیفه مادری و تربیت نسل آینده را نمی توانند بخوبی برعهده گیرند.
تربیت چنین فرزندانی در دامن چنین مادرانی هرگز نمی تواند آینده جامعه را تضمین کند از این رو باید به هر شیوه و روشی شده دامنه گسترش چنین معضلی در میان زنان گرفته شود.
زنان معتاد در جامعه ما در مقابل بسیاری از پدیده ها شکننده و آسیب پذیرتر از مردان نشان می دهند چون عرف جامعه ما، بی اعتنایی زنان به ارزش ها را نمی پذیرد. اعتیاد به همراه خود فقر، بیکاری، فساد، بداخلاقی و... به دنبال دارد که اعتیاد زنان می تواند این عوارض را با خود به همراه داشته باشد. برای مثال اگر زنی معتاد باشد و با فقر و بیکاری روبرو شود گرایش او به فساد بیشتر خواهد شد که این فساد می تواند یک محله، یک منطقه و یا وسعت بیشتری را تحت تاثیر قرار دهد.
برای مقابله با اعتیاد و مواد مخدر فقط دولت و نیروی قهریه نمی تواند وارد عمل شود و برای این کار باید همه اقشار مردم به ویژه خانواده فرد معتاد به کمک و یاری او بیاید.
اگر معتاد مجرم نیست و بیمار است باید در جایگاه یک بیمار با او برخورد و مشکلات او را رفع کنیم. طرد فرد معتاد نه تنها زمینه آسیب های بیشتر او را فراهم می کند بلکه می تواند سایر افراد را نیز گرفتار کند.
برای مبارزه با اعتیاد و مواد مخدر همه در جایگاه خود وظیفه دارند و این وظیفه برای کسانی که در جامعه مورد پذیرش مردم هستند، بیشتر است. هنرمندان، ورزشکاران و افراد خیر می توانند با آثار و همچنین تشویق های خود خانواده های معتاد را برای ترک اعتیاد یاری کنند.
به هر روی با تمامی مبارزاتی که تاکنون علیه اعتیاد و مواد مخدر صورت گرفته این پدیده همچنان در حال گسترش در جامعه است و این امکان وجود دارد که افراد خانواده و نزدیکان ما در معرض این تهدید قرار بگیرند.
اعتیاد و مواد مخدر از مدت ها پیش به چند قدمی ما رسیده و این خطری است که همه اعضای خانواده ها را تهدید می کند و والدین راهی جز این ندارند که مهارت های مختلف مقابله با این پدیده شوم را فراگیرند و آن را به فرزندان خود بیاموزند.
اعتیاد و مواد مخدر شوخی بردار نیست همانگونه که در بیش از چهار دهه با همه ابعاد در جامعه حضور داشته و جوانان زیادی را گرفتار کرده، باز می تواند پیشروی کند. اعتیاد بیخ گوش ما قرار دارد اگر نجنبیم ممکن است قربانی بعدی یکی از نزدیکان ما باشد.
وزیر کشور که دبیرکل ستاد مبارزه با موادمخدر نیز هست، شامگاه شنبه 23 بهمن ماه در نخستین نشست هم‌اندیشی و اجتماعی شدن مبارزه با موادمخدر، به این نکته اشاره کرد و گفت: نمی‌توان تنها فقر را علت اعتیاد دانست چرا که بیش از 50 درصد از معتادان شاغل هستند، پس بیکاری را هم نمی‌توان به طور 100 درصد از علل اعتیاد معرفی کرد.
رحمانی فضلی به این نکته هم اشاره کرد که در محافل دانشگاهی نیز شاهد رشد اعتیاد هستیم، بدین ترتیب عدم ادامه تحصیل یا صرف تحصیلکردگی نیز نمی‌تواند از عوامل ایجادکننده یا مانع اعتیاد باشد. این در حالی است که ما حتی شاهد رشد اعتیاد در زنان نسبت به مردان هستیم.
شیوع اعتیاد و مصرف مواد مخدر بین دانشگاهیان و زنان پیامدها و عوارض جبران ناپذیری برای جامعه به همراه دارد. دانشگاهیان از این نظر که این قشر در بین مردم از وجاهت بالایی برخوردارند و رفتارها و عملکرد آنان می تواند برای سایرین الگو شود، بیش از هر قشر دیگری در معرض قضاوت، نگاه و ارزیابی مردم قرار دارند.
مجموع دانشگاهیان را می توان به رئیس دانشگاه یا دانشکده و کادر آموزشی و غیر آموزشی و همچنین دانشجویان و کارکنان تقسیم بندی کرد. لغزش هریک از اینها پیامدهای زیانباری برای جامعه خواهد داشت زیرا جامعه آنان را به عنوان مرجع و مغز متفکر می شناسند از این رو رفتار آنان می تواند سایر افراد را تحت تاثیر قرار دهد همانطور که رفتار خوب آنان الگوساز است به همین نسبت نیز رفتار نامتعارف آنان می تواند مورد پذیرش دیگران قرار گیرد.
با این نگرش باید علل گرایش و روی آوری دانشگاهیان به اعتیاد و مواد مخدر را مورد بررسی قرار داد تا این مساله در بین سایر اقشار جامعه گسترش پیدا نکند. برای این منظور ساماندهی خوابگاه های دانشجویی می تواند یکی از برنامه ها در این زمینه باشد.
بسیاری از دانشجویان در دانشگاه ها، غیربومی هستند و احتمالا همه آنان به دلایل مختلف در خوابگاه ها زندگی نمی کنند که حضور آنان در نقاط مختلف شهر و دوری از خانواده می تواند آسیب پذیری این افراد را افزایش دهد.
رسیدگی بیشتر خانواده ها به فرزندان دانشجو خود از جمله ضرورت هایی است که باید نسبت به آن توجه کرد تا این دسته از جوانان گرفتار این پدیده خانمانسوز نشوند.
مساله دیگری که در بحث مواد مخدر وجود دارد گرایش زنان به اعتیاد است. خطر روی آوری زنان به مواد مخدر اگر بیشتر از دانشگاهیان نباشد کمتر نیست. زنان به عنوان مادران آینده وظیفه تربیت فرزندان و نسل آینده را برعهده دارند بنابراین کسانی که به دنبال اعتیاد و مواد مخدر هستند هرگز وظیفه مادری و تربیت نسل آینده را نمی توانند بخوبی برعهده گیرند.
تربیت چنین فرزندانی در دامن چنین مادرانی هرگز نمی تواند آینده جامعه را تضمین کند از این رو باید به هر شیوه و روشی شده دامنه گسترش چنین معضلی در میان زنان گرفته شود.
زنان معتاد در جامعه ما در مقابل بسیاری از پدیده ها شکننده و آسیب پذیرتر از مردان نشان می دهند چون عرف جامعه ما، بی اعتنایی زنان به ارزش ها را نمی پذیرد. اعتیاد به همراه خود فقر، بیکاری، فساد، بداخلاقی و... به دنبال دارد که اعتیاد زنان می تواند این عوارض را با خود به همراه داشته باشد. برای مثال اگر زنی معتاد باشد و با فقر و بیکاری روبرو شود گرایش او به فساد بیشتر خواهد شد که این فساد می تواند یک محله، یک منطقه و یا وسعت بیشتری را تحت تاثیر قرار دهد.
برای مقابله با اعتیاد و مواد مخدر فقط دولت و نیروی قهریه نمی تواند وارد عمل شود و برای این کار باید همه اقشار مردم به ویژه خانواده فرد معتاد به کمک و یاری او بیاید.
اگر معتاد مجرم نیست و بیمار است باید در جایگاه یک بیمار با او برخورد و مشکلات او را رفع کنیم. طرد فرد معتاد نه تنها زمینه آسیب های بیشتر او را فراهم می کند بلکه می تواند سایر افراد را نیز گرفتار کند.
برای مبارزه با اعتیاد و مواد مخدر همه در جایگاه خود وظیفه دارند و این وظیفه برای کسانی که در جامعه مورد پذیرش مردم هستند، بیشتر است. هنرمندان، ورزشکاران و افراد خیر می توانند با آثار و همچنین تشویق های خود خانواده های معتاد را برای ترک اعتیاد یاری کنند.
به هر روی با تمامی مبارزاتی که تاکنون علیه اعتیاد و مواد مخدر صورت گرفته این پدیده همچنان در حال گسترش در جامعه است و این امکان وجود دارد که افراد خانواده و نزدیکان ما در معرض این تهدید قرار بگیرند.
اعتیاد و مواد مخدر از مدت ها پیش به چند قدمی ما رسیده و این خطری است که همه اعضای خانواده ها را تهدید می کند و والدین راهی جز این ندارند که مهارت های مختلف مقابله با این پدیده شوم را فراگیرند و آن را به فرزندان خود بیاموزند.
اعتیاد و مواد مخدر شوخی بردار نیست همانگونه که در بیش از چهار دهه با همه ابعاد در جامعه حضور داشته و جوانان زیادی را گرفتار کرده، باز می تواند پیشروی کند. اعتیاد بیخ گوش ما قرار دارد اگر نجنبیم ممکن است قربانی بعدی یکی از نزدیکان ما باشد.
