رییس انجمن نورویورولوژی ایران با اشاره به ضرورت تخلیه به موقع مثانه، گفت: تعلل در این امر سبب تنبلی و ضعیف شدن اعصاب مثانه و در نهایت بی اختیاری ادرار می شود.
به گزارش خبرگزاری دانا، دکتر مهری مهراد در نشستی با خبرنگاران در خصوص درمان نوین مثانه نوروژنیک اظهار کرد: بی اختیاری ادراری علاوه بر زنان، در مردان نیز شیوع زیادی دارد؛ بسیاری از مردان به دلایل مختلف به ویژه مشغله های کاری ساعت ها ادرار خود را نگه می دارند و این مساله سبب اختلال در فعالیت طبیعی مثانه و بروز بی اختیاری می شود.
وی افزود: مثانه پس از پر شدن مرتب به مغز پیام می فرستد و اگر فردی در ساعات طولانی ادرار خود را نگه دارد و به این پیام ها پاسخ ندهد، مثانه به تدریج بزرگ و شل می شود و حس تخلیه ادرار از بین می رود.
رییس انجمن نورویورولوژی ایران گفت: عادات بد ادراری و نگه داشتن ادرار بیش از دو تا سه ساعت علاوه بر ایجاد بی اختیاری، سبب عفونت های مکرر ادراری می شود.
مهراد اظهار کرد: مردانی که دارای علائمی مانند تکرر ادرار در شب یا روز، شروع ادرار با تاخیر، متناوب نبودن دفع ادرار، حس فوریت ادرار و دفع شدن آخر ادرار به صورت قطره قطره هستند یا افرادی که ساعت های طولانی ادرار خود را نگه می دارند، اینها نشانه هایی از بیماری های زمینه ای مانند بزرگی پروستات و مثانه نوروژنیک است که می تواند در آینده به بی اختیاری اداری تبدیل شود.
وی تاکید کرد: این افراد در صورت داشتن هر کدام از این علائم باید به متخصصان اورولوژی مراجعه و از بروز بی اختیاری ادرار که می تواند زندگی و موقعیت اجتماعی و شغلی آنها را مختل کند، پیشگیری کنند.
رییس انجمن نورویولوژی ایران بی اختیاری ادرار را به دو دسته بی اختیاری ادراری استرسی و بی اختیاری ادراری فوریتی تقسیم کرد و افزود: در بی اختیاری استرسی با سرفه، عطسه، خندیدن، بلند شدن از روی صندلی، طناب زدن در هنگام ورزش یا پریدن از روی جوی، ریزش ادرار صورت می گیرد که به دلیل ضعف عضلات کف لگن به دلیل زایمان دوقلویی، تعدد بارداری یا فشار سر جنین به کف لگن رخ می دهد.
مهراد ادامه داد: بی اختیاری ادرار فوریتی نیز به گونه ای است که قبل از رسیدن به دستشویی ریزش ادرار صورت می گیرد که با دارو یا تزریق بوتاکس در مجاری اداری درمان می شود.
وی تاکید کرد: بی اختیاری ادرار فوریتی، استرسی و بعد از جراحی پروستات، همگی درمان قطعی دارند و این درمان ها به نسبت شدت بیماری و شرایط بیمار از دارودرمانی تا جراحی را شامل می شود.
مهراد در خصوص مثانه نورورژنیک هم گفت: دو نوع مثانه نوروژنیک وجود دارد که برخی از افراد مبتلا به آن دچار بی اختیاری ادراری شده و برخی دیگر قادر به تخلیه ادرار خود نیستند.
وی افزود: مثانه نوروژنیک معمولا در اثر بیماری هایی مانند دیابت، ام اس، پارکینسون، پروستات خوش خیم و بدخیم، تروماهای نخاعی، دیسک‌های کمری و بیماری های مادرزادی و اقدامات درمانی که برای آنها صورت می گیرد مانند انواع جراحی ها که ممکن است به قطع عصب نخاعی مثانه منجر شود، بروز می کند.
نماینده انجمن نورویورولوژی بین المللی ایران در خصوص روش نوین درمان مثانه نوروژنیک توضیح داد: تحریک الکتریکی عصب ساکرال نخاعی روشی نوین برای درمان مثانه نوروژنیک است؛ افراد مبتلا به مثانه نوروژنیک توانایی نگه داشتن یا دفع ادرار را ندارند و استفاده از این روش می تواند تا حد زیادی به این افراد در رفع این مشکل کمک کند.
وی افزود: در این روش درمانی در نخاع افرادی که مثانه نوروژنیک دارند، یک الکترود و در عضله باسن آنها باطری آن نصب می شود؛ طول عمر این دستگاه حداقل 10 سال است و با یک ریموت توسط بیمار کنترل می شود.
وی با بیان اینکه نام این دستگاه 'ساکرال نورو مدولاسیون' (sacral nerve stimulator modulation) است، اظهار کرد: ریموت این دستگاه هر دو ساعت یک بار به الکترود داخل نخاع دستور می دهد تا تخلیه مثانه انجام شود.
مهراد هزینه انجام این جراحی را 63 میلیون تومان اعلام کرد و افزود: این جراحی تحت پوشش بیمه است و هزینه های آن توسط بیمه پرداخت می شود.
مهراد با بیان اینکه تنها حدود سه نفر از متخصصان اورولوژی اکنون این جراحی را در کشور انجام می دهند، افزود: برای گسترش آگاهی متخصصان در خصوص این روش درمانی و آموزش به آنان، انجمن نورویورولوژی ایران هر سه ماه یک بار کنفرانس آموزشی برای متخصصان برگزار می کند و در هر دوره حدود 50 تا 100 نفر از متخصصان اورولوژِی شرکت می کنند.
