محققان موسسه تحقیقات مواد در ایالت پنسیلوانیا آمریکا موفق به ساخت یک فیبر نوری قابل انعطاف و زیست تخریب‌پذیر شده‌اند که قادر به انتقال باریکه نور و عکسبرداری و دارورسانی به بدن انسان برای اهداف پزشکی است.
به گزارش خبرگزاری دانا از ساینس، قابلیت انتقال باریکه نور به بدن در جراحی‌های مبتنی بر لیزر، فعال‌سازی دارو، عکسبرداری نوری، تشخیص بیماری و علم اپتوژنتیک (دستکاری عملکرد نورون های مغز با استفاده از نور ) بسیار حایز اهمیت است. در حال حاضر این فناوری بسیار دشوار و با استفاده از کاشت فیبرنوری ساخته شده از شیشه صورت می‌گیرد.
مشکل آنجاست که نورمرئی فقط می‌تواند تا عمق حدود چند میکرون نفوذ کند و در طول موج نزدیک به مادون قرمز، این توانایی به چند میلی‌متر تا نهایت یک‌سانتی‌متر می‌رسد که برای اهداف پزشکی کافی نیست.
در حال حاضر از فیبرنوری شیشه‌ای برای نفوذ در بافت بیولوژیکی استفاده می‌شود که علاوه بر شکنندگی، قابل تجزیه نیست. ممکن است حین کار شیشه بشکند و در بافت فرو رود. محققان برای حل این مشکل یک پلیمر منعطف زیست تخریب‌پذیر تولید کرده‌اند. این پلیمر با استفاد از یک عنصر کلیدی متابولیسم به نام سیترات ساخته شده است که تاکنون با عنوان پلت فرم برای کاربردهای بیوپزشکی مانند پیچ‌های استخوانی، داربست در مهندسی بافت و نانوذرات دارورسان مورد استفاده قرار گرفته است.
اکنون از این پلیمر برای ساخت فیبر نوری استفاده شده است. این فیبر شامل یک هسته است که نور می‌پراکند و پوششی که از هسته محافظت می کند و از پراکندگی نور جلوگیری می‌کند. این فیبر نوری در بافت زنده مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج آزمایش موفقیت آمیز گزارش شده است. به دلیل اینکه ویژگی های مکانیکی هسته و لایه محافظ یکسان است، فیبر به راحتی و بدون اینکه لایه ها از هم جدا شوند، خم یا کشیده می‌شود. امکان دارورسانی و تصویربرداری پزشکی با استفاده از این فیر نوری متحول می شود و به دلیل غیر سمی بودن آن، امکان قرارگرفتن فیبر برای مدت طولانی در داخل بدن وجود دارد.
نتایج این مطالعه در نشریه Biomaterials منتشر شده است.
مشکل آنجاست که نورمرئی فقط می‌تواند تا عمق حدود چند میکرون نفوذ کند و در طول موج نزدیک به مادون قرمز، این توانایی به چند میلی‌متر تا نهایت یک‌سانتی‌متر می‌رسد که برای اهداف پزشکی کافی نیست.
در حال حاضر از فیبرنوری شیشه‌ای برای نفوذ در بافت بیولوژیکی استفاده می‌شود که علاوه بر شکنندگی، قابل تجزیه نیست. ممکن است حین کار شیشه بشکند و در بافت فرو رود. محققان برای حل این مشکل یک پلیمر منعطف زیست تخریب‌پذیر تولید کرده‌اند. این پلیمر با استفاد از یک عنصر کلیدی متابولیسم به نام سیترات ساخته شده است که تاکنون با عنوان پلت فرم برای کاربردهای بیوپزشکی مانند پیچ‌های استخوانی، داربست در مهندسی بافت و نانوذرات دارورسان مورد استفاده قرار گرفته است.
اکنون از این پلیمر برای ساخت فیبر نوری استفاده شده است. این فیبر شامل یک هسته است که نور می‌پراکند و پوششی که از هسته محافظت می کند و از پراکندگی نور جلوگیری می‌کند. این فیبر نوری در بافت زنده مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج آزمایش موفقیت آمیز گزارش شده است. به دلیل اینکه ویژگی های مکانیکی هسته و لایه محافظ یکسان است، فیبر به راحتی و بدون اینکه لایه ها از هم جدا شوند، خم یا کشیده می‌شود. امکان دارورسانی و تصویربرداری پزشکی با استفاده از این فیر نوری متحول می شود و به دلیل غیر سمی بودن آن، امکان قرارگرفتن فیبر برای مدت طولانی در داخل بدن وجود دارد.
نتایج این مطالعه در نشریه Biomaterials منتشر شده است.
