محققان دریافته اند تحریک ژنتیکی ممکن است موجب بهبود توانایی مغز از لحاظ طیف وسیعی از ناتوانی ها و آسیب های نخاعی شود.
به گزارش خبرگزاری دانا، این مطالعه بر روی موش ها نشان می دهد روشن کردن ژن درون سلول ها موسوم به آستروسیت ها منجر به اثر آسیب کوچک تر و احتمالا بهبود موثرتر ناشی از آسیب و جراحت می شود.
مارک گلدبرگ، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه تکزاس، در این باره می گوید: «ما می دانیم که آستروسیت ها به بهبود مغز و نخاع از آسیب ایجادشده کمک می کنند اما کاملا نمی دانستیم که چه چیزی موجب فعال شدن این سلول ها می شود.»
در این مطالعه، محققان ژن LZK را در آستروسیت های یک گروه از موش های اسیب دیده که منجر به کاهش واکنش سلول های اسیب دیده و ایجاد آسیب نخاعی بزرگ تری شده بود را حذف کردند.
آنها این ژن را در سایر موش های آسیب دیده هم متجلی کردند تا واکنش جراحت سلول ها تحریک شده و منجر به بروز زخم کوچک تری شود.
به گفته محققان، تجلی ژن در موش های آسیب دیده همچنین موجب فعال شدن آستروسیت ها شد و بدین ترتیب این نظریه تایید شد که LZK عامل تحریک آستروسیت شدن است.
مطالعه نشان داد که ژن LZK آستروسیت ها می تواند برای تحریک واکنش بهبود موسوم به آستروسیت شدن روشن شود و بدین ترتیب سلول های ستاره ای شکلی در اطراف نورون های اسیب دیده ایجاد شده و زخم را کوچک تر کنند.
به گفته محققان، زخم کوچک تر به فرآیند التیام از طریق تفکیک نورون های اسیب دیده کمک می کند و در نتیجه روند بهبود تسریع می شود.
مارک گلدبرگ، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه تکزاس، در این باره می گوید: «ما می دانیم که آستروسیت ها به بهبود مغز و نخاع از آسیب ایجادشده کمک می کنند اما کاملا نمی دانستیم که چه چیزی موجب فعال شدن این سلول ها می شود.»
در این مطالعه، محققان ژن LZK را در آستروسیت های یک گروه از موش های اسیب دیده که منجر به کاهش واکنش سلول های اسیب دیده و ایجاد آسیب نخاعی بزرگ تری شده بود را حذف کردند.
آنها این ژن را در سایر موش های آسیب دیده هم متجلی کردند تا واکنش جراحت سلول ها تحریک شده و منجر به بروز زخم کوچک تری شود.
به گفته محققان، تجلی ژن در موش های آسیب دیده همچنین موجب فعال شدن آستروسیت ها شد و بدین ترتیب این نظریه تایید شد که LZK عامل تحریک آستروسیت شدن است.
مطالعه نشان داد که ژن LZK آستروسیت ها می تواند برای تحریک واکنش بهبود موسوم به آستروسیت شدن روشن شود و بدین ترتیب سلول های ستاره ای شکلی در اطراف نورون های اسیب دیده ایجاد شده و زخم را کوچک تر کنند.
به گفته محققان، زخم کوچک تر به فرآیند التیام از طریق تفکیک نورون های اسیب دیده کمک می کند و در نتیجه روند بهبود تسریع می شود.
