طبق نتایج یک تحقیق جدید، مصرف روزانه پنیر می تواند ریسک حملات قلبی کُشنده و سکته را کاهش دهد.
به گزارش خبرگزاری دانا، در مطالعه چند ماه قبل یک گروه تحقیق در دانشگاه ریدینگ انگلستان مشخص شده بود که مصرف پنیر می تواند موجب افزایش طول عمر شود.
طبق تحقیق فعلی این محققان، مصرف روزانه پنیر به اندازه یک قوطی کبریت، احتمال حمله قلبی و سکته را تا ۱۴ درصد کاهش می دهد. تمامی انواع پنیرها غنی از ویتامین ها، مواد معدنی و پروتئین های هستند که به حفاظت در مقابل بیماری قلبی-عروقی کمک می کنند.
پنیر همچنین حاوی مقادیر بالا کلسیم است، از اینرو با وجود چربی بالا، میزان کمتری از چربی از طریق بدن جذب می شود.
در این مطالعه شرکت کنندگانی که روزانه حدود ۴۰ گرم پنیر می خوردند شاهد بیشترین میزان کاهش ریسک بروز مشکلات قلبی عروقی بودند.
محققان همچنین عنوان می کنند مصرف پنیر موجب افزایش میزان کلسترول «خوب» و در عین حال، کاهش کلسترول «بد» می شود.
ایان گیونز، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می گوید: «به نظر می رسد مصرف روزانه محصولات لبنی با کاهش ریسک بیماری قلبی-عروقی و بخصوص مصرف ماست با کاهش ریسک دیابت نوع۲ مرتبط است.»
وی در ادامه می افزاید: «بزرگ ترین ویژگی پنیر، ارتباط نزدیک بین کلسیم و چربی است. چراکه ارتباط بین چربی و کلسیم موجب می شود چربی کمتر قابل هضم و جذب شود.»
طبق تحقیق فعلی این محققان، مصرف روزانه پنیر به اندازه یک قوطی کبریت، احتمال حمله قلبی و سکته را تا ۱۴ درصد کاهش می دهد. تمامی انواع پنیرها غنی از ویتامین ها، مواد معدنی و پروتئین های هستند که به حفاظت در مقابل بیماری قلبی-عروقی کمک می کنند.
پنیر همچنین حاوی مقادیر بالا کلسیم است، از اینرو با وجود چربی بالا، میزان کمتری از چربی از طریق بدن جذب می شود.
در این مطالعه شرکت کنندگانی که روزانه حدود ۴۰ گرم پنیر می خوردند شاهد بیشترین میزان کاهش ریسک بروز مشکلات قلبی عروقی بودند.
محققان همچنین عنوان می کنند مصرف پنیر موجب افزایش میزان کلسترول «خوب» و در عین حال، کاهش کلسترول «بد» می شود.
ایان گیونز، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می گوید: «به نظر می رسد مصرف روزانه محصولات لبنی با کاهش ریسک بیماری قلبی-عروقی و بخصوص مصرف ماست با کاهش ریسک دیابت نوع۲ مرتبط است.»
وی در ادامه می افزاید: «بزرگ ترین ویژگی پنیر، ارتباط نزدیک بین کلسیم و چربی است. چراکه ارتباط بین چربی و کلسیم موجب می شود چربی کمتر قابل هضم و جذب شود.»
