طبق اعلام آکادمی گوش و حلق و بینی آمریکا، اکثریت کودکان تا سن ۵ سالگی مبتلا به عفونت گوش خواهند شد.
به گزارش خبرگزاری دانا، به گفته متخصصان اکثر عفونت های گوش بدون هیچ گونه اقدام پزشکی یا با مصرف دوز مشخص آنتی بیوتیک درمان خواهند شد. اما در کودکان عفونت های گوش مزمن می شوند.
در این موارد پزشک ممکن است با استفاده از قراردادن لوله های تمپانوستومی، معروف به لوله گوش، عفونت را درمان کند. به این لوله ها، لوله های میرینگوتومی، لوله های تهویه گوش یا لوله های یکسان سازی فشار هم گفته می شود.
عمل جراحی گذاشتن لوله تهویه گوش یا همان عمل جراحی VT، از عمل های جراحی است که امروزه بسیار انجام می شود. عمل جراحی گذاشتن لوله تهویه گوش شایع ترین جراحی تحت بیهوشی در کوکان است.
گاهی عفونتهای گوش مزمن شده و موجب مشکلاتی مثل کاهش شنوایی یا مشکلات رفتاری و گفتاری می شوند. در این موارد، عمل جراحی گذاشتن لوله تهویه توسط متخصص گوش و حلق و بینی لازم است.
لوله های گوش، استوانه های نازکی هستند که اجازه می دهند هوا به سمت گوش میانی حرکت کند. لوله های کوتاه مدت کوچک تر بوده و معمولا به مدت ۶ تا ۱۸ ماه در گوش گذاشته می شوند و پس از آن خودبه خود به داخل کانال گوش می افتند.
لوله های بلندمدت بزرگ تر بوده و دارای لبه های برای حفاظت از آنها در طولانی مدت است. این لوله ها هم ممکن است که خود به خود بیفتند ولی احتمالش نیز وجود دارد که لازم باشد متخصص گوش و حلق و بینی آنها را بردارد.
این لوله ها، ریسک عفونت های آینده گوش را کاهش می دهند. کاهش شنوایی ناشی از مایع گوش میانی را از بین می برد. اشکالات گفتاری و تعادلی را بهبود می بخشد. عفونت های مزمن گوش را که باعث اشکالاتی در خواب می شود را بهبود بخشد.
در این موارد پزشک ممکن است با استفاده از قراردادن لوله های تمپانوستومی، معروف به لوله گوش، عفونت را درمان کند. به این لوله ها، لوله های میرینگوتومی، لوله های تهویه گوش یا لوله های یکسان سازی فشار هم گفته می شود.
عمل جراحی گذاشتن لوله تهویه گوش یا همان عمل جراحی VT، از عمل های جراحی است که امروزه بسیار انجام می شود. عمل جراحی گذاشتن لوله تهویه گوش شایع ترین جراحی تحت بیهوشی در کوکان است.
گاهی عفونتهای گوش مزمن شده و موجب مشکلاتی مثل کاهش شنوایی یا مشکلات رفتاری و گفتاری می شوند. در این موارد، عمل جراحی گذاشتن لوله تهویه توسط متخصص گوش و حلق و بینی لازم است.
لوله های گوش، استوانه های نازکی هستند که اجازه می دهند هوا به سمت گوش میانی حرکت کند. لوله های کوتاه مدت کوچک تر بوده و معمولا به مدت ۶ تا ۱۸ ماه در گوش گذاشته می شوند و پس از آن خودبه خود به داخل کانال گوش می افتند.
لوله های بلندمدت بزرگ تر بوده و دارای لبه های برای حفاظت از آنها در طولانی مدت است. این لوله ها هم ممکن است که خود به خود بیفتند ولی احتمالش نیز وجود دارد که لازم باشد متخصص گوش و حلق و بینی آنها را بردارد.
این لوله ها، ریسک عفونت های آینده گوش را کاهش می دهند. کاهش شنوایی ناشی از مایع گوش میانی را از بین می برد. اشکالات گفتاری و تعادلی را بهبود می بخشد. عفونت های مزمن گوش را که باعث اشکالاتی در خواب می شود را بهبود بخشد.
