یک روان شناس گفت: یکی از مشکلات رفتاری در کودکان تک فرزند، عدم توانایی کافی آن‌ها برای ارتباط برقرار کردن با دیگر کودکان است.
به گزارش خبرگزاری دانا،نسیم نجفی روان شناس و مشاور خانواده در گفتگو با خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان؛ اظهار کرد: خانواده‌هایی که دارای یک فرزند هستند، والدین تنها یک فرصت برای تربیت فرزند را دارند و تمام توجه خود را متوجه آن فرزند می‌کنند.
وی با بیان اینکه به‌دنبال این تفکر، والدین همواره نگران رفتارهای فرزند خود بوده و از دوران کودکی تا نوجوانی همواره سعی دارند تا فرزندان را حتی از کوچک‌ترین رفتار اشتباهی دور کنند، افزود: این امر موجب نگرانی و سخت‌گیری والدین شده و یک ترس همیشگی را با فرزندان همراه می‌کند، ترس از انجام عملی اشتباه که حساسیت آن از دوران کودکی تا بزرگسالی در ذهن فرد وجود خواهد داشت.
نجفی عنوان کرد: این حساسیت به تدریج موجب ایجاد یک فشار روانی در فرزندان شده و می‌تواند عامل بروز استرس و اضطراب در فرزندان شود.
وی با بیان اینکه از سوی دیگر این دسته از افراد با یک احساس ذاتی و همیشگی ناشی از کنترل شدن رشد خواهند کرد، ادامه داد: به‌طور کلی اضطراب از عدم ارتکاب رفتارهای اشتباه و فشار روانی برای کمال جویی در تمام ابعاد زندگی، می‌تواند موجب آسیب‌های روحی و روانی به فرد شود؛ در صورت شکست وی در برخی امور زندگی، میان شکست فرد و روحیه همیشه کمال‌جوی وی تناقض ایجاد شده و در نتیجه آسیب‌های روحی وارد شود.
این روان شناس تشریح کرد: یکی از مشکلات رفتاری در کودکان تک فرزند، عدم توانایی کافی آن‌ها برای ارتباط برقرار کردن با دیگر کودکان در محیط مهدکودک، مدرسه و محیط بازی است.
وی با بیان اینکه کودکان تک فرزند به‌دلیل عدم داشتن تعامل با فرزندی دیگر در محیط خانه، به‌سختی قادر به برقراری ارتباط با همسالان و دیگر کودکان در محیط خارج از خانه خواهد بود، بیان کرد: این دسته از کودکان احتمالا برای برقراری ارتباط با دیگران و به اشتراک گذاشتن وسایل خود با آن‌ها تلاش هم خواهند کرد، اما به‌دلیل عدم کسب کامل مهارت‌های ارتباطی با مشکلات زیادی در این زمینه مواجه خواهند شد.
نجفی گفت: کودکان تک فرزند به‌دلیل عدم تجربه برخی رفتارهای عادی در خانواده، ممکن است در محیط جامعه مانند مدرسه به مشکلاتی برخورد کنند. به‌عنوان مثال این دسته از کودکان به‌دلیل توجه زیاد والدین به آن‌ها تجربه اعمالی مانند بازی‌های سخت یا تجربه شکست را نداشته‌اند. در نتیجه سازگاری و کنار آمدن آن‌ها با محیط خارجی دشوار خواهد بود.
وی با بیان اینکه به‌دنبال این تفکر، والدین همواره نگران رفتارهای فرزند خود بوده و از دوران کودکی تا نوجوانی همواره سعی دارند تا فرزندان را حتی از کوچک‌ترین رفتار اشتباهی دور کنند، افزود: این امر موجب نگرانی و سخت‌گیری والدین شده و یک ترس همیشگی را با فرزندان همراه می‌کند، ترس از انجام عملی اشتباه که حساسیت آن از دوران کودکی تا بزرگسالی در ذهن فرد وجود خواهد داشت.
نجفی عنوان کرد: این حساسیت به تدریج موجب ایجاد یک فشار روانی در فرزندان شده و می‌تواند عامل بروز استرس و اضطراب در فرزندان شود.
وی با بیان اینکه از سوی دیگر این دسته از افراد با یک احساس ذاتی و همیشگی ناشی از کنترل شدن رشد خواهند کرد، ادامه داد: به‌طور کلی اضطراب از عدم ارتکاب رفتارهای اشتباه و فشار روانی برای کمال جویی در تمام ابعاد زندگی، می‌تواند موجب آسیب‌های روحی و روانی به فرد شود؛ در صورت شکست وی در برخی امور زندگی، میان شکست فرد و روحیه همیشه کمال‌جوی وی تناقض ایجاد شده و در نتیجه آسیب‌های روحی وارد شود.
این روان شناس تشریح کرد: یکی از مشکلات رفتاری در کودکان تک فرزند، عدم توانایی کافی آن‌ها برای ارتباط برقرار کردن با دیگر کودکان در محیط مهدکودک، مدرسه و محیط بازی است.
وی با بیان اینکه کودکان تک فرزند به‌دلیل عدم داشتن تعامل با فرزندی دیگر در محیط خانه، به‌سختی قادر به برقراری ارتباط با همسالان و دیگر کودکان در محیط خارج از خانه خواهد بود، بیان کرد: این دسته از کودکان احتمالا برای برقراری ارتباط با دیگران و به اشتراک گذاشتن وسایل خود با آن‌ها تلاش هم خواهند کرد، اما به‌دلیل عدم کسب کامل مهارت‌های ارتباطی با مشکلات زیادی در این زمینه مواجه خواهند شد.
نجفی گفت: کودکان تک فرزند به‌دلیل عدم تجربه برخی رفتارهای عادی در خانواده، ممکن است در محیط جامعه مانند مدرسه به مشکلاتی برخورد کنند. به‌عنوان مثال این دسته از کودکان به‌دلیل توجه زیاد والدین به آن‌ها تجربه اعمالی مانند بازی‌های سخت یا تجربه شکست را نداشته‌اند. در نتیجه سازگاری و کنار آمدن آن‌ها با محیط خارجی دشوار خواهد بود.
