چگونه "نشاط معنوی" کودکان و نوجوانان را زنده نگه داریم؟

به گزارش خبرگزاری دانا؛ اولین بار که نماز آیات خواندم خاطرم نیست، اولین کسوف در ذهنم سال ۷۸ است که هنوز به تکلیف نرسیده بودم. اما اولین نماز عید فطری که خواندم را خوب به یاد دارم! تازه به تکلیف رسیده بودم، با انگیزه بسیار روبه‌روی تلویزیون سجاده پهن کردم و هم‌زمان با امام خامنه‌ای قامت بستم! به خیال خودم چون نمازگزاران تهران در پستی و بلندی و حیاط هم به امام اقتدا می‌کنند پس نماز من هم از تلویزیون صحیح است، تازه من امام را می‌بینم آن‌ها که نمی‌بینند!!

 وسط نماز بودم که خانواده متوجه آن چه کردم شدند، طبیعی است که بعد از این همه قنوت خواندن نباید انتظار داشت نماز طولانیم را بشکنم! اولین نماز عیدم با خاطره کمردرد از ایستادن طولانی و اتصال تلویزیونی در خاطرم نقش بسته است گرچه دومی یا به عبارتی اولین نماز عید صحیح را هم به وضوح در ذهن دارم؛ صبح زود، صف اول مسجد، کنار مادربزرگ با ذوقی وافر ذکر قنوت را از روی کاغذ می‌خواندم. پس از اتمام نماز به جای تقبل‌الله احساسم از این نماز شیرین را به اطرافیانم می‌گفتم. آرزو می‌کردم ای کاش شبیه نماز یومیه عشایی پس از مغرب داشت و مجدد به نماز می‌ایستادیم. البته ناگفته نماند که تناول صبحانه در مسجد هم در این هیجان بی‌تاثیر نبود.

هنگامی که از قنوت مستقیم به سجده رفتیم در اولین نماز جمعه‌ی عمرم هم به یاد دارم، خنده‌ام گرفته بود. برایم تعجب‌برانگیز بود، دوست داشتم هم‌زمان همه‌ی نمازگزاران را در این حالت ببینم شاید آن‌ها هم از این ساختار متفاوت هیجان‌زده باشند! مطمئنم چیزی از نماز نفهمیدم چون تمام وقت در دلم مشغول تحسین خلاقیت خدا بودم.

سال‌ها از به تکلیف رسیدنمان می‌گذرد، اگر توفیقی برای شرکت در نماز عید و نماز جمعه، نماز وتر یا ادای نماز آیات حاصل شود چقدر همچون کودکی به تحول و ساختار جالب آن می‌اندیشیم؟چقدر شاکر زیبایی و خلاقیت خدا در این حوزه هستیم؟

تنوع نماز‌هایی که در طول عمرمان از مستحب و واجب با آن روبه‌رو میشویم زیباست. حکمت آن بحثی عرفانی است اما ظاهر آن نشانه‌ی دیگری از هنرنمایی و خلاقیت خدا حتی در عبادت است. چه خوب است در کنار وجوه عبادی، سیاسی و اجتماعی نماز‌ها به ابعاد هنری آن هم پرداخت. اگر ابتدا لذت از عبادت زیبا و راز و نیاز با خالق را در کودک سرمایه‌گزاری کنیم موثرتر از شروع تربیت عبادی از نگاه وجوب خواهد بود.

 

امروز که نماز آیات می‌خواندیم به این فکر کردم گاهی برای رهایی از عادت چقدر به تنوع نماز نیاز داریم. چه خوب است متربیانمان را دعوت کنیم تا در نماز خواندنمان خلاق باشیم. خواندن سوره‌های مختلف، تجربه نماز‌های مستحبی نشسته و درحال حرکت، پایبندی به نماز‌های با ساختار متفاوت، قرار دادن گل خشک معطر در سجاده و تهیه لباس مخصوص نماز به رنگ موردعلاقه‌یمان از جمله خلاقیت‌های نمازخواندن می‌تواند باشد.

انسان دوست دارد خاطرات اولین‌هایش را مرور کند، در میان این اولین‌ها چقدر خاطرات با طعم و بوی عبادت قرار دارد؟ اولین نماز، اولین حضور در مسجد، اولین تجربه‌ی حجاب، اولین سوره‌ای که با صوت خواندیم، اولین نماز مستحبی، اولین زیارت، اولین دعای ندبه، اولین حضور در جشن اعیاد مذهبی، اولین تیمّم...همه‌ی این اولین‌ها با شیرینی و تلخی‌هایی همراه است که مرورش روح را سرزنده می‌کند.

بدون شک  والد و مربی فکور می‌تواند با این روش نشاط معنوی را همواره در کودک و نوجوان زنده نگه دارد همچنین در دل این خاطره‌گویی و خاطره شنیدن‌ها احکام و نکات عبادی را نیز بیان کند.

انتهای پیام/