برخی فاکتورهای پرخطر برای رشد مغزی جنین عبارتند از:
شغل پدر: طبق مطالعاتی شغل پدر می تواند خطر نقص هنگام تولد را افزایش دهد. این خطر بیشتر برای برخی مشاغلی که بیشتر در معرض مواد شیمیایی هستند، اتفاق می افتد.
زایمان زودرس: طبق مطالعاتی که انجام شده است، میانگین نمرات نوزادانی که در هفته های 37 الی 38 متولد می شوند، از نوزادانی که در دو هفته آخر بارداری متولد می شوند، کمتر است.
تغذیه ناکافی: کمبود کلسیم ، آهن ، ید و ویتامین های دیگر منجر به ناتوانی در یادگیری کودک ، تأخیر در پیشرفت زبان ، مشکلات رفتاری ، تأخیر در پیشرفت مهارت حرکتی و ضریب هوشی پایین می شود. کودک برای هورمون تیروئید به ید نیاز دارد،ید از اساسی ترین نیازها برای رشد مغز است. برای ساختن گلبول های قرمز خون که وظیفه اکسیژن رسانی به نوزاد را دارد، آهن مورد نیاز است و بر رشد مغز و بدن کودک تأثیر دارد.
کمبود اسیدفولیک: کمبود اسیدفولیک باعث می شود لوله عصبی کودک به خوبی تکمیل نشود. لوله عصبی بافتی است که مغز و نخاع از آن ایجاد می شود. بستن نادرست این لوله منجر به ناهنجاری های شدید مغز و نخاع می شود. اسید فولیک در سبزیجات برگ سبز، کلم بروکلی، لوبیا و مرکبات یافت می شود.
کمبود ویتامین D:کمبود این ویتامین باعث ضعیف شدن رشد کودک و آسم می شود. بمادرانی که در دوران بارداری کمبود ویتامین D دارند، بچه های آنها در آینده بیشتر در معرض مشکلات زبانی قرار می گیرند.
منع دارو: به عنوان یک قاعده کلی ، به خانم های باردار توصیه می شود که به خصوص در سه ماهه اول بارداری هیچ دارویی مصرف نکنند. به عنوان مثال یک داروی ساده مانند آسپرین ممکن است خطرات جبران ناپذیری را به وجود آورد.
استامینوفین: مصرف استامینوفین در دوران بارداری می تواند باعث بیش فعالی کودک شود. اگرچه درصورت لزوم، با مشورت پزشک، اگر خطرات عدم مصرف آن بیش از خطرات بیش فعالی باشد، می توان مصرف کرد. مسکن های قوی مانند ویکودین و اکسیکنتین نیز ممکن است باعث نقص هنگام تولد و سایر مشکلات جدی در حاملگی شوند.
همچنین مصرف داروهای ضد افسردگی ، به نام سروتونین (SSRI) ، در دوران بارداری ممکن است خطر اوتیسم را به میزان قابل توجهی افزایش دهد. مصرف این دسته از داروها، ممکن است خطر بروز اضطراب را در کودکان افزایش دهد.
استرس: محققان طی مطالعه ای به این نتیجه رسیدند که استرس مادر در دوران بارداری ممکن است خطر نقص مادرزادی مغز در کودک را افزایش دهد. استرس عاطفی شدید در ماه های اول بارداری یک زن ممکن است برای همیشه رشد عصبی جنین خود را به طور دائم مختل کند و منجر به افزایش خطر ابتلا به اسکیزوفرنی می شود. البته استرس ذکر شده ناشی از اضطراب معمول زندگی روزمره نیست بلکه مواردی مانند شوک عاطفی یا مرگ یکی از نزدیکان است. این آسیب ها، به دلیل افزایش هورمون کورتیزول در این موقعیت هاست.
وضعیت روحی مادر: فراموش نکنید که جنین نسبت به وضعیت روحی مادر حساس است و می تواند تحت تأثیر قرار گیرد. مطالعات نشان می دهد که مادرانی که قبل و بعد از زایمان از وضعیت مناسب روحی برخوردار هستند، وضعیت کودکانشان بهتر خواهد بود .
کمبود آفتاب: مطالعه دانشگاه ملی استرالیا نشان داد کودکانی که مادرانشان در طول 3 ماه اول بارداری کمتر در معرض نور خورشید قرار دارند ، ممکن است در آینده بیشتر در معرض خطر ابتلا به سفت شدن بافت ها قرار بگیرند. ویتامین D در نور خورشید برای رشد سیستم عصبی مرکزی جنین بسیار مهم است.
استعمال دخانیات: نیکوتین ناشی از دود باعث انقباض رگ های خونی ، کاهش جریان خون و تغذیه جفت می شود. محققان دریافتند کودکانی که در معرض دود سیگار قرار دارند خطر ابتلا به مشکلات روانی در دوران کودکی و بزرگسالی بیشتر تهدیدشان می کند. زیرا قرار گرفتن در معرض نیکوتین در دوران بارداری در رشد سلولهای مغزی جنین که برای رشد طبیعی شناختی مهم هستند، دخالت می کند. همچنین سیگار کشیدن ممکن است منجر به اختلالات چشمی در نوزادان شود.
آلودگی: مادرانی که در دوران بارداری در معرض آلاینده های ناشی از ترافیک قرار دارند، احتمال اوتیسم فرزندشان بیشتر می شود. براساس آخرین مطالعات، کودکان اوتیسم دو تا سه برابر بیشتر از سایر کودکان در معرض آلودگی هوا و دود ماشین قرار گرفته اند.
به گزارش خبرگزاری دانا حتما شما هم شنیده اید که ابتدایی ترین مرحله هوش،دوران جنینی است. دوران جنینی مهم ترین مرحله زندگی هر فردی است،چرا که در این مرحله هوش و شخصیت فرد شکل می گیرد. رشد مغزی جنین معمولا به همان نحو که دوران جنینی شکل گرفته، در آینده نیز تاثیر خواهد داشت. البته ناگفته نماند که ناهنجاری های مادرزادی ، زایمان زودرس و بسیاری از شرایط دیگر تأثیر جدی بر آینده و کیفیت زندگی نوزاد شما خواهند داشت.
پریسا تاج ، گروه ترجمه خبرگزاری دانا