در صورتی که خانواده نتواند هنجار های اجتماعی را به نوجوان منتقل کرده و درونی سازد ، احتمال بروز رفتارهای ناهنجار ، که می تواند مقدمه ای برای شیوع جرم و بزهکاری در جامعه باشد ، افزایش می یابد.
فاطمه زمانی، خبرگزاری دانا، گروه سبک زندگی؛ بدون شک خانواده اولین جایگاهی است که افراد در آن رشد پیدا می‌کنند و والدین اولین کسانی هستند که می توانند تارو پود شخصیت نوجوان را ببافند و شکل دهند.
به گفته روان شناسان ، دوران نوجوانی یکی از فعال ترین و پرهیجان ترین اوقات در چرخه ی زندگی هر فردی است. چراکه سرشار از فراز و نشیب های متعددی است که بر سر راه نوجوان قرار می گیرد و این خانواده است که می تواند نوجوان را در عبور از این مرحله همراهی کند.
دنیایی از انتخاب ها و مسیر های گوناگونی در انتظار نوجوان است که خانواده مهم ترین عنصری است که نوجوان را در انتخاب مسیر زندگی اش یاری می کند.
در دنیای امروز ، صحبت از نوجوان و خانواده تداعی کننده ی تصویر نوجوانی است که بیشتر اوقات خودرا با دوستان سپری می کند و در مقابل خواسته های والدین مقاومت می ورزد و آنان را تهدیدی در برابر استقلال خود می بیند.
به همین دلیل بسیاری از والدین از نگران ارتباط و شکاف بین خود و فرزند نوجوان شان هستند.
به چه دلیل برخی از نوجوانان از خانواده هایشان دور می‌شوند؟
دلایل فراوانی را می توان برای تنش ها و کشمکش های بین نوجوان و والدین برشمرد که یکی از مهم ترین آن ها را میتوان عدم درک متقابل این دو نسل دانست.
یکی از مسائلی که نوجوان را از والدین دور میکند و شکافی بین آنان ایجاد می کند ، این است که نوجوان آینده ای آرمانی را تجسم می کند در حالی که والدین شان با مشکلات واقعی زندگی دست و پنجه نرم می کند.
نوجوانی ، دوره ای است که ارتباط با همسالان اهمیت بیشتری می یابد و از نفوذ والدین کاسته می شود.با این وجود ، کم تجربگی و ناپختگی نوجوان یکی از معضلاتی است که نوجوان را در معرض تأثیر پذیری از عقاید مختلف قرار می دهد و زمینه ی ورود آسیب های فراوانی را در نوجوان فراهم می کند.
جدایی والدین و طلاق ، مشکلات بهداشت روانی والدین و اختلالات زناشویی از جمله ناهنجاری هایی است که نوجوان را در برابر مسائل زندگی آسیب پذیر تر می کند.
خانواده اولین کانونی است که از طریق اجتماعی کردن به صورت های مختلف ، هنجار های اجتماعی را در نوجوان درونی می سازد.
در صورتی که خانواده نتواند هنجار های اجتماعی را به نوجوان منتقل کرده و درونی سازد ، احتمال بروز رفتارهای ناهنجار ، که می تواند مقدمه ای برای شیوع جرم و بزهکاری در جامعه باشد ، افزایش می یابد.
هم چنین متخصصان به ارتباط تنگاتنگ بین سبک های تربیتی والدین و شکل گیری شخصیت در او پی برده اند.
بر این اساس ، والدین تنبیه گر ، طرد کننده ، سخت گیر ، سهل گیر ، مطیع ، ستیزه جو ، و کمال گرا با اشکال مختلفی از ناهنجاری در فرزندان نوجوان شان مواجه خواهند شد.
چگونه خانواده در تحولات دوره نوجوانی میتواندتأثیری مثبت داشته باشد؟
درک نوجوان، احترام به استقلال او ، خودداری از تصمیم گیری به جای او ، مشارکت دادن در تصمیم گیری ها و بکاربردن الگو های ارتباطی مناسب از جمله راهکارهای مناسبی است که می تواند در عبور نوجوان از این تحولات مؤثر باشد.
تحقیقات نشان داده است اگر والدین مقررات مورد نظر را همراه با استدلال هایی منطقی با نوجوان درمیان گذارند و در عین حال ارتباط صمیمانه خودرا با آنان حفظ کنند ، نوجوان نیز استقلال خودرا با سهولت بیشتری کسب می کند.
بنابراین قاطعیت همراه با احترام و صمیمیت یکی از مؤثر ترین راهکارهایی است که نوجوان را در مسیری درست هدایت میکند.
براساس بررسی های انجام شده ، والدینی که از محبت و عاطفه به نوجوان خود غافل می شوند با اختلالات روانی زیادی از جمله؛ افسردگی ، ناامیدی ، عزت نفس پایین و انزوای اجتماعی در فرزندشان مواجه می شوند.
