فاطمه زمانی، خبرگزاری دانا، گروه سبک زندگی؛ امروزه دیر آموزی یکی از مشکلات و اختلالاتی است که برخی از کودکان را درگیر خود می کند.
کودکانی که با این مشکل درگیر هستند از بهره هوشی معادل 70تا85 برخوردار بوده و 13/6 درصد از جمعیت جهان را تشکیل می دهند.
این نوع کودکان در یک سری از مهارت های تحصیلی و یادگیری دچار نقص بوده و این مسأله یادگیری آنان را با تأخیر و مشکل مواجه می کند.
کودکانی که با این مشکل مواجه هستند، در حیطه ی مهارت های یادگیری از عملکرد تحصیلی ضعیف تری نسبت به سایر همسالان خود برخوردار بوده و می توان این نقص را در روند یادگیری آنان مشاهده کرد.
افراد دیر آموز معمولا هیچ گونه علامت جسمی یا ظاهری مشخصی ندارند و بجز در امور تحصیلی و فعالیت های پیچیده ی ذهنی که ممکن است با شکست مواجه شوند ، در سایر امور زندگی مستقل و موفق عمل می کنند.
بنابراین اینگونه افراد را نباید عقب مانده ذهنی دانست ، زیرا ؛ آنان فقط در بخشی از مهارت های زندگی از همسالان خود عقب تر بوده و در سایر ابعاد زندگی مانند دیگران عمل می کنند.
این گروه از کودکان نیاز دارند تا برای دستیابی به موفقیت ، کمک های بیشتری را از اطرافیان دریافت کنند ، در غیر این صورت ممکن است از مقابله با مشکلات مأیوس شده و به ناهنجاری های مختلف روی آورند.
یکی از مشکلاتی که این گونه افراد با آن دست و پنجه نرم می کنند ، عدم پذیرش از سوی اطرافیان و جامعه و نگرش منفی است که اطرافیان نسبت به آنان دارند.
تحقیقات نشان داده است که این کودکان استعداد هایی داشته که ناشناخته مانده است ، بنابراین این کودکان می توانند در برخی زمینه های یادگیری از کودکان عادی نیز پیشی گرفته و راه رسیدن به موفقیت را برای خود هموار می کنند.
عواملی که می تواند این اختلال را افزایش دهد
محققان عوامل ژنتیکی ، آسیب به مغز ، ابتلا به بیماری ، عوامل محیطی و تدریس نامطلوب و ناکافی برخی مربیان را از مهم ترین عوامل ایجاد این اختلال در کودکان می دانند.
کودکان دیر آموز چه نشانه هایی دارند ؟
یکی از مهم ترین ویژگی های بارز این کودکان این است که دیر یاد می گیرند و زود فراموش می کنند.
درواقع این کودکان نیاز دارند تا زمان بیشتری را برای یادگیری و آموختن صرف کنند.
کودکان دیر آموز علاقه ای به کارهای فکری و یادگیری نداشته و قادر به کارهای سخت و پیچیده ی ذهنی نخواهند بود.
در حافظه دیداری و شنیداری خود با مشکل مواجه هستند.
بیشتر این کودکان به خاطر برخورد های نامناسب دیگران از اعتماد به نفسی پایین برخوردار هستند.
چگونه می توان این اختلال را کنترل و درمان کرد؟
مشاوره با والدین ، بازی درمانی ، روان درمانی ، اصلاح نگرش اطرافیان به این گونه افراد ، دادن حق انتخاب و سپردن مسئولیت به آنان ، پرهیز از تحقیر و توهین و سرزنش و تشویق کردن از جمله مهم ترین روش هایی است که می تواند این اختلال را بهبود بخشد.