مشکل سخنرانی این است که بی فایده است. تمام تحقیقات نشان می دهد بچه ها از توصیه چیزی یاد نمی گیرند. بنابراین والدین بهتر است به فکر یادگیری کودکان خود باشند نه صرفا حرف گوش بودن او.
به گزارش خبرگزاری دانا ، به نقل از
فاطمه سادات زاهدی ، کارشناس ارشد مشاوره ؛ وقتی والدین می بینند بچه ها کارهایی
انجام می دهند که می دانند نباید انجام بدهند از کوره در می روند. وسوسه برانگیز
است که شروع به سخنرانی کنیم. امید داریم بچه ها اشتباهشان را ببینند و دیگر این
اشتباه را نکنند و بگویند:آها، چشم».
چه چیز سخنرانی بد است؟
مشکل سخنرانی این است که بی فایده است. تمام تحقیقات نشان می
دهد بچه ها از توصیه چیزی یاد نمی گیرند. بنابراین والدین بهتر است به فکر یادگیری
کودکان خود باشند نه صرفا حرف گوش بودن او.
پس چه باید کرد؟
با پرسیدن سوالات خوب، می توانیم موقعیت های دشوار را مدیریت
کنیم. از سوالات اتهامی دست بردارید:چرا این کار رو کردی؟،چی با خودت فکر کردی؟ یا
چه غلطی کردی؟ بچه ها معمولا به این سوالات جواب خوبی نمی دهند.
به جای اینکه سوالاتی بپرسید که کل اشتباهات قبل را هم یادآوری
کند به موقعیت حال حاضر توجه کنید. در ادامه مثال هایی از سوال های خوب آورده شده
است:
1-الان در حال انجام چه کاری هستی؟
2-قصدت از انجام این کار چیه؟
3-چطور میتونی جبران کنی؟
4-دفعه بعد چه کار متفاوتی میتونی انجام بدی؟
5-چطوری میتونم بهت کمک کنم؟
6-وقتی این کار رو انجام میدی چه احساسی داری؟
7-فکر میکنی اگه به این کار ادامه بدی چه اتفافی می افته؟
از خلاقیتتان استفاده کنید و سوالات مناسبت بسازید.
ما همیشه کنار بچه هایمان نیستیم که برای آنها سخنرانی کنیم پس
به آنها تفکر و رفتار را یاد دهید تا همیشه از آن استفاده کنند.
