فاطمه زمانی ، خبرگزاری دانا ، گروه سبک زندگی ؛ اختلال جسمی یا خود بیمار انگاری یک اختلال غیر معمول است که موجب میشود فرد علائم یا کارکرد های بدنی خودرا اشتباه تفسیر کند و در نتیجه به نگرانی شدید دچار شود. در حقیقت ممکن است فرد از نظر سلامتی مشکلی نداشته باشد ، اما در مورد علائم جسمی خود وسواس داشته باشد. چنین افرادی تمایل دارند حتی با سردرد یا تبی کوچک به مصرف بیش از حد دارو وابسته شوند و تغییرات بدنی خود را بیش از حد تجزیه و تحلیل کنند.
با وجود اینکه این بیماری بیشتر در افراد بالای 30 سال دیده می شود ، اما ممکن است در دوره ی نوجوانی هم ظاهر شود و برای مدت طولانی تری ادامه یابد.
علل
محققان عواملی چون ژنتیک ، علل محیطی ، اختلالات خلقی ، سابقه خانوادگی ، عزت نفس پایین ، اختلالات شخصیتی ، الگوهای آسیب زای خانواده ، سوء استفاده جنسی و جسمی و درد های جسمی و عاطفی را از مهم ترین علل این بیماری می دانند.
امروزه محققان به این نتیجه رسیدند که تمرکز بر جنبه های منفی موجب می شود که فرد اعتماد به نفس خودرا از دست بدهد و بیماری اش تشدید گردد. بنابراین مثبت اندیشی یکی از مهم ترین راهکار های مقابله با این بیماری به شمار می آید.
نشانه ها
داشتن یک یا بیشتر از یک علامت جسمی در بدن که منجر به استرس یا قطع روند عملکرد روزانه می شود.
افکار ، احساسات و رفتار شدید مرتبط با نشانه های جسمی یا سلامت
درمان
امروزه از روش های درمانی مختلفی برای درمان این بیماری استفاده می شود. روان درمانی ، رفتار درمانی ، شناخت درمانی و هیپنوتیزم از جمله راهکارهایی هستند که برای درمان این بیماری مورد استفاده قرار می گیرند.
روان درمانی گروهی یکی از درمان های مناسبی است که به دلیل کاهش اضطراب و فراهم کردن تعامل و حمایت اجتماعی در اکثر مواقع سودمند بوده و به بهبود بیماری کمک می کند.
اما دارو درمانی تنها زمانی مناسب است که بیمار یک اختلال زمینه ای نظیر افسردگی یا اضطراب داشته باشد.
با وجود اینکه معاینات مکرر ، منظم و برنامه ریزی شده به بیمار، این اطمینان را می دهد که پزشک اورا رها نکرده و شکایت وی را جدی نگرفته است. با این حال روش های درمانی تشخیصی و تهاجمی تنها در صورت ضرورت و لزوم به کار گرفته می شوند.
