کارشناسان نگران هستند که کودکان در اثر تمرین بیش از حد و تخصص در یک ورزش در سنین پایین تر، آسیب ببینند. تحقیقات نشان داده است که آموزش های تخصصی و شدید خطرات اضافی ممکن است خطرات دیگری را در بربگیرد که شامل استرس روانی و ترک کامل ورزش میشود.
ممکن است دختران در معرض نظرات دیگران درباره وزن و بدن خود قرار میگیرند و شاید به همین دلیل به ورزش کردن رغبت نشان دهند. اما به عنوان پدر و مادر وظیفه داریم تا کارکرد اصلی ورزش که افزایش سلامتی و فرصتی برای شادی یا دوستی را به آنها نشان دهیم. بنابراین، چگونه فرزندان را به فعالیت تشویق کنیم، بدون اینکه آن را به یک فعالیتی پر استرس یا یک کار طاقت فرسا تبدیل کنیم؟ من از دو متخصص در مورد بچه ها و سلامتی راهنمایی هایشان را پرسیدم. اما ورزش کردن چندان هم کار راحتی نیست.
خیلی از افراد باید کلی با خودشان کلنجار بروند تا اصطلاحاً از جایشان کنده شوند و ورزش کنند. بخشی از این مسئله به این خاطر است که از کودکی با ورزش کردن خو نگرفتهاند. اگر بتوانیم فرزندان خود را طوری بار بیاوریم که ورزش بخشی از برنامه روزانه آنها باشند خدمت بزرگی به آنها کردهایم چراکه این عادت در طول عمرشان به آنها همراه خواهد بود. ورزش کردن به کودکان احساس مثبت بودن و کنترل کردن میدهد. اگر کودکان احساس کنند که بخشی از یک فعالیت هستند و جدی گرفته میشوند و در آن موفقیت به دست میآورند، در آن فعالیت مشارکت بیشتری خواهند داشت و برایش انگیزه دارند.
کودکان روحیات مختلفی دارند، برخی خیلی هیجانی هستند و برخی دیگر آرامتر هستند بنابراین توجه داشته باشید که ورزشهایی را انتخاب کنید که فرزندتان دوست داشته باشد. اگر میبینید فرزند شما از ورزشهای گروهی خیلی لذت نمیبرد و برای فوتبال، والیبال یا بسکتبال هیجانزده نیست ورزشهای دیگر مثل یوگا، اسکیت یا شنا را امتحان کنید. به دوچرخهسواری هم فکر کنید، اکثر بچهها این ورزش را خیلی دوست دارند. از تحمیل کردن به جد پرهیز کنید.
اگر سعی کنید فعالیتهای خاصی را به فرزندان خود تحمیل کنید، ممکن است نتیجه معکوس دهد. گاهی اوقات نفرتی که از کودکی در دل یک فرزند کاشته میشود ممکن است تا سالهای بعد و حتی بزرگسالیش ادامه پیدا کند. به بچههای خود بیاموزید که در ورزشهای گروهی، آنها نمیتوانند نتیجه بازی را کنترل کنند و باید ظرفیت شکست را داشته باشند و بپذیرند که با دیگراند همکاری کنند. چیزی که آنها میتوانند کنترل کنند این است که چقدر تلاش میکنند.
شما هم تلاش او را تحسین کنید و فرزندتان را نتیجهگرا بار نیاورید. تحسین شما باید بیقید و شرط باشد و معطوف به تلاش و توانایی او. ورزش را به یک فعالیت خانوادگی تبدیل کنید بنابراین سعی کنید فعالیتهایی را پیدا کنید که میتوانید به عنوان یک خانواده در کنار هم انجام دهید؛ فعالیتهایی که شاد باشد و بدن شما را به حرکت درآورد.
چند ساعت فعالیت بدنی برای کودکان لازم است؟
کودکان(و بزرگسالان) نیاز دارند همه روزه با هر چند راهی که می توانند فعال باشند.
خردسالان(1 تا 3 ساله) و کودکان پیش دبستانی(3 تا 5 ساله) باید هر روز به مدت حداقل 3 ساعت و به صورت پراکنده در طول روز فعالیت فیزیکی داشته باشند.
کودکان نوپا نیازی ندارند که تمام فعالیت فیزیکی سه ساعته شان را با هم دیگر و بصورت یک جا انجام دهند، این فعالیت فیزیکی می تواند در طول روز متراکم شود و شامل فعالیت های سبک مانند بشین وپاشو، قدم زدن در اطراف خانه و به همان اندازه شامل انجام دادن فعالیت های شدید مانند دویدن و پریدن شود، بازی فعال بهترین راه برای فعالیت فیزیکی کودکان نوپا است.
کودکان 5 الی 12 ساله ترکیبی از فعالیت های متوسط و شدید به مدت 60 دقیقه در روز توصیه می شود، مثال های فعالیت های متوسط شامل پیاده روی سریع، دوچرخه سواری یا هر نوع از بازی فعال می شوند.
فعالیت های شدید کودکان را به نفس نفس زدن می اندازد و شامل ورزش های حرفه ای مانند فوتبال و والیبال و به همان اندازه فعالیت های مانند رقص ورزشی، دویدن و مسابقات شنا می شود.کودکان معمولا فعالیت را در ترتیب های متناوب که از چند ثانیه تا چندین دقیقه تنظیم شده اند متراکم و فشرده می کنند، بنابراین هر نوع بازی فعالی معمولا شامل چند فعالیت شدید و فشرده می شود.
از همه مهم تر آنکه کودکان به فرصتی نیاز دارند تا در انواع فعالیت هایی که سرگرم کننده هستند و متناسب توانایی ها، مهارت ها و علاقمندی های آنها است شرکت کنند.تنوع همچنین سلسله ای از سود های سلامتی، تجربیات و چالش ها را به کودکتان ارائه می دهد.