این ماده توسط تیمی از دانشمندان دانشگاه جنگلداری جنوب غربی چین ساخته شده است.
آن‌ها بر اساس تحقیقات قبلی انجام شده‌اند که نشان می‌داد می‌توان از ساکارز - که از قند‌های گلوکز و فروکتوز - به همراه اسید سیتریک مشتق شده از مرکبات تشکیل شده است، یک چسب چوب مقاوم در برابر آب درست کرد.
به منظور کاهش مقدار انرژی مورد نیاز برای فرآیند پخت، باید یک کاتالیزور کلرید روی به آن چسب اضافه شود که متأسفانه، انجام این کار استحکام چسب را کاهش داد.
برای رفع این نقص، دانشمندان با ترکیب گلوکز مستقیم و اسید سیتریک در نسبت‌های مختلف آزمایش کردند و یک «مایع چسبنده» تولید کردند که آن را روی سطح روکش‌های صنوبر اعمال کردند. سه روکش به این روش با هم ترکیل شدند، سپس در دمای ۳۹۲ درجه فارنهایت (۲۰۰ درجه سانتیگراد) به مدت شش دقیقه فشرده شدند.
ورق منفرد چند لایه از تخته چندلا سپس به قطعات کوچکتر بریده شد، که تحت آزمایش مقاومت قرار گرفتند.
آن آزمایش‌ها نشان داد که تحت فشار بار بیش از ۷ بار یا ۱۰۱psi نمونه‌ها در امتداد دانه‌های الیاف چوب شکستند، نه در درز‌های چسب‌خورده - این مورد نیاز استحکام چینی برای تخته‌لای چوب را برآورده کرد.
هنگامی که در آب جوش خیسانده شد، برخی از نمونه‌ها نتوانستند استاندارد‌های مقاومت در برابر آب را برآورده کنند.
آن‌هایی که این استاندارد‌ها را برآورده کردند، نسخه‌هایی از چسب را با نسبت اسید سیتریک به گلوکز بالا در خود جای دادند. اعتقاد بر این است که این نتیجه ممکن است به دلیل افزایش پیوند مولکولی بین اسید سیتریک و چوب باشد که همان چسب خوراکی است.
مقاله‌ای در مورد این تحقیق اخیراً در مجله ACS Applied Materials & Interfaces منتشر شده است.
منبع: سایت نیو اطلس منتشره از انجمن شیمی آمریکا
