۲۵ شوال المکرم ۱۴۲۲ مصادف با ۵شنبه ۱۹ دیماه ۱۳۸۰ دانشگاه امام صادق علیه السلام متبرک به میزبانی از ۶ شهید گمنام دفاع مقدس گردید.
به گزارش خبرگزاری دانا روز شهادت رئیس مذهب امام صادق علیه السلام یکی از روزهای مهم در تاریخ دانشگاه امام صادق علیه السلام است.
۲۵ شوال المکرم ۱۴۲۲ مصادف با ۵شنبه ۱۹ دیماه ۱۳۸۰ دانشگاه امام صادق علیه السلام متبرک به میزبانی از ۶ شهید گمنام دفاع مقدس گردید. تشییع باشکوهی که از مسجدالرسول صلی الله علیه و آله میدان شهید طهرانی مقدم(کاج) آغاز شد و پیکر مطهر شهدا پس از اقامه نماز توسط حضرت آیت الله مهدوی کنی قدس سره، در جوار مسجد دانشگاه امام صادق علیه السلام به خاک سپرده شد.
به مناسبت سالگرد این روز تاریخی، پای خاطرات حجت الاسلام و المسلمین سید مصطفی میرلوحی عضو هیأت علمی دانشگاه امام صادق علیه السلام و مدیرکل وقت روابط عمومی و بین المللی دانشگاه نشستیم تا یادی از آن ایام داشته باشیم. آنچه در ادامه می آید، گفتگوی ما با ایشان است.
چه شد که مسئولان دانشگاه به فکر تدفین شهدای گمنام در دانشگاه افتادند؟
در آن ایام مدتی بود که یاد شهدا و شهادت و فداکاری و جانبازی و گذشت در جامعه کمرنگ شده بود و دنیا زدگی و مانور تجمل و ریخت و پاش و مسابقه در افراط و اسراف و تکاثر و... در جامعه رشد کرده بود. بر خلاف دهه اول انقلاب که دهه فداکاری و زهد و تقوا و گذشت بود، عده ای در دهه دوم جبران کردند. دهه دوم مانور تجمل دادن بود.
در آن شرایط یکی از رهنمودهای مقام معظم رهبری و بزرگان این بود که نگذاریم یاد دهه شصت و شهادت و آن جانبازی ها و اسارت ها و سختی ها و تحمل ها و ایستادگی یک ملت بپا خاسته با دست خالی در مقابل تمام نظام سلطه اعمّ از آمریکا، انگلیس اسراییل و بقیه شیاطین مثل آل سعود و صدام و... که در حقیقت همه استکبار جهانی درمقابل این ملت ایستاده بود، در جامعه فراموش شود.
در آن روزها نسل جدیدی تربیت می شدند که بیگانه از انقلاب و شهادت و جانبازی و فداکاری و حتی بیگانه از اهل البیت علیهم السلام بودند. دوای چنین دردهای جامعه اسلامی یعنی درد غفلت، درد بی عاری، درد بی مسئولیتی و...، توجه به مسئولیت ها و خصوصاً مصائب اهل البیت علیهم السلام و علی الخصوص مصائب اباعبدالله الحسین علیه السلام و یاد آن فداکاری ها و تحمل ها و اسارت های اهل البیت علیهم السلام بوده و هست و همیشه افضل مسائل و اقدامات را در اوقات خاص و اماکن خاص و زمان های خاص، زیارت ابی عبدالله و توجه به شهدای کربلا و مصیبت هاشان و اسارت هاشان می دانستند.
به تأسی از امام راحل عظیم الشان که به این امور توصیه می کردند، مقام معظم رهبری هم فرمودند که باید جوّ ایثار و شهادت و معنویت در جامعه خصوصاً بین جوانان و طبقات تحصیل کرده و دانشگاهی احیا شده و دمیده شود. یکی از راه های این قضیه این بود که نسل جدیدی که بعد از انقلاب به دنیا آمده بود و اصلاً آن مبارزات و سختیهای قبل انقلاب را ندیده بود و دفاع مقدس را درک نکرده بود یا کودک بود و الان در دهه ۷۰ تا ۸۰ به سن دانشگاه رسیده بود، با یاد و خاطره و فضای آن ایام آشنا شوند.
یکی از این راه ها، این بود که در جای جای فضای های عمومی شهر مثل میادین، فضاهای دامنه کوهستان هایی که جوانان برای کوهپیمایی به آن جا میرفتند مثل همین کهف الشهدا ولنجک یا جاهای دیگر، سر راه جوانان نام و یاد حماسه های شهدای عزیزمان رو احیا کنیم.
از طرفی یک بحث دیگری هم که مطرح شده بود، ده ها هزار مفقود الاثری بود که در جنگ به شهادت رسیده بودند ولی در دوران جنگ محل شهادت آنها چه در خاک ما چه در خاک عراق مشخص نبود و پس از دفاع مقدس که ماجرای تفحص شکل گرفت و با همکاری دولت جدید عراق که بعد از صدام سرکار آمد و رابطه دوستانه با دولت ایران داشتند، اجازه پیدا کردند که ابدان مطهر شهدا تفحص شود.
این قضیه باعث که بعضی از دوستان دغدغه مند پیشنهاد کنند که در هر دانشگاهی، در یک فضای عمومی مثل مقابل مسجد و یا میدان که امکان تجمع و داشتن مراسم و تجدید عهد با شهدا و زیارت عاشورا خواندن و یا دعای کمیل هست، شهدا تدفین شوند و همانند یک پاتوق فرهنگی برای یاد شهدا و ذکر توسل اهل البیت ساخته بشود و همگان متوجه باشند که برای هر میز و نیکمت، چه تعداد از جوان ها به شهادت رسیده اند.
لذا با کسب اجازه از آیت الله مهدوی کنی قدس سره، ما با ستاد تفحص تماس گرفتیم و تقاضا کردیم که آماده است و درخواست می کند نه ۵ بدن مطهر و چون امام صادق امام ششم است، ۶ بدن مطهر از ابدان مطهر مفقودالاثرهایی که تازه یافت می شوند، در روز شهادت امام ششم در دانشگاه امام صادق علیه السلام که به نام ششم شیعیان عالم مزین است با رعایت همه مسائل تجلیل و تکریم و تجهیز و تشیع با عظمت تدفین داشته باشیم.
تماس گرفتم با سردار باقر زاده و گفتم که حضرت آیت الله مهدوی گفتند که دانشگاه امام صادق علیه السلام به عنوان اولین دانشگاه در تدفین شهدا پیشگام می شود. ایشان بسیار خوشحال شدند و مکان فعلی در آستانه مسجد دانشگاه که محل برگزاری مراسم های مختلف محرم و فاطمیه و روضه و جشن و مناجات بوده و هست، برای این منظور انتخاب شد.
آیت الله مهدوی کنی قدس سره شخصاً در تشییع این شهدا شرکت و بر پیکر مطهر این عزیزان نماز اقامه کردند. نظر ایشان در این خصوص چه بود؟
حضرت آیت الله مهدوی کنی قدس سره که در همه عرصه ها پیشتاز بودند از قبل انقلاب و تربیت نسل جوان با معارف اهل البیت علیهم السلام و امام صادق علیه السلام پیشتاز بودند. خود تأسیس دانشگاه امام صادق علیه السلام یکی از نمونه های پیشتازی ایشان بود. در این موضوع هم ایشان پیش قدم شدند و این مثل توپ صدا کرد.
مسئولان وقت چه موضعی درباره این تصمیم دانشگاه اتخاذ کرده بودند؟
جو حاکم در وزارت علوم که تابع جو جریان حاکم در دولت بود، به شدت با این جریان مخالفت کرد. البته با یک ابزارها و وسایل ظاهر فریب که دفن این بدن ها در دانشگاه و یا در محافل عمومی از نظر بهداشتی ضرر دارد و از نظر روانشناختی و جامعه شناختی و ادعا ها و بهانه ها و عذر های بدتر از این که واقعا معلوم بود که هیچ پایه علمی ندارد.
در واقع این علم و پرچم شهدا برای بعضی از برنامه های شیطانی فرهنگی که می خواست نسل جدید را به قهقرا ببرد و غرق در شهوات و مادیات و غفلت از خدا و انبیا و اولیا و شهدا کند؛ مخالف بود. آنان که می خواستند جوانان ما را به مسلخ اندیشه های غربی و نوکری همه جانبه نسبت به اندیشه های مادی لیبرالی ببرند، چه در دانشگاه و چه در سینما و چه در تئاتر و چه در فضاهای هنری و فرهنگی و ... مهمترین مانعی که جلوی آنها بود همین مزار شهدا و یاد و نام شهدا بود.
خاطراتی را از این تشییع عظیم بیان نمایید.
همان طور که گفتم، دقیقا روز ۲۵ شوال ۱۴۲۲ مصادف با ۱۹ دیماه سال ۱۳۸۰ مراسم انجام شد و با یک عظمتی این ابدان آمد و دانشجو و استاد را اعلام کردیم از اطراف دانشگاه یعنی سعادت آباد و شهرک غرب و مومنین و مساجد را خبر کردیم و آمدند و یک تشیع جنازه با عظمتی از مسجد الرسول میدان کاج تا دانشگاه راه انداختیم و با یک تکریم و تجلیل عظیمی مداحان اهل البیت علیهم السلام به عزاداری و سینه زنی پرداختند و با یک عاشورایی، منطقه شهرک غرب و تجدید میثاقی کرد با شهدا و تجدید بیعتی با امام شهدا و خلف صالح او انجام شد. شاید دوساعتی این جمعیت که تصاویرش هست ابدان مطهر را آوردند ووارد دانشگاه کردند و جمعیت تمام خیابان دانشگاه حضور داشت و به امامت آیت الله مهدوی کنی قدس سره نماز میت بر این ۶ شهید اقامه شد و شهدا دفن شدند.
حضور مقام معظم رهبری بر مزار این شهدا چگونه رخ داد؟
با توجه به شرایطی که گفتم، ما منتظر بودیم که شنبه روزنامه ها چه تیترهایی علیه این کار خواهند داشت و چه می کنند و سروصدای شبکه های داخلی چطور خواهد بود. یک دفعه در همان صبح جمعه بعد از تدفین شهدا، در برف و سرما شدید ۲۰ دی ماه خبر شدیم که مقام معظم رهبری در برگشت از کوهپیمایی روز جمعه بدون هیچ اطلاع قبلی یک دفعه وارد دانشگاه شدند و اولین زائر این ۶ شهید گمنام دانشگاه امام صادق رهبر عزیز انقلاب و اصحاب او انصارشان بودند.
در حقیقت این حادثه که این شهدا بیایند و حضرت آیت الله مهدوی کنی با حضور جمعی از علما و اساتید و هزاران دانشجو و مردم مومن و خانواده شهدا نماز بخوانند و اولین زائر صبح جمعه و اذان صبح هم که مقام معظم رهبری زیر برف ایستادند و با چه تعظیم و تکریمی باعث شد که با فاصله اندکی پردیس خواهران ما هم تقاضا کردند و آنها هم در ایام شهادت حضرت رضا این جریان برایشان اتقاف افتاد و ۶ شهید هم اونجا بردیم.
بعد همین فتح بابی شد و براعت استهلالی شد برای دفن شهدا در دانشگاه ها. شروع پر برکتی شد به دست آیت الله مهدی کنی و زیارت رهبری صداها مخالف را خاموش کرد و آرام آرام در بقیه دانشگاه ها هم هر چند ماه یکبار بالاخره این بچه های حزب اللهی موفق می شدند مجوز بگیرند و بوی عظر شهادت و ایثار و فاکاری در راه خدا و به عشق حسین ابن علی و یازهرا جان دادن و دفاع از حق و حقیقت در دانشگاه ها نمادش که مزار شهداست برپا کنند.
گفتگو از امیر محمد کلانتری
