به گزارش خبرگزاری دانا اگرچه به طور کلی می‌دانیم که ورزش از هر جهت برای مفید است، دانشمندان همچنان به نتایج جالبی پیرامون ویژگی‌های این مطلب می‌پردازند.
آخرین مورد تیمی در آلمان است که دریافته اند حتی تغییرات جزئی در فعالیت بدنی منظم، مانند بالا و پایین رفتن از پله‌ها به جای استفاده از آسانسور، می‌تواند با کاهش حجم ناشی از افزایش سن در نواحی مغزی مرتبط با بیماری مقابله کند.
تحقیقات نشان داده است که چگونه ورزش می‌تواند به مبارزه با برخی از اثرات پیری کمک کند.این تحقیق شامل مطالعاتی است که نشان می‌دهد فعالیت بدنی منظم می‌تواند خاصیت ارتجاعی قلب را حفظ کند، اختلالات شناختی خفیف را کاهش دهد و هورمون‌هایی را القا کند که از آلزایمر و زوال عقل محافظت می‌کنند.
دانشمندان مرکز آلمانی بیماری‌های تخریب‌کننده عصبی (DZNE) با بررسی تأثیرات ورزش بر مناطق خاصی از مغز به دنبال این هستند که به این مجموعه شواهدی رو به رشد بیفزایند.
فابین فاکس، نویسنده اصلی این مطالعه می‌گوید: در تحقیقات قبلی، مغز معمولاً به عنوان یک کل در نظر گرفته می‌شد.هدف ما این بود که نگاهی دقیق‌تر به مغز بیندازیم و متوجه شویم که فعالیت بدنی در کدام مناطق مغز بیشترین تأثیر را دارد.
برای انجام این کار، دانشمندان از داده‌های یک مطالعه مبتنی بر جمعیت بر روی بیش از ۲۵۰۰ فرد ۳۰ تا ۹۴ ساله استفاده کردند. این بررسی شامل تجزیه و تحلیل حجم مغز و ضخامت قشر از طریق MRI و ارزیابی فعالیت بدنی آن‌ها بود و داوطلبان این تست باید لباسی می‌پوشیدند. شتاب سنج روی ران آن‌ها به مدت هفت روز تعبیه شد.
فاکس گفت: توانستیم نشان دهیم که فعالیت بدنی تأثیر قابل توجهی بر تقریباً تمام مناطق مغزی مورد بررسی دارد.به طور کلی، می‌توان گفت که هر چه فعالیت بدنی بیشتر و شدیدتر باشد، مناطق مغز بزرگ‌تر هستند، چه با توجه به حجم یا ضخامت قشر مغز.
به ویژه، ما این را در هیپوکامپ مشاهده کردیم که مرکز کنترل حافظه در نظر گرفته می‌شود. حجم‌های بزرگ‌تر مغز، محافظت بهتری در برابر تخریب عصبی نسبت به حجم‌های کوچک‌تر ایجاد می‌کنند.
دانشمندان دریافتند که بزرگترین افزایش حجم هنگام مقایسه افراد غیرفعال بالای ۷۰ سال با افراد نسبتاً فعال مشاهده شد. احمد عزیز، نویسنده این مطالعه، می‌گوید: در اصل، این خبر بسیار خوبی است – به ویژه برای کسانی که تمایلی به ورزش ندارند. نتایج مطالعه ما نشان می‌دهد که حتی تغییرات رفتاری کوچک، مانند ۱۵ دقیقه پیاده‌روی در روز یا رفتن از پله‌ها به جای آسانسور، ممکن است تأثیر مثبت قابل توجهی بر مغز داشته باشد و به طور بالقوه با از دست دادن مواد مغزی مرتبط با افزایش سن و رشد بیماری مقابله کند.
بیماری‌های عصبی به ویژه، افراد مسن می‌توانند از افزایش اندک فعالیت بدنی با شدت کم سود ببرند.تجزیه و تحلیل ژنتیکی نواحی مغزی که بیشتر تحت تاثیر جذب در فعالیت بدنی قرار دارند، نشان داد که آن‌ها محل حضور مقادیر بالایی از میتوکندری هستند که انرژی بدن ما را تامین می‌کنند، اما برای انجام این کار به اکسیژن زیادی نیاز دارند.
محقق عزیز گفت: در مقایسه با سایر مناطق مغز، این ناحیه نیاز به افزایش جریان خون دارد. این تجزیه و تحلیل همچنین همپوشانی زیادی را در ژن‌های تحت تأثیر فعالیت بدنی و ژن‌هایی که تحت تأثیر بیماری‌هایی مانند آلزایمر و پارکینسون قرار دارند، نشان داد.
این مطلب یک توضیح احتمالی برای مزایای محافظتی ورزش در برابر این نوع شرایط ارائه می‌دهد.
فاکس گفت: با نتایج خود، ما می‌خواهیم انگیزه بیشتری برای فعال‌تر شدن از نظر بدنی برای عموم ایجاد کنیم.هدف ما ارتقای سلامت مغز و جلوگیری از بیماری‌های عصبی است.حتی فعالیت بدنی متوسط می تواند به این هدف کمک کند؛ بنابراین، این فقط یک تلاش کوچک است، اما با تأثیر قابل توجه.
این تحقیق در ژورنال نورولوژی(Neurology) منتشر شده است.
منبع: سایت نیواطلس
