adhd که به آن اختلال بیش فعالی و کمبود توجه هم گفته میشود، نوعی اختلال است که بر رفتار افراد تاثیر می گذارد. افرادی که مبتلا به این بیماری هستند نمی توانند به خوبی تمرکز کنند و در جمع کردن حواس مشکل دارند. اما بهترین سن برای تشخیص و درمان این اختلال چه سنی است؟
نگار خلیلی، پایگاه خبری دانا، سرویس دانش و فناوری؛ adhd که به آن اختلال بیش فعالی و کمبود توجه هم گفته میشود، نوعی اختلال است که بر رفتار افراد تاثیر می گذارد. افرادی که مبتلا به این بیماری هستند نمی توانند به خوبی تمرکز کنند و در جمع کردن حواس مشکل دارند. این افراد بی قرار و حواس پرت به نظر میرسند. افرادی که به adhd مبتلا هستند سطوحی از اضطراب، بی خوابی و کم خوابی را تجربه میکنند و دارای اختلالات خواب هستند.
این بیماری معمولاً از دوران کودکی آغاز میشود و زمانی که کودک وارد مدرسه میشود این اختلال بیشتر خود را نشان میدهد. چراکه به علت کمبود تمرکز و توجه، این کودکان با افت تحصیلی مواجه میشوند.
اختلال بیش فعالی معمولاً در کودکان زیر ۱۲ سال دیده میشود. دوران کودکی، یک دوران طلایی برای بهبود این اختلال است که والدین باید به آن توجه ویژه ای داشته باشند. اگر در زمان کودکی این اختلال تشخیص داده نشود، ممکن است تا بزرگسالی ادامه پیدا کند و فرد در سنین بالا متوجه وجود آن شود. معمولا با افزایش سن این اختلال بهتر میشود. اما این برای همه صدق نمیکند و برخی افراد حتی در بزرگسالی نیز نیاز به دارو درمانی و یا سایر درمان ها مانند نوروفیدبک دارند.
آمار کودکان بیش فعال
بیش فعالی یکی از شایع ترین اختلالاتی است که از دوران کودکی آغاز میشود و تا بزرگسالی هم ادامه دارد. آمارها نشان میدهد که ۵ درصد از کودکان و نوجوانان در سراسر دنیا مبتلا به adhd هستند 6.5 درصد بزرگسالان جهان نیز مبتلا به این اختلال هستند. بیش فعالی در ایران و در میان کودکان ایرانی نیز شایع است. طبق گفته های رئیس انجمن روانپزشکی کودک و نوجوان ایران، 7 الی 8 درصد کودکان ایرانی دچار اختلال بیش فعالی هستند.
اهمیت درمان بیش فعالی
افرادی که دچار اختلال بیش فعالی هستند، معمولاً نمی توانند به مدت طولانی یک جا بی حرکت بنشیند و یا روی یک کار تمرکز داشته باشند. اغلب آنها فراموش کار هستند، بسیار حواس پرت اند و یا مدام وسط حرف های دیگران میپرند. تمامی این موارد میتواند مشکلاتی را در زندگی فرد مبتلا به این اختلال بوجود بیاورد.
متاسفانه اگر اختلال بیش فعالی به درستی و در زمان مناسب درمان نشود میتواند بر عملکرد کودک در مدرسه، عملکرد کاری در بزرگسالان، عزت نفس و روابط اجتماعی افراد تاثیر مخربی بگذارد.
مثلاً کودکی که دارای نقص توجه است، در برقرای ارتباط با دیگران دچار مشکل می شود، چراکه نمی تواند اطلاعات را به طور کامل و دقیق از محیط اطرافش دریافت کند. نهایتاً او گوشه گیر میشود و عملا شادی و نشاط در زندگی او کمرنگ تر خواهد شد.
همچنین طبق مطالعه ای که در سال ۲۰۱۹ انجام گرفت افرادی که مبتلا به اختلال بیش فعالی هستند سه برابر بیشتر از افراد دیگر احتمال خودکشی دارند و بیشتر از سایرین در معرض افسردگی و عوارض ناشی از آن هستند. بنابراین اگر نمی خواهید عزت نفس و اعتماد به نفس، شغل و تحصیل فرزند شما تحت تاثیر این بیماری قرار بگیرد، بهتر است که از دوران کودکی با مراجعه به پزشک، رفتار درمانی و سایر روش ها این اختلال را درمان کنید.
