دکتر حمیدرضا آیت اللهی، استاد فلسفه و ریبس سابق پژوهشگاه علوم انسانی نوشت: این متن در نهج البلاغه آمده است. همانگونه که می دانیم محدودیتهای نشر معارف در زمان مولا بسیار بود ولذا برای ماندگار شدنِ آن دستورالعمل های زندگی سعی می شد که در مختصر ترین کلام، مقصود خود را بگویند تا اندیشمندان بتوانند با حافظه خود در حفظ آنها توفیق یابند. اما در حال حاضر که امکانات نشر معارف فراوان گردیده است، ضرورت داشت که این توصیه ها در قالبی متناسب با ادبیات روز و کمی بدور از اختصار و قابل فهم تر برای جوانانمان تهیه گردد. ذیلا این نصیحت های مبتنی بر چکیده زندگی مولایمان در قالب بیان زمانه مان تقدیم می گردد.
فرزند عزیزم، در زندگی پر از فراز و نشیب تو هیچ چیز مهم تر از رابطه تو با خداوند نیست.
در طول زندگی ات در موارد بسیار به تنهایی در دریای مشکلات بی پناه و در کج راهه ها سردرگم می شوی و با تمام وجودت به پناهگاهی مطمئن و اتصال به پایگاهی استوار احتیاج پیدا خواهی کرد.
به یاد داشته باش که هیچیک از پناهگاهها و پایگاهها غیر از ارتباطت با خداوند نه قدرت محافظت از تو را از خود دارند و نه چنان که می نمایند استوار هستند
پس برای آرامش و اطمینان از راهی که در پیش داری فقط به خداوند تکیه کن و دست خود را در دستان پر مهر و توانای او مستحکم کن.
اینگونه است که جز به توصیه های دلسوزانه او از کسی راه زندگی طلب نخواهی کرد و افتخار خود را اجرای این دلسوزی ها خواهی دانست.
اگر خدای تو با عظمت است و کاملا بر هر چه رخ می دهد آگاهی دارد، چاره ای نیست جز آن که همواره در مقابل او در ترس آمیخته با احترام باشی و به آنچه او را دل نگران می کند پشت کرده و تا می توانی دوری کنی.
دل انسان باید پر طراوت و شکوفا گردد و بنای زیبا و استواری را در خود بسازد و این امر جز با یاد مداوم خداوند عزیز آباد نمی گردد.
دل پر شور انسان در زندگی روزمره اش رخوت پیدا می کند و سرزندگی خود را ازدست می دهد. اگر می خواهی همواره با نشاط و سرزنده بماند، با توفیق موعظه پذیری، خود را در معرضِ یاد داشتن مکرر خداوند قرارده.
اما همین دل گاهی به سرکشی روی می آورد در آن صورت با زهد و دنیاگریزی اورا رام نما.