نقش والدین در یادگیری دانش آموزان در سال‌های شکل‌گیری فرزندشان، تأثیر مثبت و ماندگار، همراه با مهارت‌ها و درس‌های ارزشمند زندگی است که به رشد و تصمیم‌گیری کودک در بزرگسالی کمک می‌کند. والدین باید به امور روزمره کودک علاقه داشته باشند و آنها را تشویق کنند تا در مدرسه بهتر عمل کنند.
بهترین مشارکت خانواده در ارتقای آموزش‌وپرورش دانش‌آموزان، نظارتی است که والدین در مورد فرزندان خود از طریق برنامه‌ریزی صحیح، کنترل و نظارت همه‌جانبه، ایجاد امکانات مناسب آموزشی و تربیتی، همکاری و هماهنگی با برنامه‌های مدرسه باید داشته باشند
تعامل مؤثر بین خانواده و معلم ها یک عامل کلیدی در پیشرفت تحصیلی و رشد شخصی دانش‌آموزان است. اما برخی عوامل می‌توانند مانع از برقراری این تعامل شوند. در زیر به برخی از عوامل ممکن اشاره می‌کنم:
- فاصله زمانی و مکانی: ممکن است خانواده و معلمین به دلیل محدودیت‌های زمانی و مکانی، نتوانند به طور منظم و مستمر با یکدیگر در ارتباط باشند. مثلاً خانواده‌ای که در مناطق روستایی زندگی می‌کنند ممکن است دسترسی محدودی به مدارس و امکانات ارتباطی داشته باشند.
- شیوه‌های ارتباطی ناکارآمد: برخی خانواده‌ها و معلمین ممکن است در ارتباط با یکدیگر از شیوه‌های ارتباطی ناکارآمدی استفاده کنند. مثلاً عدم توجه به نیازها و انتظارات یکدیگر، عدم صحبت درباره مسائل تحصیلی و روانشناختی دانش‌آموزان، بی‌توجهی به نتایج تحصیلی و پیشرفت دانش‌آموزان از عواملی است که ممکن است تعامل را مختل کند.
- دیدگاه‌ها و انتظارات متفاوت: خانواده و معلمین ممکن است دیدگاه‌ها و انتظارات متفاوتی درباره تحصیلات و رشد دانش‌آموزان داشته باشند. این تفاوت در دیدگاه‌ها و انتظارات می‌تواند باعث بروز تنش و عدم تعامل موثر بین آنها شود.
- عدم آگاهی و اطلاع‌رسانی ناکافی: ممکن است خانواده و معلمین به دلیل عدم آگاهی و اطلاع‌رسانی ناکافی، اطلاعات مهم مربوط به تحصیلات و عملکرد تحصیلی دانش‌آموز را به صورت کامل به یکدیگر انتقال ندهند. این مسئله می‌تواند باعث نارضایتی و عدم تعامل مؤثر بین طرفین شود.
- فرهنگ و ارزش‌ها: تفاوت‌های فرهنگی و ارزشی میان خانواده و معلمین می‌تواند تعامل را مختل کند. این تفاوت‌ها ممکن است باعث ایجاد نگرانی‌ها و سوءتفاهماتی درباره نحوه تربیتر و تحصیل دانش‌آموزان شود و به تعامل مؤثر بین خانواده و معلمین از طریق تبادل نظر و همکاری کمک نکند.
اهمیت تعامل خانواده و معلمین در توسعه تحصیلی و شخصیتی دانش‌آموزان به خوبی درک شده است. برای رفع موانع تعامل، می‌توان از راهکارهای زیر استفاده کرد:
- برقراری ارتباط فعال: خانواده و معلمین باید تلاش کنند تا ارتباط فعال و منظمی با یکدیگر برقرار کنند. این شامل نشست‌های مرتب با خانواده‌ها، جلسات والدین و معلمین، و ارتباط مداوم از طریق روش‌های ارتباطی مثل تلفن، ایمیل و پیامک می‌شود.
- ارتباط باز و صادقانه: خانواده و معلم ها باید به طور صادقانه و باز با یکدیگر درباره مسائل تحصیلی و روانشناختی دانش‌آموزان صحبت کنند. این شامل به اشتراک گذاشتن نکات قوت و ضعف دانش‌آموز، مشکلات تحصیلی و رفتاری، و برنامه‌ریزی مشترک برای پیشرفت دانش‌آموز است.
- توجه به نیازها و انتظارات: خانواده و معلم ها باید به نیازها و انتظارات یکدیگر توجه کنند و تلاش کنند تا درک بهتری از موقعیت و شرایط همدیگر داشته باشند. این شامل توجه به نیازهای تحصیلی و روانشناختی دانش‌آموز، انتظارات خانواده از مدرسه و معلمین، و انتظارات معلمین از خانواده است.
- اطلاع‌رسانی مناسب: خانواده و معلم ها باید اطلاعات مهم مربوط به تحصیلات و پیشرفت دانش‌آموز را به صورت کامل و به‌روز به یکدیگر ارائه دهند. این شامل گزارش‌های تحصیلی، اطلاعات مربوط به روند تحصیلاتی و رفتاری دانش‌آموز، و توصیه‌های معلمین برای بهبود عملکرد دانش‌آموز است.
