به گزارش پایگاه خبری دانا، گروه فرهنگ و هنر، محمدامین قاسمی پیربلوطی؛
وقتی یک نماد ملی، قهرمان می‌شود
چه اتفاقی می‌افتد اگر یک نماد ملی، یک موجود زیبا که در خطر انقراض کامل قرار دارد، از قاب اخبار و مستندهای تلخ خارج شده و به قهرمان یک پویانمایی سینمایی برای نسل بعد تبدیل شود؟ این پرسشی است که پویانمایی سینمایی سه‌بعدی «یوز» به کارگردانی رضا ارژنگی، پاسخی بلندپروازانه و دیدنی به آن می‌دهد. این اثر که محصول ۱۴۰۴ است و به تازگی اکران عمومی شده است، تنها یک سرگرمی برای کودکان نیست، بلکه کوششی فرهنگی برای پیوند زدن نسل جدید با یکی از مهم‌ترین گنجینه‌های طبیعی و هویتی ایران است.
سفری برای بازگشت به خانه
داستان «یوز» بر یک پیرنگ کلاسیک و محبوب در دنیای کودکان استوار است: یک بچه یوز کنجکاو و بازیگوش، سال‌هاست از خانه و خانواده‌اش دور شده است. پس از سال‌ها او از ریشه‌های هویتی خود آگاه می‌شود و همین اتفاق غیرمنتظره، سرآغاز سفری پرماجرا و نفس‌گیر برای اوست. او برای یافتن ریشه‌هایش، مجبور است از موانع مختلفی عبور کند و در این مسیر با چالش‌های گوناگونی روبه‌رو می‌شود؛ اما بزرگترین خطر، یک شکارچی بی‌رحم است که سایه به سایه او را دنبال می‌کند. این سفر، به تدریج یوز قصه را از یک موجود بازیگوش و تن‌آسا به قهرمانی تبدیل می‌کند که برای بقا و آرام گرفتن در آغوش وطن، می‌جنگد.
یک جهش فنی با قلبی تپنده
از منظر فنی، «یوز» یک گام رو به جلو و قابل توجه برای پویانمایی ایران به شمار می‌رود. کیفیت بالای مدل‌سازی سه‌بعدی، طراحی شخصیت‌ها و فضاسازی محیط‌های طبیعی ایران، نشان از تلاشی جدی برای رسیدن به استانداردهای جهانی دارد. داستان، با وجود سادگی، از کشش عاطفی لازم برای درگیر کردن مخاطب کودک برخوردار است و مفاهیمی چون وطن‌دوستی، ترس، غلبه بر مشکلات و اهمیت خانواده را به زبانی ساده و مؤثر بیان می‌کند. البته، چالش اصلی چنین آثاری، ایجاد توازن میان پیام آموزشی و بدنه سرگرم‌کننده داستان است. موفقیت نهایی «یوز» در گرو این است که بتواند پیام مهم هویتی و زیست‌محیطی خود را در دل یک قصه جذاب و پرهیجان حل کند، به طوری که برای مخاطب کودک، جنبه شعاری پیدا نکند.
سفیر انیمیشنی یک گونه در حال انقراض
شاید منحصربه‌فردترین ویژگی «یوز»، تبدیل کردن یک دغدغه ملی و زیست‌محیطی به یک محصول فرهنگی جریان‌ساز برای کودکان باشد. این پویانمایی، یوزپلنگ ایرانی را از یک «سوژه خبری» به یک «شخصیت» دوست‌داشتنی تبدیل می‌کند که کودکان می‌توانند با او همذات‌پنداری کرده و سرنوشتش برایشان مهم شود. جالب اینجاست که در فرایند طراحی شخصیت اصلی، از خود کودکان نیز کمک گرفته شده تا این ارتباط عمیق‌تر شکل بگیرد. «یوز» در واقع نقش یک سفیر فرهنگی را برای یک گونه در حال انقراض بازی می‌کند؛ تلاشی هوشمندانه برای اینکه حفاظت از محیط زیست، نه وظیفه‌ای اجباری، بلکه دغدغه‌ای شخصی و حتی هویتی و ملی برای نسل آینده باشد.
آیا «یوز» در گیشه هم خواهد دوید؟
«یوز» یک انیمیشن خوش‌ساخت، مهم و به‌موقع است که تماشای آن برای تمام خانواده‌ها، به خصوص کودکان، یک تجربه لذت‌بخش و آموزنده خواهد بود. این فیلم، نمونه‌ای پیشرو از ترکیب سرگرمی با محتوای فرهنگی و هویتی است و نشان می‌دهد که سینمای کودک ایران ظرفیت‌های فوق‌العاده‌ای برای پرداختن به داستان‌های بومی و اصیل دارد. «یوز» فراتر از یک پویانمایی، یک فریاد امیدوارانه برای آینده است؛ آینده‌ای که هم پویانمایی ایران و هم یوزپلنگ زیبای ایرانی در آن جایگاه درخشان‌تری داشته باشند.
