به گزارش پایگاه خبری دانا، گروه دانش و فناوری: مهاجرت نیروی کار ماهر در حوزه IT و نرم‌افزار، به دلیل تقاضای جهانی بالا و دریافت حقوق به ارزهای خارجی، یکی از جدی‌ترین تهدیدات برای آینده اقتصاد دیجیتال ایران است. فرار این نیروها، نه تنها تخصص را از کشور خارج می‌کند، بلکه بار سنگینی بر دوش شرکت‌های داخلی باقی می‌گذارد که نمی‌توانند رقابتی حقوق دهند.
جذب از طریق برون‌سپاری (Outsourcing):
به جای تمرکز صرف بر "جلوگیری از خروج"، استراتژی باید بر "جذب کار از خارج" متمرکز شود. ایران به دلیل هزینه نیروی کار پایین‌تر نسبت به اروپا و آمریکای شمالی، مزیت رقابتی در برون‌سپاری خدمات نرم‌افزاری دارد. برای تحقق این امر:
ایجاد پلتفرم‌های جهانی قابل اعتماد:
دولت یا نهادهای خصوصی باید پلتفرم‌های امن و مطمئنی را توسعه دهند که شرکت‌های خارجی بتوانند پروژه‌های خود را به تیم‌های ایرانی برون‌سپاری کنند و از امنیت پرداخت و اجرای کار اطمینان داشته باشند.
تسهیلات ارتباطی و بانکی:
رفع موانع ارتباطی (مانند فیلترینگ غیرضروری) و ایجاد مکانیزم‌های امن و قابل قبول بین‌المللی برای دریافت دستمزد به ارز، برای شرکت‌های برون‌سپار حیاتی است.
ایجاد محیط کاری جذاب داخلی:
برای نگه‌داشتن متخصصینی که قصد خروج ندارند، باید محیط کاری را جذاب‌تر کرد:
ابزارهای استاندارد جهانی:
شرکت‌ها باید متعهد شوند که از نرم‌افزارها، زبان‌های برنامه‌نویسی و متدولوژی‌های روز دنیا استفاده کنند تا رزومه متخصصین ایرانی در بازار جهانی ارزشمند باقی بماند.
سرمایه‌گذاری در پروژه‌های سطح بالا:
توسعه پروژه‌های داخلی که از نظر فنی چالش‌برانگیز باشند (مانند توسعه موتورهای جستجوی بومی یا سیستم‌های مالی پیچیده)، انگیزه متخصصین را برای ماندن و حل مسائل بزرگ ملی حفظ می‌کند.
اقتصاد دیجیتال آینده ایران به شدت به این سرمایه انسانی وابسته است؛ استفاده از خلاقیت این افراد برای ارائه خدمات به بازار جهانی، کلید موفقیت و کاهش فشار مهاجرت است.
