یافته های جدید بیانگر این مطلب است که دیر شام خوردن می تواند به مراتب خطرناک تر از آن چیزی باشد که تصورش را می کنید.
به گزارش خبرگزاری دانا، به گفته محققان دانشگاه پنسیلوانیا، در مقایسه با غذاخوردن زودهنگام، غذاخوردن دیرهنگام می تواند موجب افزایش وزن، انسولین و کلسترول شود و تاثیر منفی بر متابولیسم چربی و نشانگرهای هورمونی دخیل در بیماری قلبی، دیابت و سایر مشکلات سلامت خواهد داشت.
یافته ها بیانگر شواهد اولیه آزمایشی در مورد پیامدهای متابولیکی غذاخوردن مداوم با تاخیر در مقایسه با غذاخوردن در طول روز هستند.
نامنی ژول، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می گوید: «غذاخوردن دیرهنگام به هنگام شب تاثیر منفی بر وزن، انرژی و نشانگرهای هورمونی نظیر گلوکز و انسولین بالا دارد که در دیابت، کلسترول و تری گلیسیریدها نقش داشته و در نهایت با مشکلات قلبی-عروقی و سایر مشکلات سلامت مرتبط هستند.»
در این مطالعه، ۹ فرد بزرگسال با وزن سالم تحت دو شرایط قرار گرفتند: غذاخوردن در روز یعنی سه وعده غذایی اصلی و دو میان وعده بین ساعت ۸ صبح تا ۷ عصر به مدت هشت هفته؛ و دیگری غذاخوردن دیرهنگام یعنی سه وعده غذای اصلی و دو میان وعده از ظهر تا ۱۱ شب به مدت هشت هفته.
بین این دو وضعیت دو هفته وقفه انداخته شد تا هیچ یک تاثیری برهم نداشته باشند. مدت زمان خواب هم از ساعت ۱۱ شب تا ۹ صبح در هر دو وضعیت ثابت بود. اندازه های متابولیکی و خون همه شرکت کنندگان در شروع مطالعه، بعد از اولین شرایط تغذیه، بعد از دو هفته وقفه، و بعد از دومین وضعیت تغذیه اندازه گیری شد. با این آزمایشات، تیم تحقیق می توانست تغییرات در وزن، متابولیسم و انرژی مصرفی را اندازه گیری کند.
محققان دریافتند زمانیکه شرکت کنندگان دیرهنگام غذا می خوردند در مقایسه با وضعیت تغذیه در روز، وزن شان افزایش یافته بود. همچنین محققان دریافتند سایر موارد منعکس کننده افزایش شرایط منفی متابولیکی در وضعیت غذاخوردن باتاخیر نظیر میزان انسولین، گلوکز به هنگام ناشتا، کلسترول و تری گلیسیریدها وجود داشت.
همچنین محققان با ترسیم وضعیت شبانه روزی هورمون ها دریافتند در طول وضعیت غذاخوردن در روز، هورمون «گرلین» که موجب تحریک اشتها می شود در اوایل روز به اوج می رسد و هورمون «لپتین» که به حفظ سیری کمک می کند، در اواخر روز به اوج می رسد. از اینرو محققان عنوان می کنند غذاخوردن زودهنگام به جلوگیری از غذاخوردن بیش از حد در هنگام عصر و در شب کمک می کند.
یافته ها بیانگر شواهد اولیه آزمایشی در مورد پیامدهای متابولیکی غذاخوردن مداوم با تاخیر در مقایسه با غذاخوردن در طول روز هستند.
نامنی ژول، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می گوید: «غذاخوردن دیرهنگام به هنگام شب تاثیر منفی بر وزن، انرژی و نشانگرهای هورمونی نظیر گلوکز و انسولین بالا دارد که در دیابت، کلسترول و تری گلیسیریدها نقش داشته و در نهایت با مشکلات قلبی-عروقی و سایر مشکلات سلامت مرتبط هستند.»
در این مطالعه، ۹ فرد بزرگسال با وزن سالم تحت دو شرایط قرار گرفتند: غذاخوردن در روز یعنی سه وعده غذایی اصلی و دو میان وعده بین ساعت ۸ صبح تا ۷ عصر به مدت هشت هفته؛ و دیگری غذاخوردن دیرهنگام یعنی سه وعده غذای اصلی و دو میان وعده از ظهر تا ۱۱ شب به مدت هشت هفته.
بین این دو وضعیت دو هفته وقفه انداخته شد تا هیچ یک تاثیری برهم نداشته باشند. مدت زمان خواب هم از ساعت ۱۱ شب تا ۹ صبح در هر دو وضعیت ثابت بود. اندازه های متابولیکی و خون همه شرکت کنندگان در شروع مطالعه، بعد از اولین شرایط تغذیه، بعد از دو هفته وقفه، و بعد از دومین وضعیت تغذیه اندازه گیری شد. با این آزمایشات، تیم تحقیق می توانست تغییرات در وزن، متابولیسم و انرژی مصرفی را اندازه گیری کند.
محققان دریافتند زمانیکه شرکت کنندگان دیرهنگام غذا می خوردند در مقایسه با وضعیت تغذیه در روز، وزن شان افزایش یافته بود. همچنین محققان دریافتند سایر موارد منعکس کننده افزایش شرایط منفی متابولیکی در وضعیت غذاخوردن باتاخیر نظیر میزان انسولین، گلوکز به هنگام ناشتا، کلسترول و تری گلیسیریدها وجود داشت.
همچنین محققان با ترسیم وضعیت شبانه روزی هورمون ها دریافتند در طول وضعیت غذاخوردن در روز، هورمون «گرلین» که موجب تحریک اشتها می شود در اوایل روز به اوج می رسد و هورمون «لپتین» که به حفظ سیری کمک می کند، در اواخر روز به اوج می رسد. از اینرو محققان عنوان می کنند غذاخوردن زودهنگام به جلوگیری از غذاخوردن بیش از حد در هنگام عصر و در شب کمک می کند.
