معاون کل وزارت بهداشت گفت: تقریبا ۱.۵ درصد درآمد بشر در کل دنیا صرف درمان سرطان‌ها و در ایران بیش از ۲ درصد کل هزینه‌های حوزه سلامت مستقیما برای درمان این بیماری پرداخت می‌شود.
به گزارش خبرگزاری دانا، ایرج حریرچی، در مراسم افتتاحیه چهاردهمین کنگره بین المللی سرطان پستان، افزود: در سال ۲۰۰۰ تعداد مبتلایان به سرطان در جهان ۱۰ میلیون نفر بود که این آمار در سال ۲۰۱۴ به ۱۵ میلیون نفر، سال ۲۰۳۰ به ۲۵ میلیون نفر و سال ۲۰۴۰ به ۳۰ میلیون خواهد رسید.
وی با تاکید بر تعیین افق‌های ۱۰ ساله برای این بیماری ادامه داد: طی ۱۰ سال آینده شاهد رشد ۶۹ درصدی سرطان در سراسر جهان خواهیم بود و این میزان رشد در ایران ۱۱۵ درصد خواهد بود که مهمترین علت آن افزایش سن جمعیت است.
حریرچی با بیان این مطلب که در افق ۱۰ ساله شاهد رشد سرطان‌ها در کشور خواهیم بود، گفت: این موضوع اجتناب ناپذیر است ولی باید آمادگی لازم در این زمینه را داشته باشیم و سعی کنیم سرعت رشد آن و یا احتمال ابتلا به سرطان‌های خطرناک را کاهش دهیم.
وی اظهارداشت: در دنیا اگر به ازای یک سال طول عمر باکیفیت بیمار یک برابر درآمد سرانه هزینه درمان شود امری منطقی است و در صورتی که بیش از ۳ برابر باشد این نوع درمان غیر منطقی محسوب می شود.
حریرچی با اشاره به کاهش ۷ درصدی میزان استفاده مردم از خدمات بهداشتی و درمانی در سال ۹۱ و وضعیت اقتصادی و متوسط درآمد خانوارهای شهری و روستایی، گفت: در ۳۰ سال گذشته حدود ۴.۵ درصد از فقرای جدید بر اثر صرف هزینه‌های کمرشکن درمان برخی از بیماری‌ها ایجاد شده‌اند و فقر ناشی از بیماری جزو بدترین فقرهاست.
به گفته وی، هزینه‌های کمرشکن درمان بیماری وقتی است که افراد ۴۰ درصد از درآمد خود را صرف هزینه های درمانی کنند و ۲.۲ درصد مردم دچار هزینه های کمرشکن درمانی می‌شوند.
حریرچی، سه چهارم علل افزایش سرطان‌های قابل پیشگیری را ناشی از تغییرات سبک زندگی امروزی برشمرد و خاطرنشان کرد: پس از اجرای طرح تحول سلامت میزان مواجهه با هزینه‌های فقرزای سلامت یعنی کسانی که به دلیل بیماری و هزینه‌های درمانی زیر خط فقر قرار گرفتند، از ۰.۸ درصد در سال ۹۱ به ۰.۵۱ درصد در سال ۹۵ رسیده است.
وی، سرطان را یک بیماری قابل توجه و دومین عامل مرگ و میر در کشور برشمرد که هزینه‌های کمرشکن درمانی را به حوزه سلامت و خانواده تحمیل می‌کند و خاطرنشان کرد: متاسفانه در ۱۰ سال آینده شاهد افزایش ابتلا به سرطان در جمعیت خواهیم بود و بسیاری از ریسک فاکتورها را نمی توانیم، تغییر دهیماما باید خرید راهبردی عاقلانه و منطقی در این زمینه انجام دهیم و تا به وضعیت کلی بیمار و خانواده وی در درمان‌ها توجه نداشته باشیم نمی‌توانیم به‌درستی تصمیم بگیریم.
وی با تاکید بر تعیین افق‌های ۱۰ ساله برای این بیماری ادامه داد: طی ۱۰ سال آینده شاهد رشد ۶۹ درصدی سرطان در سراسر جهان خواهیم بود و این میزان رشد در ایران ۱۱۵ درصد خواهد بود که مهمترین علت آن افزایش سن جمعیت است.
حریرچی با بیان این مطلب که در افق ۱۰ ساله شاهد رشد سرطان‌ها در کشور خواهیم بود، گفت: این موضوع اجتناب ناپذیر است ولی باید آمادگی لازم در این زمینه را داشته باشیم و سعی کنیم سرعت رشد آن و یا احتمال ابتلا به سرطان‌های خطرناک را کاهش دهیم.
وی اظهارداشت: در دنیا اگر به ازای یک سال طول عمر باکیفیت بیمار یک برابر درآمد سرانه هزینه درمان شود امری منطقی است و در صورتی که بیش از ۳ برابر باشد این نوع درمان غیر منطقی محسوب می شود.
حریرچی با اشاره به کاهش ۷ درصدی میزان استفاده مردم از خدمات بهداشتی و درمانی در سال ۹۱ و وضعیت اقتصادی و متوسط درآمد خانوارهای شهری و روستایی، گفت: در ۳۰ سال گذشته حدود ۴.۵ درصد از فقرای جدید بر اثر صرف هزینه‌های کمرشکن درمان برخی از بیماری‌ها ایجاد شده‌اند و فقر ناشی از بیماری جزو بدترین فقرهاست.
به گفته وی، هزینه‌های کمرشکن درمان بیماری وقتی است که افراد ۴۰ درصد از درآمد خود را صرف هزینه های درمانی کنند و ۲.۲ درصد مردم دچار هزینه های کمرشکن درمانی می‌شوند.
حریرچی، سه چهارم علل افزایش سرطان‌های قابل پیشگیری را ناشی از تغییرات سبک زندگی امروزی برشمرد و خاطرنشان کرد: پس از اجرای طرح تحول سلامت میزان مواجهه با هزینه‌های فقرزای سلامت یعنی کسانی که به دلیل بیماری و هزینه‌های درمانی زیر خط فقر قرار گرفتند، از ۰.۸ درصد در سال ۹۱ به ۰.۵۱ درصد در سال ۹۵ رسیده است.
وی، سرطان را یک بیماری قابل توجه و دومین عامل مرگ و میر در کشور برشمرد که هزینه‌های کمرشکن درمانی را به حوزه سلامت و خانواده تحمیل می‌کند و خاطرنشان کرد: متاسفانه در ۱۰ سال آینده شاهد افزایش ابتلا به سرطان در جمعیت خواهیم بود و بسیاری از ریسک فاکتورها را نمی توانیم، تغییر دهیماما باید خرید راهبردی عاقلانه و منطقی در این زمینه انجام دهیم و تا به وضعیت کلی بیمار و خانواده وی در درمان‌ها توجه نداشته باشیم نمی‌توانیم به‌درستی تصمیم بگیریم.
