تنهایی، معضلی که درمان شدنی است

فاطمه زمانی، خبرگزاری دانا، گروه سبک زندگی؛ انسان موجودی اجتماعی است که ارتباط و تعامل با دیگران یکی از مهم ترین نیاز های او محسوب می شود و شکست در رفع نیاز های عاطفی ، روانی و اجتماعی او می تواند آشفتگی هایی نظیر ؛ تنهایی را برای او به بار آورد.

تنهایی ، حالتی ناخوشایند که از ضعف در روابط بین فردی نشأت می گیرد و همه ی انسان ها کم و بیش آن را در زندگی تجربه می کنند.

با وجود اینکه تنهایی ، منعکس کننده ی نقص در رروابط اجتماعی است ، نمی توان آن را معادل انزوا طلبی دانست. به بیان دیگر ، درحالی که برخی از افراد روابط اجتماعی محدودی دارند ، احساس تنهایی را تجربه نمی کنند و برخی دیگر از افراد با وجود برخورداری  از شبکه ی گسترده ای از روابط اجتماعی از احساس ناخوشایند تنهایی رنج می برند.

در نتیجه افرادی که از مشکلات دائم و مزمن در برقراری و حفظ روابط رضایت بخش رنج می برند ، احتمالا حس تنهایی را تجربه می کنند و با مشکلاتی چون؛ افسردگی ، عصبانیت و تشویش دست و پنجه نرم می کنند.

احساس تنهایی زمانی به وجود می‌آید که تماس و رابطه ی فرد با دیگران کاذب باشد. به نحوی که تجربه ی عاطفی مشترکی برای رابطه ی دوجانبه ی فرد متصور نباشد و فرد در فرآیند تماس با دیگران فاقد ارتباطی حقیقی و صمیمی باشد.

بنابراین تنهایی گذرگاهی است که هیجانات منفی بر فرد هجوم می آورد و افراد سعی در اجتناب از آن دارند.

افرادی که احساس تنهایی می کنند ، نسبت به توانایی های خود احساس تردید دارند و از عزت نفس پایینی برخوردار هستند. و حالات مختلفی چون؛ خجالت ، شرم ، اضطراب و کمرویی را از خود نشان می دهند.

بدون شک خانواده مهم ترین جایگاهی است که می تواند نقش اساسی را در ظهور و کنترل تنهایی ایفاء کند.

تحقیقات نشان داده است که؛ خانواده هایی که اعضای آن تعامل کمتری با هم دارند افراد خانواده احساس تنهایی بیشتری را تجربه می کنند.

در مقابل خانواده هایی که زمان زیادی را برای ارتباط و تبادل نظر درباره ی موضوعات مختلف صرف می کنند ، رضایت بیشتری از زندگی خواهند داشت.

هم چنین خصوصیات والدین و ویژگی های رفتاری آنان می تواند در تنهایی فرزندان مؤثر باشد.

 چه راهکارهای  برای مقابله با تنهایی وجود دارد ؟

کشف استعداد ها و پی بردن به توانایی های خود در زندگی ،  کشف نقاط قوت و  تقویت  آن ها در راستای بهبود کیفیت زندگی ، اصلاح سبک های ارتباطی با دیگران و ریشه یابی موانع ارتباط با دیگران ، قوی تر کردن ارتباط با معنویات ، مشغول ساختن خود به فعالیت های مختلف هنری ، آموزشی و ورزشی و...و تغییر و اصلاح در باور ها و نوع نگاه به زندگی از جمله راهکارهای موثری هستند که می تواند این احساس آزار دهنده را مهار کند.