به گزارش گروه سبک زندگی خبرگزاری دانا( دانا خبر)، روز دامپزشک بهانه ای شد که به پیام محبی نایب رییس انجمن دامپزشکان ایران، یکی از فعال ترین چهره های امروز این حوزه که این روزها شخصیت فعال رسانه ای هم به حساب بیاید سری بزنیم وی ریاست بیمارستان دامپزشکی تهران را هم بر عهده دارد .
پیام محبی به همراه داوود آل داوود رییس انجمن حمایت از حیوانات و عضو انجمن دامپزشکان در خصوص وضعیت دامپزشکی در ایران داشتند که در گزارش پیش رو می خوانید.
پیام محبی می گوید: درمان در دامپزشکی در حال تغییرات گسترده ای است و شاید در گذشته دامپزشکی با زندگی ها عجین بود ولی با تغییر در سبک زندگی ها و فاصله ای که انسان با طبیعت گرفته است وجود حیوان و ورود آن در زندگی مردم شکل جدیدی به خود گرفته است که این امر در کشور ما نیز قابل مشاهده است.
به سلامت تغذیه در کشور اهمیت داده نمی شود
به گفته وی نقشی که دامپزشکان در بهداشت خانواده ها ایفا می کنند، نظارت بر سلامت تغذیه است که مهمترین نیاز انسان در بحث سلامت محسوب می شود اما در کشور ما کمتر دیده شده است.
پیام محبی ادامه می دهد: بیشترین معضلاتی که ما امروزه در سلامت با آن مواجه ایم از تغذیه نادرست ناشی می شود و تمام این مسائل به دامپزشکی باز می گردد در حالیکه در سال های اخیر بسیاری از بودجه های تغذیه و سلامت کشور را سازمان بهداشت دریافت کرده است، مثلا بودجه کنترل بیماری های مشترک که اصلا این کار وزارت بهداشت نیست و کار سیستم دامپزشکی است.
وی اظهار می کند: قشر دامپزشکان نقش بهداشتی بزرگی را در زندگی مردم ایفا می کنند ولی در کشورما به آنها کمتر بها داده می شود در صورتیکه در کشورهای پیشرفته این توجه قابل مشاهده است.
این کارشناس دامپزشکی معتقد است: شکل گیری «اداره کل مبارزه با بیماری های مشترک» در وزارت بهداشت بی معناست چراکه این وزارتخانه توانایی درمان و تشخیص بیماری های مشترک میان انسان و حیوان را ندارد، برای مثال : بیماری سل تا وقتی در بدن گاو است اسم آن می شود بیماری مشترک، اگربه انسان منتقل شود دیگر بیماری مشترک محسوب نمی شود و باید تا زمانیکه خطر انتقال از ناقل مشترک حیوانی است برای جلوگیری از آن تلاش کنیم که این تشخیص در تخصص پزشک نیست.
داوود آل داوود می گوید: چون در کشور هیچ اهمیتی برای دامپزشکی قائل نیستند، مسوولین این سازمان هم هیچ وقت عکس العمل خوبی نشان نمی دهند، جایگاه دامپزشکی در مجموعه دولتی ضعیف است.
وی می گوید: تنها دامپزشکی که تخصص مواد غذایی دارد می تواند تشخیص دهد که گوشتی که به ماده غذایی تبدیل می شود، سالم است یا خیر نه کارشناسان وزارت بهداشت، در حالیکه وزارت بهداشت امکانات این حوزه را تحت اختیار می گیرد تا تعداد زیادی پزشک از بیکاری شان جلوگیری شود.
آل داوود به نظارت بر کارخانه های مواد غذایی اشاره می کند که در سالهای گذشته توسط مسوولان دامپزشکی کنترل می شد ولی در حال حاضر پزشک و کارشناسان تغذیه بر آن نظارت می کنند که قادر به تشخیص نقایص و آلودگی ها نیستند.
وی معضل اصلی این حوزه را درحال حاضر، عدم نظارت کارشناسان این حوزه بر سلامت تغذیه می داند، همچنین کمبود نیروی متخصص هم از دیگر معضلات این حوزه می داند.
این عضو هیات علمی دانشگاه می گوید: فراروده های خام دامی باید تحت نظر سازمان دامپزشکی باشد، یعنی تا زمانیکه شما به قصابی مراجعه می کنید و گوشت می خرید باید تحت نظارت دامپزشکی باشد، که این اتفاق به دلیل گستردگی خدمات ارایه شده و کمبود نیرو به درستی انجام نمی شود. در حالیکه نیروهای وزارت بهداشت در این زمینه بسیار است.
وی ایجاد تداخل در وظایف وکمرنگی نقش دامپزشکی از معضلات این حوزه می داند که به طور مستقیم بر زندگی مردم تاثیر گذار است
نگه داری حیوان امید به زندگی را افزایش می دهد
نائب رییس انجمن دامپزشکی ایران به فعالیت بیمارستان دامپزشکی تهران نیز می پردازد و می گوید: از لحاظ علمی ثابت شده است که داشتن یک حیوان خانگی (پت) می تواند امید به زندگی را افزایش و آمار اعتیاد، طلاق و خود کشی را کاهش دهد و بنابراین این نیاز اگر پاسخ داده نشود نوع نیاز تغییر می کند و به همین دلیل است که برخی به حیوانات نامتعارف روی آورده ا ند. مثل مار و ایگوانا و گاهی هم نگهداری بچه شیر و روباه گزارش می شود که این امر در اثر تغییر سطح نیاز به وجود آمده است.
پیام محبی معتقد است: این حیوانات می توانند معضلاتی را ایجاد کنند چون دانش ما در خصوص حیوانات خانگی بیشتر مربوط به حیوانات متعارف است.
وی تصریح می کند: در حال حاضر نیاز به نگه داری از حیوانات خانگی در جامعه ایجاد شده است و ادامه می دهد: به این موضوع در جامعه ما به صورت منطقی فکر نشده و دولتمردان باید به این بیاندیشند که امروز داشتن حیوان خانگی برای قشری از جامعه یک نیاز است.
بیماری حیوانات خانگی آنقدرها هم خطرناک نیست
نائب رییس انجمن دامپزشکی ایران بیماری های حیوانات خانگی را آنقدرها هم ترسناک نمی داند و اظهار می کند: آنقدر که ما از بیماری های مشترک بین انسان و حیوان می ترسیم باید بسیار بیشتر از بیماری های انسان و انسان بترسیم.
