به گزارش گروه دانش خبرگزاری دانا (دانا خبر) عبدالله اشتری در گفت و گو با ایرنا افزود: کوهستان یکی از مهمترین منابع تامین کننده آب شیرین در کشور است که متاسفانه آن طور که باید به آن توجه نمی شود.
وی اظهار داشت: ایران در منطقه خشک و کمربند خشک و نیمه خشک قرار دارد از این رو کوهستان بهترین منبع تامین کننده آب شیرین کشور است، اگر کوه ها نبودند آبی که اکنون در دسترس داریم وجود نداشت.
اشتری گفت: کوه ها به صورت دیوارهایی بلند مانع جریان هوا به اطراف می شوند از این رو موجب بارش باران و برف می شوند که باران در سفره های زیر زمینی و برف ها به صورت یخچال های برفی، آب مورد نیاز طول سال را تامین می کند.
وی خاطرنشان کرد : سرچشمه تمام رودخانه ها از کوه هاست و آبی که از کوهها سرچشمه می گیرد بهترین و با کیفیت ترین آب دنیاست زیرا آبی که از کوه ها به سمت پایین دست سرازیر می شود از روی سنگ ها عبور می کند و خودپالایی می شود، رودخانه های ایران به علت شیب و سنگلاخی بودن، ناهموار و خروشان هستند از این رو آب آن خودپالایی می شود.
اشتری گفت: رودخانه های اروپا دارای جریانی آرام هستند ازاین رو توان خودپالایی آب جاری در بستر رودخانه وجود ندارد.
مدیر عامل انجمن حفظ محیط کوهستانی اظهار داشت: همچنین کوه های ایران از نظر تنوع گیاهی و جانوری بسیار غنی هستند. مهمترین تهدید کوه های کشور چرای بی رویه دام ، ساخت و سازهای زیاد ، جاده کشی ها و توسعه بی ضابطه است ، به عنوان مثال برای کشیدن یک خط لوله درختان زیادی را قطع می کنند و یا به علت خاکبرداری حجم زیادی از خاک یک منطقه ریزش می کند که این خسارت زیست محیطی دیگر قابل جبران نیست.
وی تاکید کرد: کوه ها در تمام دنیا به عنوان زیست بوم های آسیب پذیر و شکننده دسته بندی شده اند ازاین رو دست اندازی به آن تبعات گسترده و در بسیاری موارد جبران ناپذیری دارد پس توجه به این زیست بوم حساس و شکننده از اهمیت زیادی برخوردار است.
کوه های ایران در چهار رشته اصلی 54 درصد از مساحت کشور را پوشانده اند. چهار رشته اصلی کوه های ایران عبارتند از کوه های شمالی، کوه های زاگرس، کوه های مرکزی و کوه های شرقی.
کوه های شمالی از کوه های آرارات در ترکیه شروع شده، به ترتیب با کوه های علمدار، سهند، سبلان، کوه های طالش، کوه های قافلانکوه در آذربایجان، رشته کوه های البرز در شمال استان تهران و قسمت جنوبی استان های گیلان و مازندران، کوه های آلاداغ، بینالود، هزار مسجد و قره داغ در خراسان ادامه می یابد و در افعانستان به کوه های هندوکش می پیوندد.
بلندترین نقطه این کوه ها قله دماوند با 5671 متر ارتفاع است که بلندترین نقطه ایران نیز محسوب می شود.
رشته کوه های غربی نیز از آرارات شروع شده و از شمال غربی به سوی جنوب شرقی امتداد می یابد و کوه های ساری داش، چهل چشمه، پنجه علی، پرو، الوند، کوه های بختیاری، پیشکوه و پشتکوه، اشتران کوه و زرد کوه را در بر می گیرد که تقریبا تمام این سلسله کوه ها را در مجموع رشته کوه زاگرس می نامند. بلندترین نقطه این رشته کوه ، قله دینار (دنا) است که 4409 متر ارتفاع دارد.
رشته کوه های جنوبی از خوزستان تا سیستان و بلوچستان امتداد می یابد و به کوه های سلیمان در پاکستان می پیوندد و شامل کوه های سپیدار، میمند، کوه های بشاگرد و کوه بم پشت هستند.
