پارکینسون را جدی بگیرید

به گزارش گروه سلامت خبرگزاری دانا (داناخبر) و به نقل از جام جم، بیــماری پارکـــینسون یکی از بیماری‌های تخریبی و پیشرونده سیستم عصبی مرکزی است که به علت تخریب سلول‌های عصبی مغز ایجاد می‌شود.

علایم حرکتی اولیه این بیماری شامل لرزش دست، پا یا چانه در حالت استراحت، کندی در حرکات ظریف دست و اختلال در نوشتن، کندی راه رفتن یا کشیدن پا بر زمین، کاهش تعداد پلک زدن، کاهش حرکات و تغییر فرم صورت می‌شود.

البته گاهی اوقات، اولین نشانه پارکینسون درد است که به علت کاهش حرکت ایجاد می‌شود؛ مثلا فرد احساس درد و خشکی در اندام فوقانی یا تحتانی می‌کند که گاهی حتی به اشتباه با تشخیص دیسک گردن و کمر جراحی می‌شود. نکته مهم دیگر نیز این است که علائم بیماری پارکینسون تقریبا همیشه به صورت یکطرفه شروع شده و بتدریج طرف مقابل نیز درگیر می‌شود.

 بیماری پارکینسون علاوه بر سیستم حرکتی، سایر سیستم‌ها را نیز درگیر می‌کند که گاهی علایم آن قبل از علایم حرکتی ظاهر می‌شود.

برخی از این نشانه‌ها عبارت است از اختلال خواب که به صورت داد زدن و صحبت کردن در خواب یا دست و پا زدن شدید در خواب بروز پیدا می‌کند. همچنین یبوست و اختلال بویایی نیز گاهی سال‌ها قبل از علایم حرکتی در مبتلایان ظاهر می‌شود.

بیماری پارکینسون بیشتر در دوران پیری دیده می‌شود، ولی در موارد کمی علایم بیماری در سنین زیر 40 سال و حتی زیر 20 سال نیز ظاهر می شود که در چنین مواردی احتمال وجود منشا ژنتیک بیماری وجود دارد.

 ژنتیک اگرچه در این بیماری نقش دارد و برخی ژن‌ها مسوول این بیماری شناخته می‌شود، ولی این به معنی ژنتیک بودن صرف این بیماری نیست.

در واقع به ارث رسیدن ژن‌های خاص، ریسک ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهد و ژنتیک بیشتر در بروز پارکینسون در سنین جوانی دخیل است.

شاید به نظر برسد پارکینسون نیز از آنجا که در زیرگروه بیماری‌های مغز و اعصاب قرار می‌گیرد، تحت تاثیر عوامل استرس‌زا نیز ایجاد می‌شود. در حالی که محققان این نظر را درست نمی‌دانند و درباره عوامل محیطی ایجادکننده پارکینسون فقط به تعداد معدودی از عوامل اشاره می‌کنند.

بیماران مبتلا به پارکینسون باید داروهای تجویز شده از سوی پزشک متخصص مغز و اعصاب را به طور منظم و طبق دستور مصرف کنند.

 همچنین مصرف هر داروی دیگری باید به تایید پزشک متخصص مغز و اعصاب برسد. از سوی دیگر، با توجه به این که اغلب بیماران سن بالایی دارند، باید رژیم غذایی سالم نظیر مصرف کم‌چربی، نمک و قند، مصرف کافی سبزیجات و میوه‌جات را رعایت کنند و فعالیت بدنی منظم و سبک نظیر پیاده‌روی داشته باشند.

همچنین بیماران باید حداقل یک ساعت قبل یا دو ساعت بعد از مصرف مواد پروتئینی، داروی خود را مصرف کنند تا میزان جذب و اثر آن کاهش نیابد.

متاسفانه مانند دیگر بیماری‌های تخریبی و پیشرونده سیستم عصبی، برای پارکینسون نیز هنوز درمانی که باعث توقف بیماری یا کندشدن سیر آن شود وجود ندارد، ولی خوشبختانه امروزه درمان‌های دارویی و جراحی موثری برای بهبود علایم بیماری و بالا بردن کیفیت زندگی و طول عمر بیماران ارایه می‌شود.