70درصد شهرهای ایران در معرض زلزله قرار دارند

دکتر مقیمی، رییس انجمن مخاطره شناسی ایران، درحاشیه نشت خبری سالروز زلزله مخرب بم به خبرنگار گروه دانش خبرگزاری دانا(داناخبر) گفت: در قرن بیستم ، 20 شهر با جمعیت بیش از یک میلیون نفر و در قرن 21، 400 شهر با جمعیت بالای یک میلیون نفر در دنیا وجود دارد و تلفات انسانی به علت زلزله بین سال 1990 تا 2005 میلادی ، 457 هزار و  698نفر بوده است.
 
مقیمی گفت: در ایران ، 70 درصد شهرها در معرض خطر زمین لرزه ی مخرب قرار دارند و همچنین از سال1990 تا 2004 میلادی ، 12 زمین لرزه در ایران بوقوع پیوسته است که 43 درصد کل تلفات انسانی را در جهان به علت زمین لرزه در بر می گیرد.

به گفته وی ، گستردگی آب های زیرزمینی ، نوع خاک و جمعیت در شهری مثل تهران موجب آسیب پذیری بیشتر شده است.
 
پیش بینی مکان و زمان
دکتر مقیمی افزود:در حال حاضر برنامه های پیش بینی کوتاه مدت زلزله (برای برآورد قطعی زمان، مکان و بزرگای زلزله) علی رغم اینکه به طور سنتی در کشوری مانند چین (اولین کشور سازنده دستگاه لرزه نگاری در2هزار سال پیش) با انگیزه های ویژه ملی که در چینی ها برای یافتن راه حل برای هر موضوع و مشکلی وجود دارد، دنبال می شود، مساله پیش بینی کوتاه مدت در بسیاری از کشورهای پیشرفته نظیر ژاپن و ایالات متحده به چالش جدی کشیده شده است. در سال 1998، (به گزارش مجله سانیس) هدف پیش بینی کوتاه مدت (که در یک برنامه 35 ساله دنبال می شد) در نهادهای سیاستگذاری علمی ژاپن مورد سؤال جدی واقع گردید. چنین برنامه هایی همچنان در غالب پروژه های کوتاه مدت (5 ساله) و تصمیم گیری براساس نتایج حاصله برای تمدید برنامه دنبال می شود.
 
ایجاد سامانه های تلفیق
مقیمی ازایجاد سامانه های تلفیق، پردازش و تجزیه و تحلیل اطلاعات ژئوفیزیکی  به منظور پیش بینی کوتاه مدت اشاره کرد و گفت:    کلیه شواهدی که در زمین توسط انسان و ابزارهای لرزه نگاری و سایر دستگاه های اندازه گیری ژئوفیزیکی قابل برداشت و پیگیری بوده اند، در ایران به صورت پراکنده توسط موسسات و سازمان های مختلف برداشت می شوند. متاسفانه این برداشت داده ها به صورت شبکه ای و سامان یافته نیست. مرکز پیش بینی زلزله در پژوهشگاه می تواند محل مناسبی برای ساماندهی اطلاعات پراکنده مختلف در یک سامانه جامع داده های ژئوفیزیکی با قابلیت روزآمد شدن مداوم و همچنین تدوین و تهیه نرم افزار جامع برای پردازش و تجزیه و تحلیل این داده ها باشد. این موضوع البته به امکانات (نیروی انسانی) و تجهیزات (به ویژه قابلیت بالا در فناوری اطلاعات) و همچنین ارتباط گسترده و تنگاتنگ با موسسات مختلف پژوهشی مرتبط با موضوع در جهت ساماندهی برداشت داده ها دارد. قطعاً انجام چنین فعالیتی خدمت ویژه ای در سطح ملی خواهد بود.