علایم بزرگسالان بیش فعال / نقص توجه در کودکی

اختلال بیش فعالی یا کمبود توجه تنها منحصر به کودکان نیست، حدود 30 تا 70 درصد از کودکان مبتلا به این عارضه در بزرگسالی نیز علایم آن را دارند. در برخی موارد، اگر در کودکی این اختلال تشخیص داده نشود و تحت درمان قرار نگیرد، ممکن است که علایم واضح تری را در بزرگسالی نشان دهد و مشکلاتی را در شغل و روابط اجتماعی فرد، ایجاد کند. اما گروهی هستند که در بزرگسالی نیز متوجه این اختلال نمی شوند.

الگوهای رفتاری بیش فعالی در بزرگسالان کمی متفاوت از کودکان است. بزرگسالان مبتلا به «ADHD» ممکن است که برای کار و یا وقایع مهم دیر برسند و نمی توانند این مشکل را برطرف کنند.

رانندگی پر خطر

از دیگر نشانه های بیش فعالی در بزرگسالان، تمرکز بر روی کاری است که در حال حاضر، مشغول به انجام آن هستند. مطالعات نشان داده که این افراد علاوه بر اینکه در هنگام رانندگی تمام تمرکز خود را بر روی این کار متمرکز نمی کنند، بلکه تمایل زیادی به رانندگی با سرعت دارند و بیشتر تصادف می کنند.

گیجی و حواس پرتی

این افراد در شروع و به اتمام رساندن و اولویت بندی وظایف خود با مشکل مواجه هستند. آنها به راحتی آشفته، بی قرار و پریشان می شوند. برخی از این افراد مشکلاتی را در تمرکز کردن هنگام خواندن دارند. این ناتوانی در تمرکز می تواند بر روابط و مشاغل آنها نیز تاثیر گذار باشد.

خشم مهار نشده

افراد مبتلا به بیش فعالی ممکن است که در کنترل خشم خود، مشکل داشته باشند و این عامل باعث می شود تا:
- رفتارهای بدون تفکر و آنی داشته باشند
- افکار و رفتار توهین آمیزی را از خود بروز دهند

بی توجهی

برخی از افراد مبتلا به «ADHD» و یا بیش فعالی بر روی چیز هایی که از انجام آنها لذت می برند، تمرکز زیادی می کنند و این موضوع در حالی است که به چیزهایی که دوست ندارند، اصلا توجهی نمی کنند. اکثر افراد مبتلا به بیش فعالی از انجام فعالیت های خسته کننده اجتناب می کنند.

اشتباه گرفتن بیش فعالی با دیگر موارد

برخی بر این باورند، افرادی که چندین کار را به طور همزمان انجام می دهند به عنوان مثال افرادی که به ایمیل ها، تلفن ها و یا پیام های کوتاه تلفن همراه خود به طور همزمان پاسخ می دهند، دچار بیش فعالی هستند اما این طور نیست. در حقیقت اگر فردی به بیش فعالی مبتلا باشد و چندین وظیفه را داشته باشد که باید آنها را انجام دهد، دچار گیجی و حواس پرتی می شود.

چه عواملی باعث ابتلا به بیش فعالی می شود؟

در افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی، انتقال دهنده های عصبی در مناطقی که توجه و تمرکز فرد را کنترل می کنند، دارای فعالیت کمتری هستند. محققان دقیقا نمی دانند که چه چیزی باعث این عدم تعادل شیمیایی می شود اما محققان حدس می زنند که ژن ها در بروز این اختلال موثر هستند. و یا مادرانی که در دوران بارداری خود از سیگار استفاده می کردند، احتمال اینکه فرزند آنها به بیش فعالی دچار شود، بسیار است.

فاکتورهایی که خطر ابتلا به بیش فعالی را افزایش می دهند

طی تحقیقات اخیر، محققان متوجه شده اند که زنانی که در معرض مواد سمی محیط زیست از قبیل پلی کلرینیت بیفنل قرار می گیرند، به احتمال زیاد کودکانی را با اختلال بیش فعالی به دنیا می آورند. کودکانی که در دوران کودکی خود در معرض مواد سمی قرار گرفته باشند، دچار مشکلات رشد و رفتار می شوند. جالب است بدانید که قرار گرفتن در معرض سرب که در رنگ ها و لوله های ساختمانی به کار می رود، موجب رفتار های خشونت آمیز و کاهش توجه می شود.

تشخیص بیش فعالی در بزرگسالی

اگر گاهی بی قرار می شوید و مشکل تمرکز ذهنی دارید، تصور اینکه حتما به اختلال بیش فعالی مبتلا هستید، کاملا اشتباه است. عدم تمرکز یکی از نشانه های اولیه افسردگی است و بی قراری و یا اضطراب می تواند نشان دهنده پرکاری غده تیروئید و یا اختلال اضطراب باشد. در واقع تنها پزشک است که می تواند با بررسی وضعیت شما بگوید که شما به بیش فعالی دچار شده اید یا خیر.

مشکلات شغلی

اکثر افراد مبتلا به این اختلال نمی توانند بر روی یک کار پایدار بمانند. اغلب آنها در انجام وظایف خود، اولویت بندی کارهای خود دچار مشکل هستند. داشتن تاخیر در زمان شروع کار و یا وجود اشتباهات و بی دقتی های بزرگ در حین کار از دیگر مشکلات آنها است.

روابط زناشویی غیر مستحکم

در اکثر موارد مشاهده شده که اختلال بیش فعالی، ازدواج و دیگر روابط اجتماعی را تهدید می کند. این وضعیت فرد را در به یادآوردن تعهدات اجتماعی، تاریخ تولد، سالگرد ازدواج و حتی پرداخت صورتحساب های ماهیانه، دچار مشکل می کند. این دسته از افراد دچار اختلالات شخصیتی و اختلال ضد اجتماعی می شوند که ممکن است زندگی مشترک او را به خطر بیاندازد و تا پای طلاق پیش برود.

نکات رژیمی برای بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی

برخی از کارشناسان معتقدند که غذاهایی با پروتئین بالا از جمله آجیل، گوشت، حبوبات و تخم مرغ، می توانند علایم اختلال بیش فعالی را کاهش دهند. علاوه بر این مورد، جایگزینی کربوهیدرات های ساده با کربوهیدرات های پیچیده مانند ماکارونی سبوس دار، برنج یا قهوه می تواند به تثبیت سطح انرژی و جلوگیری از نوسانات خلقی، کمک کند.