سید محمود حسینی، مخترع این دستگاه در گفت و گو با خبرنگار گروه دانش خبرگزاری دانا (دانا خبر) گفت:در حال حاضر برای تولید تعداد زیادی ملکه باکره (در شرایط کنترل شده) باید شرایط مناسبی در کندوهای سازنده سلول ملکه به وجود آید.
وی افزود: روش معمول پرورش ملکه زنبور عسل به تعداد زیاد، از طریق انتقال لاروهای جوان از سلول های کارگر به سلول های مصنوعی از پیش ساخته شده صورت می گیرد. این عمل را که در اصطلاح پیوند کردن می گویند بارزترین روش موجود در بین زنبورداران است.
وی اظهار داشت: روش های متداول امروزی دارای معایبی است، به همین دلیل برای تکمیل روش های قبل و جلوگیری از جابه جایی لارو، این روش ابداع شد.
این دانش آموز مخترع گفت: در این روش، قابی پیوندی همراه سلول هایش آماده و روی کندو بین دو طبق پنجره قرار می دهیم و مانع عبور ملکه می شویم و ملکه را به بالای کندو منتقل می کنیم. ملکه به ناچار در آنجا تخم ریزی خواهد کرد.
وی تصریح کرد: بعد از تخم گذاری، ملکه را پایین برده و یک قاب لارو در کنار قاب پیوند قرار می دهیم.
حسینی یاد آور شد: اگر در کندو قاب لارو نباشد به جای آن از کندوهای دیگر یک قاب لارو بدون زنبور در داخل جمعیت قرار می دهیم. بعد از مدتی که زنبورها به آن قاب آمدند قاب را بالا برده و کنار قاب پیوند قرار می دهیم تا زنبورهای پرستار تخم ها را دیده و از تخم ها مواظبت کنند.
