صرف نظر از استرس به عنوان عامل اصلی ریزش مو، علل مختلفی باعث ایجاد این پدیده می شوند.
گروه سلامت خبرگزاری دانا (داناخبر) - دکتر رضا کریمی *: اصولا مهم‌ترین عامل ریزش و کم شدن موها فشارهای عصبی و روحی است.
در کنار این عامل، مشکلات تغذیه‌ای، استفاده از شوینده‌های نامناسب و رنگ‌های غیراستاندارد نیز موجب ریزش مو می‌شوند.
علاوه براین عوامل که در مجموع مهم‌ترین عوامل هستند، بیماری‌هایی نیز در این زمینه دخیل هستند: جراحی، هرگونه بیماری شدید، مصرف طولانی بسیاری از داروها و کم‌خونی فقر آهن مثال‌هایی از بیماری‌هایی است که باعث ریزش مو می‌شوند.
هورمون‌ها نیز در رویش و ریزش مو اهمیت دارند؛ زیادی هورمون‌های مردانه یا زیادی حساسیت موها به این هورمون‌ها و بیماری‌های تیروئید مهم‌ترین بیماری‌های هورمونی عامل ریزش مو محسوب می‌شوند.
اهمیتی که خانم‌ها برای موهایشان قائلند غیرقابل انکار است. آنها در صورت ریزش مویشان دچار تشویش و اضطراب زاید الوصفی می‌شوند که به مراجعات زیاد به پزشکان مختلف منجر می‌شود.
بر خلاف آقایان که ریزش مو از کناره‌ها یعنی از دو طرف پیشانی شروع می‌شود، در خانم‌ها ریزش مو از وسط سر یا به اصطلاح فرق سر شروع می‌شود، به تدریج به اطراف گسترش می‌یابد و معمولا موهای کناره باقی می‌مانند.
ریزش مو با سن ارتباطی مستقیم دارد. در حالی که فقط حدود 10 درصد از خانم‌های جوان دچار ریزش موی قابل ملاحظه هستند، اما این میزان در هشتاد سالگی از 50 درصد فراتر می‌رود.
البته باوجود آمار بالای ریزش مو، شیوع طاسی شدید در خانم‌ها بسیار کم است و تنها یک درصد آنان را دچار می‌سازد. این آمار متاسفانه در آقایان خیلی متفاوت است.
به دلیل حساسیت زیادی که خانم‌ها در مورد موهایشان دارند معمولا قبل از این که کاهش قابل ملاحظه‌ای در موها ایجاد شود، به پزشک مراجعه می‌کنند.
این در حالی است که مهم‌ترین کار افتراق ریزش موهای موقتی از ریزش موی دایمی است که معمولا سیری پیشرونده و دایمی دارد. نمونه‌برداری از پوست سر قدم اساسی برای رسیدن به تشخیص درست است.
بررسی ترکیب جمعیتی موها همه آن چیزی است که در نمونه‌برداری از پوست سر به آن می‌رسیم.
در واقع می‌خواهیم تعداد موهای ضخیم و اصلی سر را به نسبت موهای نازک بسنجیم، زیرا در بیماری ریزش موی دایمی زنانه بتدریج موهای نازک جای موهای ضخیم را می‌گیرند.
در حالی که در بیماری‌های دیگر موها فقط کم شده و ترکیب جمعیتی نرمال است. بیماری ریزش موی زنانه را که بیماری پیشرونده و دایمی است، می‌توان مهار کرد.
اولین قدم برای این کار دانستن این موضوع است که آیا زیادی هورمون‌های مردانه (اندروژن‌ها) در بیماری دخیل است یا خیر.
علایمی همچون به هم خوردن عادت ماهانه، زیاد شدن موهای صورت و بدن و بروز جوش‌های صورت دلیل زیادی این هورمون‌هاست. البته در هر حال باید آزمایش‌های هورمونی کاملی در این شرایط انجام داد.
از مهم‌ترین بیماری‌هایی که باعث زیادی آندروژن‌ها و به هم زدن نظم هورمونی در زنان می‌شوند، سندرم تخمدان پلی‌کیستیک است که ارتباط تنگاتنگی با چاقی و بی‌تحرکی دارد.
در این بیماری علاوه بر علایم زیادی هورمون مردانه ابتلا به دیابت و نازایی نیز شایع است.
البته در موارد نادری تومورهای تخمدان یا غده فوق‌کلیه با تولید آندروژن‌ها همین علایم البته با شدت بیشتر را ایجاد می‌کنند که باید آنها را به موقع تشخیص داده و درمان کرد.
*فوق تخصص بیماری‌های غدد
در کنار این عامل، مشکلات تغذیه‌ای، استفاده از شوینده‌های نامناسب و رنگ‌های غیراستاندارد نیز موجب ریزش مو می‌شوند.
علاوه براین عوامل که در مجموع مهم‌ترین عوامل هستند، بیماری‌هایی نیز در این زمینه دخیل هستند: جراحی، هرگونه بیماری شدید، مصرف طولانی بسیاری از داروها و کم‌خونی فقر آهن مثال‌هایی از بیماری‌هایی است که باعث ریزش مو می‌شوند.
هورمون‌ها نیز در رویش و ریزش مو اهمیت دارند؛ زیادی هورمون‌های مردانه یا زیادی حساسیت موها به این هورمون‌ها و بیماری‌های تیروئید مهم‌ترین بیماری‌های هورمونی عامل ریزش مو محسوب می‌شوند.
اهمیتی که خانم‌ها برای موهایشان قائلند غیرقابل انکار است. آنها در صورت ریزش مویشان دچار تشویش و اضطراب زاید الوصفی می‌شوند که به مراجعات زیاد به پزشکان مختلف منجر می‌شود.
بر خلاف آقایان که ریزش مو از کناره‌ها یعنی از دو طرف پیشانی شروع می‌شود، در خانم‌ها ریزش مو از وسط سر یا به اصطلاح فرق سر شروع می‌شود، به تدریج به اطراف گسترش می‌یابد و معمولا موهای کناره باقی می‌مانند.
ریزش مو با سن ارتباطی مستقیم دارد. در حالی که فقط حدود 10 درصد از خانم‌های جوان دچار ریزش موی قابل ملاحظه هستند، اما این میزان در هشتاد سالگی از 50 درصد فراتر می‌رود.
البته باوجود آمار بالای ریزش مو، شیوع طاسی شدید در خانم‌ها بسیار کم است و تنها یک درصد آنان را دچار می‌سازد. این آمار متاسفانه در آقایان خیلی متفاوت است.
به دلیل حساسیت زیادی که خانم‌ها در مورد موهایشان دارند معمولا قبل از این که کاهش قابل ملاحظه‌ای در موها ایجاد شود، به پزشک مراجعه می‌کنند.
این در حالی است که مهم‌ترین کار افتراق ریزش موهای موقتی از ریزش موی دایمی است که معمولا سیری پیشرونده و دایمی دارد. نمونه‌برداری از پوست سر قدم اساسی برای رسیدن به تشخیص درست است.
بررسی ترکیب جمعیتی موها همه آن چیزی است که در نمونه‌برداری از پوست سر به آن می‌رسیم.
در واقع می‌خواهیم تعداد موهای ضخیم و اصلی سر را به نسبت موهای نازک بسنجیم، زیرا در بیماری ریزش موی دایمی زنانه بتدریج موهای نازک جای موهای ضخیم را می‌گیرند.
در حالی که در بیماری‌های دیگر موها فقط کم شده و ترکیب جمعیتی نرمال است. بیماری ریزش موی زنانه را که بیماری پیشرونده و دایمی است، می‌توان مهار کرد.
اولین قدم برای این کار دانستن این موضوع است که آیا زیادی هورمون‌های مردانه (اندروژن‌ها) در بیماری دخیل است یا خیر.
علایمی همچون به هم خوردن عادت ماهانه، زیاد شدن موهای صورت و بدن و بروز جوش‌های صورت دلیل زیادی این هورمون‌هاست. البته در هر حال باید آزمایش‌های هورمونی کاملی در این شرایط انجام داد.
از مهم‌ترین بیماری‌هایی که باعث زیادی آندروژن‌ها و به هم زدن نظم هورمونی در زنان می‌شوند، سندرم تخمدان پلی‌کیستیک است که ارتباط تنگاتنگی با چاقی و بی‌تحرکی دارد.
در این بیماری علاوه بر علایم زیادی هورمون مردانه ابتلا به دیابت و نازایی نیز شایع است.
البته در موارد نادری تومورهای تخمدان یا غده فوق‌کلیه با تولید آندروژن‌ها همین علایم البته با شدت بیشتر را ایجاد می‌کنند که باید آنها را به موقع تشخیص داده و درمان کرد.
*فوق تخصص بیماری‌های غدد
