وزیر سابق بهداشت:
به گزارش گروه سلامت خبرگزاری دانا، دکتر ایرج فاضل رییس انجمن علمی پیوند اعضای ایران با بیان اینکه مصرف دارو در کشور بسیار بالاست و بیش از حد مورد انتظار دارو تجویز و مصرف میکنیم، با ذکر مثالی گفت: زمان زلزله رودبار و منجیل از مردم برای تامین داروی موردنیاز زلزلهزدگان کمک گرفته شد. از مردم خواستند که داروهای موجود در منزل خود را در اختیار زلزلهزدگان قرار دهند. حجم این داروها به حدی زیاد بود که مجموعه ورزشی آزادی برای جمعآوری در نظر گرفته شده بود. این در حالی بود که درصد قابلتوجهی از این داروها، غیرقابل استفاده یا تاریخ گذشته بود و... این نشاندهنده آن است که ما چقدر بیرویه دارو تجویز میکردیم یا مصرف میکنیم.
وی ادامه داد: بهنظرم بدون اینکه فشاری به مردم وارد شود، باید بیمهها حمایت کنند تا داروی ارزان در اختیار بیماران قرار گیرد اما از سوی دیگر پزشکان نیز بر اساس دستورالعملهای تدوینشده و با در نظر گرفتن اصول تجویز منطقی دارو، باید اقدام به این کار کنند.
دکتر فاضل با اشاره به اینکه هر نفر قربانی مرگمغزی، میتواند شش تا هفت بیمار نیازمند عضو را از مرگ حتمی نجات دهد، تصریح کرد: باید اذعان کرد در خصوص افراد مرگ مغزی، هیچ بیمار گیرندهای، حتی ریالی به اهداکننده عضو پرداخت نمیکند و این عمل اقدامی انسانی و خداپسندانه و به صورت رایگان است که همه باید کوشش کنیم که این اقدام زیبا گسترش یابد. رسانهها، صدا و سیما، حتی گویندگان و واعظان نیز باید به گسترش این روند کمک کنند.
از نظر ارایه خدمات پزشکی بسیار خوب هستیم
رییس جامعه جراحان کشور از نظر ارایه خدمات پزشکی ایران را در رتبههای بسیار خوب دنیا دانست و گفت: برخلاف تصوری که عدهای معتقدند با کمبود برخی دستگاهها و تجهیزات در کشور مواجه هستیم، من میگویم که حتی بسیاری از دستگاهها را در کشور بیش از تعداد مورد نیاز و استانداردهای جهانی داریم. بهعنوان مثال در کانادا برای انجام یک مورد «امآرآی» باید چندین روز و حتی چند ماه در نوبت انتظار قرار گرفت، ولی خوشبختانه یا متاسفانه در ایران ظرف مدت چند ساعت این ابزار تصویربرداری در اختیار بیمار قرار میگیرد
زمانی که در آمریکا مشغول تحصیل و کار بودم در همان زمانها بود که دستگاه سیتیاسکن تولید و عرضه شده بود. در آن زمان روسای چهار بیمارستان بزرگ شهر محل تحصیل من، مدتها جلسه میگذاشتند که آیا دستگاه سیتیاسکن به این شهر بیاوریم یا نیاوریم؟ اگر آوردیم در کدام مرکز قرار دهیم و... . این در شرایطی بود که آمریکا کشور سازنده سیتیاسکن بود، ولی پزشکان و تصمیمگیران سلامت در آن زمان، با احتیاط و دیدگاه همهجانبه تصمیمگیری میکردند. ولی متاسفانه ما در کشور دچار افراط و تفریط شدهایم. باید گفت لزومی ندارد بسیاری از دستگاههای موجود، با این تعداد کنونی در گوشهوکنار شهر استفاده شود. این مساله جنبه تجاری پیدا میکند و در پی این مساله، کمر بودجه پزشکی خم میشود و پولها و بودجهها صرف چیزهایی میشود که ضروری نیست. من بیماران متعددی را مشاهده کردم که بدون نیاز و ضرورت به تصویربرداری پزشکی، اقدام به این کار کردهاند.