مجید رضائیان پیرامون پیش نویس قانون نظام رسانه ای مطرح کرد:
مجید رضائیان در رابطه با پیش نویس قانون نظام رسانه ای گفت: باید مشخص شود که آیا آزادی بیان را حق ذاتی شهروندان می دانیم یا گمان می کنیم داریم به آنها لطف می کنیم، من معتقدم این موضوع حق ذاتی شهروندان است.
به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانا(داناخبر)، یک پژوهشگر و استاد دانشگاه ضمن بیان این مطلب که سازمان نظام صنفی و پیش نویس قانون نظام رسانه ای باید از سه منظر بررسی شود، گفت: ضرورت نظام صنفی و اینکه یک خلا در جامعه رسانه ای و مطبوعاتی ما وجود دارد و این خلا باید پر شود بر کسی پوشیده نیست. همه دست اندرکاران و فعالان این عرصه هم بر وجود سازمان نظام صنفی تاکید دارند.مجید رضائیان ادامه داد: طبیعی است که وجود سازمان نظام صنفی مطبوعات و روزنامه نگاران مانند بسیاری از صنوف دیگر از جمله نظام مهندسی، پزشکان، خانه سینما برای سینماگران و حتی صنوف فرهنگی حساسی که در کشور وجود دارد، لازم و ضروری است. در هرحال برای روزنامه نگاران وجود یک سازمان نظام صنفی مورد قبول و تاکید است و من امیدوارم همه تلاش هایی هم که از سوی دولت اعتدال در این راستا صورت می گیرد برای کمک به روزنامه نگاران و خبرنگاران باشد تا به یک نظام صنفی منسجم برسند.
وی ادامه داد: در زاویه نگاه دوم باید به این موضوع پرداخته شود که سازمان نظام صنفی همانگونه که از اسم آن بر می آید به هیچ وجه دولتی نیست، بلکه سازمانی است که باید بر اساس مجمع عمومی و انتخابات با نگاه خاص و چارچوب ویژه تشکیل شود. البته در رابطه با فعالیت آن کمک دولت بلااشکال است اما آنچه که مسلم است این صنف نباید دولتی باشد. این در حالیست که آنچه که در این پیش نویس مشاهده می کنیم، این صنف یک نهاد دولتی است که اسم آن را گذاشته اند صنفی، از این رو باید بگویم وجود دو کلمه سازمان و صنف در نام این نهاد پارادوکس آشکاری است که هدف را حاصل نمی کند.
رضائیان تصریح کرد: روزنامه نگاران مدام از طریق دادگاه مطبوعات، قانون و قوه قضائیه مورد تهدید بوده و از نبود امنیت شغلی رنج می برند و برای رفع این مشکلات می خواهند سازمان نظام صنفی داشته باشند. بعد می بینیم که این صنف هم دولتی است، بنابراین بهتر است رسما اعلام کنند وجود رسانه را در کشور قبول داریم اما استقلال رسانه را قبول نداریم دیگر چه نیازی به بازی با کلمات است؟ اما در هر حال نفس وجود نظام صنفی مطبوعات که دولتی نباشد اما مانند بسیاری از صنوف دیگر، دولت بسترها را برای فعالیت آن فراهم کند، برکسی پوشیده نیست.
این استاد دانشگاه در ادامه صحبت هایش سومین موضوع مورد بحث در این پیش نویس را مطرح کرده و بیان کرد: در زاویه نگاه سوم اساسا قبل از اینکه درباره نظام صنفی بتوانیم اظهارنظر کنیم و بگوییم که چه چارچوبی باید داشته باشد، ابتدا باید تکلیف قانون مطبوعات قدیمی و لایحه جدیدی که به مجلس رفته را مورد بررسی قرار دهیم. نگاه دولت و نگاه کارشناسانه ای که در آن وجود دارد باید مشخص شود و در این رابطه قوه مجریه و قوه مقننه باید تکلیف خودشان را در برابر قانونی که می خواهد درباره رسانه ها سخن بگوید، مشخص کنند و بعد از آن برویم سراع نظام صنفی.
او تاکید کرد: در ابتدا باید مشخص شود که مسوولان چه چیزهایی را قبول دارند و چه چیزهایی را قبول ندارند. من به عنوان یک استاد دانشگاه و کارشناس روزنامه نگاری معتقدم کار رسانه یعنی تحقق آزادی بیان؛ بنابراین باید مشخص شود که آیا این آزادی را حق ذاتی شهروندان می دانیم یا گمان می کنیم داریم به آنها لطف می کنیم، من معتقدم این موضوع حق ذاتی شهروندان است. از این رو این سه زاویه نگاهی است که باید در رابطه با این پیش نویس مدنظر قرار داده شود و آن زمان است که می توانیم ادعا کنیم یان پیش نویس حق خبرنگاران و مطبوعات را حفظ کرده و نسبت به قوانین قبلی در این حوزه پیشرفت داشته است.
او ارزیابی عملکرد دولت تدبیر و امید را با توجه به کوتاه بودن فعالیت این دولت، در حال حاضر مناسب ندانست و صحبت در این مورد را به زمان دیگری موکول کرد.
