برای افرادی که در سن ۹۰ سالگی زندگی می کنند، شانس اینکه خواهر و برادرهایشان هم به سن ۹۰ سالگی برسند فقط در حدود ۷۰ درصد بیش از میانگین افرادی بود که همزمان با آنها به دنیا آمده بودند.
ژنتیک نقش بسیار بزرگی در طول عمر افراد دارد. به عنوان مثال در این مطالعه دریافتند برای افرادی که در سن ۹۰ سالگی زندگی می کردند، شانس اینکه خواهر یا برادرهایشان به ۹۵ سالگی برسد، نسبتاً کم است و ۳.۵ بار بیشتر از حد نرمال بود. برای افرادی که در سن ۱۰۰ سالگی زندگی می کردند، شانس رسیدن خواهر و برادرهایشان به سن ۱۰۰ سالگی، ۹ بار بالاتر از حد نرمال بود.
طبق یافته محققان، افرادی که در سن ۱۰۵ سالگی زندگی می کردند، شانس رسیدن خواهر و برادرهایشان به سن ۱۰۵ سالگی به شکل شگفت انگیزی ۳۵ بار بیشتر از حد نرمال بود.
طبق گفته تیم «سباستیانی»، رسیدن به سن ۱۰۵ سالگی حدود ۱۰۰۰ بار غیرمحتمل تر از رسیدن به سن ۹۵ سالگی است.
این یافته ها از این تئوری دفاع می کنند که ژن ها نقش بسیار قوی ایی در زندگی و افزایش طول عمر افراد دارند.
همچنین محققان معتقدند که تلفیق ژن های مرتبط با طول عمر که به افراد کمک می کند تا سن ۹۵ سالگی زندگی کنند، ممکن است متفاوت از ژن هایی باشد که به افراد کمک می کند تا سن ۱۰۵ سالگی زنده بمانند.
