به گزارش خبرگزاری دانا،همه ما حس ناخوشایند درد را تجربه کرده ایم. تجربه احساسی که ممکن است عمر آن از چند صدم ثانیه تا چندین هفته و ماه هم ادامه داشته باشد. این حس درد است که می تواند مانع از بروز آسیب های بعدی و البته جدی در ما انسان ها و به طور کلی، جانداران روی زمین شود چرا که به محض، تجربه این حس، بدن واکنش داده و سریعاً از وضعیتی که در آن قرار دارد خارج می شود.
چنین مزیتی محققان آلمانی را به این فکر واداشته است تا به دنبال راهی برای ساخت سیستمی باشند که بتواند حس درد را در ربات ها زنده کند و آن ها را در برابر حوادث و خطراتی که ممکن است منجر به بروز صدمات جدی و یا حتی از کار افتادن کامل آن ها شود، در امان نگه دارد.
یوهانس کوهن و پروفسور سمی هدادین از دانشگاه Leibniz هانوفر در کنفرانس بین المللی IEEE که در خصوص تکنولوژی های مرتبط با حوزه رباتیک و اتوماسیون برگزار شد، از مدل بافت رباتیک جدید رونمایی کردند که با الهام از ساختار پوست انسان طراحی شده بود.
آن ها این مدل را بر روی یک بازوی رباتیک استفاده کردند و به لطف این دستاورد، ربات قادر بود تا دردها را در سه سطح خفیف، متوسط و شدید دسته بندی کند که با توجه به هر کدام از این سطوح، ربات بهترین واکنش را نسبت به آن نشان می داد.
با کمک این سیستم یعنی تشخیص درد در سطوح مختلف، هر تماسی با ربات که ممکن است منجر به آسیب دیدن آن شود، با واکنشی به موقع همراه خواهد بود. از این پس، ربات ها پس از تجربه درد، کار خود را متوقف کرده و تا زمانی که اوضاع به شرایط قبل برنگردد، فعالیت خود را ادامه نخواهد داد.
این دستاورد می تواند منجر به تولید ربات هایی بسیار شبیه به انسان ها شود و پیش بینی می شود که می توان با استفاده از این سیستم در تجهیزات و ماشین های صنعتی، گام بزرگی در حفاظت از آن ها برداشت.
چنین مزیتی محققان آلمانی را به این فکر واداشته است تا به دنبال راهی برای ساخت سیستمی باشند که بتواند حس درد را در ربات ها زنده کند و آن ها را در برابر حوادث و خطراتی که ممکن است منجر به بروز صدمات جدی و یا حتی از کار افتادن کامل آن ها شود، در امان نگه دارد.
یوهانس کوهن و پروفسور سمی هدادین از دانشگاه Leibniz هانوفر در کنفرانس بین المللی IEEE که در خصوص تکنولوژی های مرتبط با حوزه رباتیک و اتوماسیون برگزار شد، از مدل بافت رباتیک جدید رونمایی کردند که با الهام از ساختار پوست انسان طراحی شده بود.
آن ها این مدل را بر روی یک بازوی رباتیک استفاده کردند و به لطف این دستاورد، ربات قادر بود تا دردها را در سه سطح خفیف، متوسط و شدید دسته بندی کند که با توجه به هر کدام از این سطوح، ربات بهترین واکنش را نسبت به آن نشان می داد.
با کمک این سیستم یعنی تشخیص درد در سطوح مختلف، هر تماسی با ربات که ممکن است منجر به آسیب دیدن آن شود، با واکنشی به موقع همراه خواهد بود. از این پس، ربات ها پس از تجربه درد، کار خود را متوقف کرده و تا زمانی که اوضاع به شرایط قبل برنگردد، فعالیت خود را ادامه نخواهد داد.
این دستاورد می تواند منجر به تولید ربات هایی بسیار شبیه به انسان ها شود و پیش بینی می شود که می توان با استفاده از این سیستم در تجهیزات و ماشین های صنعتی، گام بزرگی در حفاظت از آن ها برداشت.