محققان با استفاده از یک روش خاص، برای اولین بار موفق شدند ترکیب کمیاب cPM را از نوعی قارچ رشته ای استخراج کنند. این ماده موجب افزایش قابلیت مقاومت یک پاتوژن در برابر آنتی بیوتیک های استاندارد می شود.
به گزارش خبرگزاری دانا، قارچ ها به عنوان یک منبع
طبیعی تولید آنتی بیوتیک شناخته شده اند. اما آنتی بیوتیک ها در واقع نوعی
ترکیبات زیستی هستند که به عنوان بخشی از متابولیت (ماده لازم برای سوخت و
ساز)، تنها در زمان نیاز قارچ تولید می شوند.
در واقع قارچ ها می توانند بخش هایی از ژنوم خود را که به عملکرد و ترکیبات زیستی حاصل از آن نیاز ندارند، غیرفعال کنند. چنین ترکیباتی به عنوان ترکیبات مرموز شناخته می شوند.
محققان با استفاده از والپروئیک اسید توانستند ژن های غیرفعال قارچ Doratomyces microsporus را مجددا فعال کنند تا این قارچ تولید ترکیبات زیستی را از سر بگیرد. سپس توانستند شش مورد از فعال ترین ترکیبات زیستی موجود در تمام انواع متابولیت را استخراج کنند. یکی از این ترکیبات که به اختصار cPM نام دارد، برای اولین بار در قارچ ها شناسایی شد. تاکنون تنها منبع شناخته شده این ترکیب، نوعی باکتری موجود در یک اسفنج ساکن قطب جنوب بوده است.
عملکرد این ترکیب مرموز، افزایش فعالیت سایر ترکیبات ضدمیکروبی است. محققان معتقدند تاثیر افزایشی این ترکیب، همان چیزی است که به عنوان اثر ترکیبات ضد میکروبی بر پاتوژن ها شناخته می شود. محققان با بررسی اثر cPM به همراه آمپی سیلین بر دونوع باکتری مقاوم در برابر آمپی سیلین، متوجه کاهش چشمگیر مقاومت باکتری ها در برابر آین آنتی بیوتیک شدند.
این تحقیقات راهگشای تولید آنتی بیوتیک های موثرتر و شناسایی راهکارهایی مقرون به صرفه برای از بین بردن مقاومت میکروب ها و باکتری ها در برابر آنتی بیوتیک ها است.
یک مطالعه جدید نشان می دهد عفونت های مقاوم در برابر دارو در حال افزایش هستند و پیش بینی می شود که قربانیان آنها روز به روز افزایش یابد و تعداد مرگ و میر ناشی از آنها نیز در سال 2050 میلادی، بیشتر از سرطان باشد.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Frontiers in Microbiology منتشر شده است.
در واقع قارچ ها می توانند بخش هایی از ژنوم خود را که به عملکرد و ترکیبات زیستی حاصل از آن نیاز ندارند، غیرفعال کنند. چنین ترکیباتی به عنوان ترکیبات مرموز شناخته می شوند.
محققان با استفاده از والپروئیک اسید توانستند ژن های غیرفعال قارچ Doratomyces microsporus را مجددا فعال کنند تا این قارچ تولید ترکیبات زیستی را از سر بگیرد. سپس توانستند شش مورد از فعال ترین ترکیبات زیستی موجود در تمام انواع متابولیت را استخراج کنند. یکی از این ترکیبات که به اختصار cPM نام دارد، برای اولین بار در قارچ ها شناسایی شد. تاکنون تنها منبع شناخته شده این ترکیب، نوعی باکتری موجود در یک اسفنج ساکن قطب جنوب بوده است.
عملکرد این ترکیب مرموز، افزایش فعالیت سایر ترکیبات ضدمیکروبی است. محققان معتقدند تاثیر افزایشی این ترکیب، همان چیزی است که به عنوان اثر ترکیبات ضد میکروبی بر پاتوژن ها شناخته می شود. محققان با بررسی اثر cPM به همراه آمپی سیلین بر دونوع باکتری مقاوم در برابر آمپی سیلین، متوجه کاهش چشمگیر مقاومت باکتری ها در برابر آین آنتی بیوتیک شدند.
این تحقیقات راهگشای تولید آنتی بیوتیک های موثرتر و شناسایی راهکارهایی مقرون به صرفه برای از بین بردن مقاومت میکروب ها و باکتری ها در برابر آنتی بیوتیک ها است.
یک مطالعه جدید نشان می دهد عفونت های مقاوم در برابر دارو در حال افزایش هستند و پیش بینی می شود که قربانیان آنها روز به روز افزایش یابد و تعداد مرگ و میر ناشی از آنها نیز در سال 2050 میلادی، بیشتر از سرطان باشد.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Frontiers in Microbiology منتشر شده است.
