به گزارش خبرگزاری دانا،ژمان بابایی جامعهشناس در گفتگو با خبرنگار گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، با اشاره به دلایل روی آوردن برخی کودکان به دروغگویی، اظهار داشت: یکی از دلایلی که کودکان به دروغگویی روی میآورند به دلیل ترس ناشی از تنبیه والدین است. به عنوان مثال کودکی ممکن است یکی از وسایل خود را در مدرسه گم کند، این کودک سعی میکند با پنهان کاری از تنبیه پدر و مادر فرار کند.
وی در ادامه افزود: وقتی کودک در فضای خانه روابط توام با مخفی کاری بین والدین خود را می بیند این الگوی رفتاری را میآموزد.
این روانشناس با بیان دلایل دیگری که کودکان دروغ میگویند، گفت: انتظار و توقع بیش از حد از کودکان و مقایسه آنان با دوستان و هم سن وسالهایشان در زمینههای گوناگون از دیگر عوامل دروغگویی کودکان است.
وی در ادامه بیان کرد: کودک با دروغگویی بر احساس حقارت خود به طور موقت غلبه مییابد و والدینش را از خود راضی نگه میدارد.
بابایی تصریح کرد: یکی از دلایلی که افراد در بزرگسالی دروغ میگویند این است که میخواهند از عواقب منفی صداقت رها شوند زیرا برحسب شرایط یاد گرفتهاند که اگر فردی در امری صادق باشد ممکن است برای او عواقب منفی به وجود آورد.
وی در پایان تأکید کرد: برای پیشگیری و درمان دروغگویی، پدر و مادر باید واقعیتها را بپذیرند و برای شنیدن موارد تلخ و شیرین از طرف کودکان آماده باشند چرا که آنها میتوانند با رفتار خود به کودک بیاموزند که گفتن واقعیتها به هر صورتی که باشد امری مقبول است همچنین موجبات تنبیه و آزار کودک را فراهم نخواهد آورد.
وی در ادامه افزود: وقتی کودک در فضای خانه روابط توام با مخفی کاری بین والدین خود را می بیند این الگوی رفتاری را میآموزد.
این روانشناس با بیان دلایل دیگری که کودکان دروغ میگویند، گفت: انتظار و توقع بیش از حد از کودکان و مقایسه آنان با دوستان و هم سن وسالهایشان در زمینههای گوناگون از دیگر عوامل دروغگویی کودکان است.
وی در ادامه بیان کرد: کودک با دروغگویی بر احساس حقارت خود به طور موقت غلبه مییابد و والدینش را از خود راضی نگه میدارد.
بابایی تصریح کرد: یکی از دلایلی که افراد در بزرگسالی دروغ میگویند این است که میخواهند از عواقب منفی صداقت رها شوند زیرا برحسب شرایط یاد گرفتهاند که اگر فردی در امری صادق باشد ممکن است برای او عواقب منفی به وجود آورد.
وی در پایان تأکید کرد: برای پیشگیری و درمان دروغگویی، پدر و مادر باید واقعیتها را بپذیرند و برای شنیدن موارد تلخ و شیرین از طرف کودکان آماده باشند چرا که آنها میتوانند با رفتار خود به کودک بیاموزند که گفتن واقعیتها به هر صورتی که باشد امری مقبول است همچنین موجبات تنبیه و آزار کودک را فراهم نخواهد آورد.