یک کارشناس ارشد روان‌شناسی گفت: یک ازدواج عادی زمانی صورت می‌گیرد که دو طرف به بلوغ روانی، احساسی، عاطفی، جنسی، جسمی و همچنین ثبات اقتصادی رسیده باشند.
به گزارش خبرگزاری دانا،محمد تکلو، کارشناس ارشد روان‌شناسی در گفتگو با خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان؛ اظهار داشت: ازدواج نرمال ازدواجی است که در شرایط کاملا عادی شکل گیرد و ازدواج نوجوانان شاخصه‌های یک ازدواج عادی را زیر سوال می‌برد.
وی گفت: یک ازدواج عادی زمانی صورت می‌گیرد که دو طرف به بلوغ روانی، احساسی، عاطفی، جنسی، جسمی و همچنین ثبات اقتصادی رسیده باشند.
تکلو در ادامه اشاره کرد: بنابراین یک نوجوان زیر 18 سال یا فردی که شرایط ازدواج عادی را ندارد اگر تشکیل خانواده دهد، زندگی غیرعادی بنا کرده است، زیرا به بلوغ کامل نرسیده و ممکن است بر اثر فشارهای روانی، اجتماعی، خانوادگی و غیره تن به ازدواج داده باشد.
این کارشناس ارشد روان‌شناسی افزود: چنین فردی در ارتباط برقرار کردن با همسر، خانواده همسر مشکل دارد و نمی‌تواند به خوبی از پس مسایل برآید که این یک خطر جدی است و سبب فروپاشی خانواده می‌شود.
تکلو در پایان گفت: به عنوان مثال همان‌طور که ممکن است مادر کم سن و سال به لحاظ فیزیکی آمادگی بچه‌دار شدن را نداشته باشد، اگر فرزندی هم به دنیا بیاورد ممکن است نتواند به خوبی او را تربیت کند. قصور در نقش تربیتی مادر نه تنها بر روی کودک تأثیرگذار است، بلکه بر روی دوستان و هم سالان او نیز اثرات سویی دارد و این چرخه باعث نابودی کانون خانواده تازه تأسیس می‌شود.
وی گفت: یک ازدواج عادی زمانی صورت می‌گیرد که دو طرف به بلوغ روانی، احساسی، عاطفی، جنسی، جسمی و همچنین ثبات اقتصادی رسیده باشند.
تکلو در ادامه اشاره کرد: بنابراین یک نوجوان زیر 18 سال یا فردی که شرایط ازدواج عادی را ندارد اگر تشکیل خانواده دهد، زندگی غیرعادی بنا کرده است، زیرا به بلوغ کامل نرسیده و ممکن است بر اثر فشارهای روانی، اجتماعی، خانوادگی و غیره تن به ازدواج داده باشد.
این کارشناس ارشد روان‌شناسی افزود: چنین فردی در ارتباط برقرار کردن با همسر، خانواده همسر مشکل دارد و نمی‌تواند به خوبی از پس مسایل برآید که این یک خطر جدی است و سبب فروپاشی خانواده می‌شود.
تکلو در پایان گفت: به عنوان مثال همان‌طور که ممکن است مادر کم سن و سال به لحاظ فیزیکی آمادگی بچه‌دار شدن را نداشته باشد، اگر فرزندی هم به دنیا بیاورد ممکن است نتواند به خوبی او را تربیت کند. قصور در نقش تربیتی مادر نه تنها بر روی کودک تأثیرگذار است، بلکه بر روی دوستان و هم سالان او نیز اثرات سویی دارد و این چرخه باعث نابودی کانون خانواده تازه تأسیس می‌شود.
