این روانشناس ادامه داد: والدین در این مورد زیادهرویها و سختگیریهای افراطی نداشته باشند چرا که نتیجهای کاملا معکوس به همراه خواهد داشت و باید به کودک این پیام داده شود که انجام دادن تکالیف نمیخواهد جایگزین بازی کردن و سایر فعالیتهای لذت بخش دیگرش و حذف آنها شود.
وی با بیان اینکه حس اینکه والدین نیازها و علائق کودک را در نظر میگیرند، برای کودک حس بسیار خوشایندی است و درجه همکاری او را افزایش میدهد، افزود: سعی کنید کودک را تشویق به برنامه ریزی کردن کنید تا بتواند از زمانش بهترین استفاده را داشته باشد و نوعی قرارداد رفتاری با کودک تنظیم کنید و در صورت توافق کودک پیامدهای رفتاری را نیز تنظیم کنید.
لواف با اشاره به این که از سیستم تشویقی و حمایتی میتوان استفاده کرد،گفت: در این مورد اصل پریماک بسیار حائز اهمیت است، در این اصل انجام کار خوشایند منوط به انجام کار ناخوشایند میشود و یعنی والدین به کودک بگویند: "هر وقت تکالیفت را تمام کردی، میتوانی بازی رایانه ای انجام دهی" و در آخر از سیستم محرومیت میتوان استفاده کرد، به شرطی که از ابتدا با کودک صحبت کرده باشید تا از این سیستم اطلاع داشته باشد.
این روانشناس اضافه کرد: تکالیف را به بخشهای بسیار کوتاه تقسیم کنید، برای مثال: زمان انجام تکالیف از ۱۵ تا ۳۰ دقیقه باشد تا کودک احساس خستگی نکند و سطح توجه پایدار و تمرکزش را بتواند حفظ کند .همچنین سعی داشته باشید که به سایر فعالیتهای دیگر کودک بیشتر اهمیت دهید، چرا که اگر محوریت گفتوگو و توجه شما تنها به درس و تکالیف کودک معطوف شود، به نوعی به کودک حس توجه مشروط دست میدهد، به این معنا که فقط تکالیفش برای شما مهم است و از این طریق به کسب توجه به شیوه منفی دست میزند و از انجام دادن تکالیف خودداری میکند.