تجربیات ثابت کرده است بخش قابل توجهی از ارتباط بین مادر و کودک در سال های اولیه زندگی از طریق خوردن شکل می گیرد و مادر نقش بسیار مهمی را در تشدید یا تخفیف عادات نامناسب غذایی کودکان ایفاء می کند.
فاطمه زمانی ، خبرگزاری دانا ، گروه سبک زندگی ؛ سال های اولیه زندگی کودک مهم ترین دوران رشد و تکامل آن ها ست و در بین دوره های سنی ، این دوران از اهمیت بیشتری برخوردار است . زیرا در این دوره کودک با نیاز ها و خواسته های جدیدی در زندگی مواجه می شود.
جست و جو برای کسب استقلال ،کم شدن تسلط والدین ، شروع به تنهایی غذا خوردن ، هم سفره شدن با خانواده همگی اتفاقات جدیدی است که در زندگی کودک نوپا رخ می دهد.
تغذیه در این دوران نقش قابل توجهی را در عملکرد جسمی و روحی و اجتماعی در دوران بزرگسالی ایفاء می کند.
نقش مادر در عادات غذایی کودکان
تجربیات ثابت کرده است بخش قابل توجهی از ارتباط بین مادر و کودک در سال های اولیه زندگی از طریق خوردن شکل می گیرد و مادر نقش بسیار مهمی را در تشدید یا تخفیف عادات نامناسب غذایی کودکان ایفاء می کند.
از آن جایی که در سال های اولیه زندگی کودکان هنوز مستقل نشده اند و به والدین خود وابسته هستند ، بنابراین تغذیه کودکان در این دوران تحت تأثیر رفتارهای والدین قرار می گیرد.
مادرانی که بدون هیچ قاعده ای به کودکان خود غذا می دهند ، با زور غذا در دهان آن ها می گذارند ، هنگام غذا خوردن با عصبانیت با آن ها رفتار می کنند و یا اینکه کودکان نوپای خودرا مجبور می کنند تا خودشان غذا بخورند ، درحالی که کودکان هنوز این آمادگی را کسب نکرده اند ، باعث ایجاد مشکلات تغذیه ای در کودک و گاهی حتی بروز علائم جسمی مانند تهوع ، استفراغ ، دل درد و مانند آن می گردند.
هم چنین رضایت مادر در از غذا خوردن کودک یکی از فاکتور های مهمی است که عادات غذایی کودک را اصلاح می کند و به کشمکش های میان کودک و مادر در هنگام غذا خوردن پایان می دهد.
مواردی مانند استفاده از غذای سفره خانواده ، تغذیه تکمیلی و هم چنین قطع شیردهی از دو سالگی به بعد ، توجهات خاصی را از جانب مادر می طلبد تا سلامتی کودک را دچار مشکل نکند.
از سوی دیگر متوسل شدن به جبر و زور در خوراندن غذا به کودک می تواند مشکلات متعددی از جمله اسهال ، یبوست ، شکم درد و در دراز مدت تأخیر در رشد جسمی ، هوشی و یادگیری را به دنبال داشته باشد.
توأم شدن عادات جدید کودک با نیاز هایی مثل استقلال ، قدرت تحرک ، انتخاب و بی اشتهایی موجب می شود تا تنش و کشمکش بین کودک و مادر در حین غذا خوردن چندین برابر شود.
این تضاد و تنش موجب افزایش لجاجت در کودکان می شود و در نتیجه عادات تغذیه ای نامناسب را در آن ها تشدید می کند.
محققان عادات نامناسب تغذیه ای را مجموعه رفتارهایی می دانند که غذا دادن به کودک را دشوار می سازد و تعامل مادر و کودک را تحت تأثیر قرار می دهد.
از جمله این عادات می توان خوردن انواع محدودی از غذا ، اجتناب از غذا خوردن ، بهانه گیری هنگام غذا خوردن ، فریاد کشیدن ، لجبازی و عصبانی شدن را نام برد.
تمایل کودک برای کسب استقلال حین غذا خوردن از علل دیگری است که موجب بروز تنش بین مادر و کودک می شود و در صورت عدم مدیریت صحیح مادر ، می تواند منجر به مشکلاتی از جمله نفرت کودک از غذا خوردن ، لجبازی حین تغذیه ، بی اشتهایی و ...گردد.
