دکتر حمیدرضا آیت اللهی، استاد فلسفه و ریبس سابق پژوهشگاه علوم انسانی نوشت: این متن در نهج البلاغه آمده است. همانگونه که می دانیم محدودیتهای نشر معارف در زمان مولا بسیار بود ولذا برای ماندگار شدنِ آن دستورالعمل های زندگی سعی می شد که در مختصر ترین کلام، مقصود خود را بگویند تا اندیشمندان بتوانند با حافظه خود در حفظ آنها توفیق یابند. اما در حال حاضر که امکانات نشر معارف فراوان گردیده است، ضرورت داشت که این توصیه ها در قالبی متناسب با ادبیات روز و کمی بدور از اختصار و قابل فهم تر برای جوانانمان تهیه گردد. ذیلا این نصیحت های مبتنی بر چکیده زندگی مولایمان در قالب بیان زمانه مان تقدیم می گردد.
.....بجای پذیرش طنازی های دلت و تابع آن شدن، به تربیت و پرورش قلبت بپرداز:
بکوش به یقین دست یابی
تا بدینوسیله دلت توانمند و پر قدرت گردد؛
اگر می خواهی دلی نورانی داشته باشی نمی توانی با احساسات و آگاهی های متزلزل به جایی برسی
بلکه باید به علم استوار و محکم دست یابی؛
چموشیهای دل را با توجه دادنش به سرنوشت حتمی اش که جز مرگ و فنا نیست آرام کن
و خشوع را به او بیاموز؛
اگر دیدی هنوز سرکشی می کند
و به برآوردن خواهشهای زودگذر پافشاری می کند
اورا بگونه ای تربیت کن تا مجبور به پذیرش و اقرار مداوم به فنا و نابودیش گردد.
یکی از بهترین راههای پرورش نفس آن است که
واقعیتهای زندگی انسانی و آنچه را بر گذشتگان رفته است یک به یک به او نشان دهی
و توجه اورا از زرق و برق دنیا بگردانی
و روی دیگر آن را که ناملایمات و نامردی ها و بیرحمی های آن است بینا کنی
تا آنجا که سایه ترس و وحشت از شبیخونهای ناگهانی دنیا و از گردش ناهنجار شبانه روز از او دست برندارد.