به گزارش پایگاه خبری دانا، گروه دانش و فناوری:
در عصر دیجیتال کنونی، داده‌ها به عنوان "نفت جدید" شناخته می‌شوند و حفاظت از حریم خصوصی افراد به یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های جهانی تبدیل شده است. دو مورد از تأثیرگذارترین چارچوب‌های قانونی که این فضا را شکل داده‌اند، **مقررات عمومی حفاظت از داده‌ها (GDPR)** اتحادیه اروپا و **قانون حفاظت از مصرف‌کننده کالیفرنیا (CCPA)** هستند. این قوانین نه تنها نحوه جمع‌آوری و پردازش داده‌ها را تغییر داده‌اند، بلکه استراتژی‌های تجاری و عملیاتی شرکت‌ها در سراسر جهان را نیز دگرگون ساخته‌اند.
GDPR: استاندارد طلایی حریم خصوصی:
GDPR که در سال ۲۰۱۸ اجرایی شد، فراتر از مرزهای اتحادیه اروپا نفوذ کرد و یک معیار جهانی برای حفاظت از داده‌ها تعیین نمود. این مقررات بر "رضایت صریح" کاربر برای جمع‌آوری داده‌ها تأکید دارد و حقوق گسترده‌ای را برای شهروندان اروپایی فراهم می‌آورد، از جمله حق دسترسی، حق فراموش شدن (پاک شدن داده‌ها) و حق انتقال داده‌ها. برای کسب‌وکارهایی که با داده‌های ساکنان اتحادیه اروپا سروکار دارند، عدم انطباق می‌تواند منجر به جریمه‌های سرسام‌آوری شود که تا ۲۰ میلیون یورو یا ۴ درصد از گردش مالی سالانه جهانی شرکت، هر کدام که بیشتر باشد، می‌رسد. این امر شرکت‌ها را ملزم کرده است تا معماری‌های امنیتی و شیوه‌های مدیریت داده خود را کاملاً بازنگری کنند.
CCPA: موج حفاظت داده در آمریکا:
CCPA پاسخی آمریکایی به نگرانی‌های فزاینده در مورد حریم خصوصی بود که به طور خاص بر مصرف‌کنندگان ایالت کالیفرنیا تمرکز داشت. این قانون کسب‌وکارها را ملزم می‌کند تا به مصرف‌کنندگان اطلاع دهند چه اطلاعاتی جمع‌آوری می‌شود و به آن‌ها حق "انصراف از فروش" اطلاعات شخصی خود را می‌دهد. اگرچه CCPA از نظر دامنه اجرایی محلی‌تر از GDPR است، اما تأثیر موجی آن بر شرکت‌های آمریکایی و بین‌المللی که در بازار کالیفرنیا فعالیت می‌کنند، غیرقابل انکار است. تفاوت کلیدی آن با GDPR در تمرکز بر جنبه‌های تجاری داده‌ها و کمتر بودن سخت‌گیری در مورد رضایت اولیه است.
تأثیرات عملی بر کسب‌وکارها:
پیاده‌سازی این دو قانون، کسب‌وکارها را در دو حوزه اصلی تحت فشار قرار داده است: **عملیات و فرهنگ سازمانی.**
از نظر عملیاتی، شرکت‌ها مجبور شده‌اند فرآیندهای مدیریت رضایت، ذخیره‌سازی داده‌ها و پاسخگویی به درخواست‌های افراد (Data Subject Access Requests - DSARs) را خودکار یا استانداردسازی کنند. سرمایه‌گذاری در فناوری‌های حریم خصوصی و استخدام متخصصان داده (DPO) افزایش یافته است.
از نظر فرهنگی، این قوانین شکاف اعتماد بین مصرف‌کننده و شرکت را کاهش داده‌اند. شفافیت در مورد نحوه استفاده از داده‌ها دیگر یک مزیت رقابتی نیست، بلکه یک الزام اساسی برای حفظ مشتریان است. شرکت‌هایی که این قوانین را صرفاً به عنوان موانع قانونی می‌بینند، در درازمدت شکست خواهند خورد؛ در حالی که سازمان‌هایی که حریم خصوصی را در هسته فرآیندهای خود جای می‌دهند، از مزیت رقابتی در جلب اعتماد مصرف‌کننده بهره‌مند خواهند شد.
نتیجه‌گیری:
GDPR و CCPA فصل جدیدی در حاکمیت داده‌ها گشوده‌اند. در حالی که ممکن است اجرای آن‌ها پرهزینه و پیچیده باشد، اما این مقررات در نهایت به نفع هر دو طرف هستند: حفاظت بیشتر برای افراد و یک چارچوب اخلاقی و شفاف‌تر برای کسب‌وکارها. انطباق فعالانه، رمز موفقیت در این چشم‌انداز نظارتی در حال تحول است.
