تقلید کردن کودکان تنها یک کپی‌برداری ساده نیست، بلکه زبان رمزی است که از طریق آن تمرین می‌کنند چگونه در دنیای اجتماعی جایگاهی برای خود بیابند. در این مسیر، نقش ما نه سرزنش که همراهی است تا بتوانند میان "من" و "دیگری" تمایز قائل شوند و در نهایت، خودِ حقیقی‌شان را کشف کنند.
به گزارش پایگاه خبری دانا، وقتی کودک شما ناگهان لهجه، رفتار یا حتی علایق دوستش را تقلید می‌کند، ممکن است نگران شوید که مبادا هویت خود را از دست بدهد. اما قبل از هر واکنشی، این را به خاطر بسپارید: این تقلید، لزوماً کار اشتباهی نیست؛ بلکه تمرینی است برای پذیرفته شدن در جمع.
تقلید: اولین قدم یادگیری اجتماعی
از همان ماه‌های اول زندگی، تقلید یکی از اصلی‌ترین ابزارهای یادگیری کودکان است. آنها با تقلید کردن می‌آموزند:
- چطور ارتباط برقرار کنند
- چطور رفتارهای اجتماعی مناسب را یاد بگیرند
-چطور خود را با گروه همسالان تطبیق دهند
چرا کودکان تقلید می‌کنند؟
۱. کشف هویت:
کودکان با آزمایش کردن نقش‌های مختلف، در نهایت به درک بهتری از خودشان می‌رسند.
۲. نیاز به تعلق‌خاطر:
تقلید از دیگران، راهی برای ایجاد پیوند و احساس تعلق در گروه است.
۳. یادگیری مهارت‌های جدید:
بسیاری از رفتارهای اجتماعی پیچیده، ابتدا از طریق تقلید آموخته می‌شوند.
نقش شما به عنوان والد: راهنمایی بدون کنترل
نگویید: "چرا مثل خودت نیستی؟"
بگویید: "به نظرت چه چیزی در این رفتار دوستت توجه تو رو جلب کرده؟"
راهکارهای عملی برای همراهی با کودک:
۱. مشاهده‌گر باشید، نه قاضی:
- رفتارهای تقلیدی کودک را با کنجکاوی دنبال کنید
- ببینید چه نیاز روانی پشت این تقلیدهاست
۲. گفت‌وگوی سازنده داشته باشید:
- بدون قضاوت در مورد انتخاب‌هایش سؤال بپرسید
- احساساتش را درک کنید و تأیید کنید
۳- الگوی متنوع ارائه دهید:
- کودک را با شخصیت‌ها و سبک‌های زندگی مختلف آشنا کنید
- فرصت تجربه کردن محیط‌های اجتماعی مختلف را فراهم کنید
۴. شخصیت خود را بنشناسند
- نقاط قوت و استعدادهای منحصربه‌فردش را تشویق کنید
- ارزش‌های خانوادگی را به صورت غیرمستقیم آموزش دهید
چه زمانی باید نگران شد؟
تقلید زمانی مشکل‌ساز می‌شود که:
- کودک به طور کامل شخصیت خود را فراموش کند
- برای مدت طولانی قادر به "خاموش کردن" نقش تقلیدی نباشد
- تحت تأثیر رفتارهای پرخطر قرار گیرد
سخن پایانی: تقلید، پلی به سوی خودشناسی
به یاد داشته باشید:
تقلید در مسیر رشد کودک مانند داربستی است که پس از تکمیل ساختمان هویت، برداشته می‌شود. این مرحله، فرصتی است برای کشف دنیای اجتماعی و در نهایت، پیدا کردن مسیر مستقل.
وظیفه ما به عنوان والد:
ایجاد فضای امن برای تجربه‌کردن، همراهی در کشف جهان اجتماعی، و کمک به کودک برای ساختن هویتی مستحکم بر اساس ارزش‌های واقعی.
